Διαδοχικές είναι οι ανατροπές στην υπόθεση των αναδρομικών που διεκδικούν οι συνταξιούχοι, για τις περικοπές των συντάξιμων αποδοχών τους στα έτη 2010 έως και 2012.
Νέα δικαστική απόφαση σε ανώτατο επίπεδο αυτή τη φορά, δικαιώνει το Ελληνικό Δημόσιο και κρίνει συνταγματικές τις περικοπές που έγιναν το 2010, εντείνοντας τη σύγχυση στους κόλπους των συνταξιούχων, αλλά και των εν ενεργεία δημοσίων υπαλλήλων, που επίσης διεκδικούν τα «κουρεμένα» δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδόματος αδείας.
Σημειώνεται πως οι ηλεκτρονικές αιτήσεις που κατατέθηκαν έως τώρα από τους συνταξιούχους στην ιστοσελίδα του ΕΦΚΑ, έχουν φτάσει σε 400.000 , μέσα από την ειδική εφαρμογή που έχει ανοίξει ο ΕΦΚΑ. Με την αίτηση αυτή, οι συνταξιούχοι κατοχυρώνουν το δικαίωμα της διεκδίκησης των επιστροφών του 13ου και 14ου μισθού, εφόσον τελεσιδικήσει υπέρ τους η υπόθεση.
Στους συνταξιούχους δόθηκαν ελπίδες για την επιστροφή των «δώρων», μετά τις αποφάσεις που έχουν εκδώσει πρωτοδικεία, αλλά η τελική απόφαση θα ληφθεί από ανώτατα δικαστήρια και θα χρειαστούν χρόνια. Ωστόσο, η νεότερη δικαστική απόφαση αναδεικνύει τις δυσκολίες που θα έχει το όλο εγχείρημα.
Πρόκειται για την απόφαση που εξέδωσε το Ελεγκτικό Συνέδριο και συγκεκριμένα η υπ. αρ. 1388/2018 απόφαση, η οποία λήφθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2015, αλλά δημοσιεύτηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2018. Το διάστημα που χρειάστηκε να δημοσιευθεί, αναδεικνύει και τη δυσκολία της απόφασης.
Στο Ελεγκτικό συνέδριο προσέφυγε συνταξιούχος στρατιωτικός, ο οποίος ζήτησε να κηρυχθούν αντισυνταγματικές και αντίθετες με τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι περικοπές που έγιναν το 2010, στις συντάξιμες αποδοχές του άνω των 2.500 ευρώ, σε συνταξιούχους, που ήταν κάτω των 60 ετών.
Συνταγματικές οι περικοπές
Ειδικότερα, όπως αναφέρεται στην απόφαση του Ε.Σ. «Με την προσβαλλόμενη πράξη της 46ης Διεύθυνσης του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους ο εκκαλών πληροφορήθηκε ότι δεν δικαιούται το επίδομα αδείας ούτε δώρο Χριστουγέννων και Πάσχα έτους 2010, διότι, αν και είχε υπερβεί το 60ό έτος της ηλικίας του η σύνταξή του υπερβαίνει τα 2.500 ευρώ.
Με την ένδικη έφεση και για τους λόγους που αναφέρονται σ’ αυτή ζητείται η εξαφάνιση της εκκαλούμενης πράξης και η επιστροφή εντόκως των παρανόμως παρακρατηθέντων χρηματικών ποσών που του οφείλονται και αντιστοιχούν στο χρονικό διάστημα από 1.6.2010 και μέχρι την ημερομηνία εκδίκασης της ένδικης υπόθεσης, τα οποία (χρηματικά ποσά) αναλογούν στο χορηγούμενο κατ’ έτος δώρο Πάσχα και Χριστουγέννων και επίδομα αδείας.
Με τη σωρευόμενη, στο ανωτέρω δικόγραφο της έφεσης, αγωγή ο εκκαλών – ενάγων επιδιώκει να υποχρεωθεί το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο να του καταβάλει νομιμοτόκως το ποσό του οφειλόμενου σε αυτόν δώρου εορτών (Χριστουγέννων και Πάσχα) και επιδόματος αδείας, το οποίο ανέρχεται ετησίως Απόφαση 1388/2018 3 σε 5.538,32 ευρώ και αντιστοιχεί στο χρονικό διάστημα από 1.6.2010 και μέχρι την ημερομηνία εκδίκασης της αγωγής του.
Με την κρινόμενη αγωγή προβάλλεται ότι η επίμαχη ρύθμιση του άρθρου Μόνου του ν. 3847/2010, κατά το μέρος με το οποίο θεσπίζεται η κατάργηση των χορηγούμενων έως 31.5.2010 επιδομάτων εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα και του επιδόματος αδείας σε όσους εκ των συνταξιούχων του Δημοσίου λαμβάνουν μηνιαίο ποσό σύνταξης μεγαλύτερο 2.500 ευρώ, προσβάλλει το κοινωνικό κεκτημένο και παραβιάζει ευθέως τα 62 δικαιώματα στην εργασία, την κοινωνική ασφάλιση και τη συνταξιοδότηση, που κατοχυρώνονται στα άρθρα 15 παρ. 1, 17 και 31 παρ. 1 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης…»
Η απόφαση καταλήγει ως εξής:
Κατ’ ακολουθία όλων των ανωτέρω, η Ολομέλεια κρίνει ότι η ένδικη αγωγή είναι απορριπτέα ως νόμω αβάσιμη, καθόσον οι διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου μόνου του ν. 3847/2010, κατ’ εφαρμογή των οποίων σταμάτησε, από 1.6.2010 και εφεξής, να καταβάλλονται στον ενάγοντα, στρατιωτικό συνταξιούχο, τα επιδόματα εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα καθώς και το επίδομα αδείας, δεν αντίκεινται στα άρθρα 2 παρ. 1, 4 παρ. 1 και 5, 17, 22, 25 παρ. 1 και 3, 28 παρ. 1 και 2 και 36 παρ. 2 του Συντάγματος, ούτε στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης του Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και στην αρχή της αναλογικότητας ούτε δε στα άρθρα 15 παρ. 1, 17 και 31 παρ. 1 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Διά ταύτα Απαραδέκτως εισάγεται, με τη διαδικασία του άρθρου 108Α παρ. 1 του π.δ.1225/1981 ενώπιον της Ολομελείας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, η έφεση η οποία, στρεφόμενη κατά της …/19.11.2010 πράξης της 46ης Διεύθυνσης του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, κρίνεται ως ένσταση. 64 Παραπέμπει την ένσταση αυτή ενώπιον του αρμοδίου Α΄ Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Επιλύει το νομικό ζήτημα όσον αφορά την αγωγή που σωρεύεται με την ανωτέρω ένσταση κατά της …/19.11.2010 πράξης της 46ης Διεύθυνσης του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Αποφαίνεται ότι οι διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου μόνου του ν. 3847/2010 , κατ’ εφαρμογή των οποίων σταμάτησε, από 1.6.2010 και εφεξής, να καταβάλλονται στον ενάγοντα, στρατιωτικό συνταξιούχο, τα επιδόματα εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα καθώς και το επίδομα αδείας, δεν αντίκεινται στα άρθρα 2 παρ. 1, 4 παρ. 1 και 5, 17, 22, 25 παρ. 1 και 3, 28 παρ. 1 και 2 και 36 παρ. 2 του Συντάγματος, ούτε στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης του Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και στην αρχή της αναλογικότητας ούτε δε στα άρθρα 15 παρ. 1, 17 και 31 παρ. 1 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στο ανωτέρω σκεπτικό.
Απορρίπτει την ένδικη αγωγή και την υπέρ αυτής ασκηθείσα παρέμβαση.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα, στις 2 Δεκεμβρίου 2015».