Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ενσαρκώνει με τον πιο πειστικό τρόπο τον ρόλο του «εμπρηστή» στις προσπάθειες για διευθέτηση του ελληνικού χρέους, κάνοντας το ΔΝΤ να μοιάζει με τη «φωνή» της λογικής και εν δυνάμει «σύμμαχο» της Αθήνας. Μόνο ως ουτοπικό σενάριο που εμπεριέχει «αυτοκτονικές τάσεις» για όποιον κληθεί να το εφαρμόσει -πόσο μάλλον για προβληματική οικονομία όπως η ελληνική- μπορεί να εκληφθεί η απαίτηση του Βερολίνου για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα 2,6% του ΑΕΠ από το 2022 και μετά έως το 2060!
Το ΔΝΤ αντιτίθεται σφόδρα σ΄αυτή την απαίτηση που φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ετσι χάσμα ανάμεσα σε Ουάσιγκτον -Βερολίνο - γίνεται μεγαλύτερο, «καταπίνοντας» τις όποιες ελληνικές ελπίδες για ελάφρυνση χρέους σε σύντομο χρονικό διάστημα, με όρους πολιτικά ανεκτούς και εφαρμόσιμους.
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ζητά από την Ελλάδα να φέρει εις πέρας ένα δημοσιονομικό θαύμα, που όμοιό του δεν έχει καταγραφεί στην παγκόσμια οικονομική ιστορία και πρέπει να συντελεστεί υπό εξαιρετικά δυσμενείς όρους. Αρνείται πεισματικά τη μείωση των επιτοκίων και επιδιώκει να τοποθετήσει την Ελλάδα, εντός ενός αυστηρού πλαισίου επιτήρησης έως το 2060, φέροντας στην πρότασή του και την θεσμική κάλυψη που του προσφέρει το Σύμφωνο Σταθερότητας της Ευρωζώνης.
Οι απόψεις Σόιμπλε και η πρόταση που κατέθεσε στο χθεσινό Eurogroup, βρήκαν τη σθεναρή αντίσταση-αντίδραση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που ως γνωστόν έχει ταχθεί υπέρ του χαμηλού πήχη στα πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2022 (1,2%), ενώ είναι υπέρμαχος της αισθητής μείωσης των επιτοκίων και της επιμήκυνσης των λήξεων των δανείων.
Πρόκειται για μια εκ διαμέτρου αντίθετη «οπτική» γωνία» αντιμετώπισης του ελληνικού ζητήματος-που στην καρδιά του βρίσκεται το χρέος-, από την Γερμανία. Εύλογα το ερώτημα που γεννάται και απασχολεί πρώτα και κύρια το Μαξίμου, είναι αν είναι εφικτό να υπάρξουν σημεία σύγκλισης ανάμεσα σε Γερμανία και ΔΝΤ και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος εξέφρασε δημόσια την αισιοδοξία του για επίτευξη συνολικής συμφωνίας τις επόμενες εβδομάδες, ωστόσο, η απόσταση που έχουν να διανύσουν, ΔΝΤ και Βερολίνο-προκειμένου να φτάσουν στη «χρυσή τομή», είναι πολύ μεγάλη.
Το κλίμα αβεβαιότητας πληγώνει την οικονομία
Σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο, το χάσμα ανάμεσα σε Ταμείο και Γερμανία, θα εντείνει το κλίμα αβεβαιότητας στις αγορές και θα δημιουργήσει νέους και άμεσους πονοκεφάλους στην ελληνική οικονομία, που έδειξε τάσεις επανάκαμψης και βελτίωσης του «προφίλ» της στις αγορές το τελευταίο διάστημα. Η καλή πορεία των ελληνικών ομολόγων, μετά από χρόνια, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη γι’ αυτό.
Με το θέμα της εκταμίευσης της δόσης να παραμένει σε εκκρεμότητα, καθώς δεν έχει αποσαφηνιστεί ο τρόπος καταβολής των χρημάτων (στο τραπέζι βρίσκεται και η λύση της τμηματικής απόδοσης), η Αθήνα θα βρεθεί παγιδευμένη το επόμενο διάστημα ανάμεσα στην αδιάκοπη διελκυστίνδα μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου, χωρίς καν να αχνοφαίνεται συμβιβασμός στον ορίζοντα.
Το εφιαλτικό σενάριο...
Σε μακροπρόθεσμο επίπεδο και αυτό πρέπει να ληφθεί ως υπόθεση εργασίας, ενδεχόμενο «ναυάγιο» στις συζητήσεις Ταμείου-Βερολίνου θα απομακρύνουν οριστικά το πρώτο από τη συμμετοχή του στο χρηματοδοτικό σκέλος του ελληνικού προγράμματος.
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θα καταστεί ο απόλυτος κυρίαρχος του ελληνικού «παιχνιδιού» και ότι αυτό συνεπάγεται για το χρέος, καθώς οι δικές του προαναφερθείσες προτάσεις, μέσω του θεσμικού «φίλτρου» του ESM που θα αντικαταστήσει το ΔΝΤ, θα προσφέρονται… κατ’ αποκλειστικότητα στην Ελλάδα.
Πρόκειται για ένα εφιαλτικό σενάριο, που το Μαξίμου απεύχεται να πάρει σάρκα και οστά, υπό αυτή την μορφή και εξέλιξη…