Μπορεί η κρίση στην κινεζική οικονομία να οδηγήσει την Κίνα σε ιαπωνικά μονοπάτια; Το σίγουρο είναι ότι οι δύο οικονομίες έχουν αρκετά κοινά στοιχεία αλλά και ακόμα μεγαλύτερες διαφορές. Η εμπειρία της Ιαπωνίας ουσιαστικά αφορά το πέρασμα της οικονομίας μετά απο μία μεγάλη περίοδο υψηλών ρυθμών ανάπτυξης σε μία πολυετή φάση στασιμότητας και αποπληθωρισμού.
Έτσι, η ιαπωνική οικονομία ,μετά από μια «ατελείωτη» (ή τουλάχιστον έτσι φαινόταν τότε) περίοδο ταχείας ανάπτυξης που συνδέθηκε με διογκωμένες τιμές ακινήτων και χρηματιστηριακών προϊόντων, η φούσκα των τιμών των ιαπωνικών περιουσιακών στοιχείων έσκασε και η χώρα περιέπεσε σε έναν μεγάλο αποπληθωριστικό φαύλο κύκλο από τον οποίο δεν έχει ακόμα βγει.
Έτσι έληξε η εκπληκτική ανάπτυξη της Ιαπωνίας. Η ιαπωνική οικονομία απο την άλλη πλευρά αντιμετώπισε και σημαντικά δομικά προβλήματα τα οποία συνδέονται και με την επιδείνωση των δημογραφικών της δεδομένων καθώς η ιαπωνική κοινωνία καλείται πλέον να αντιμετωπίσει σημαντικά προβλήματα που συνδέονται με την γήρανση του πληθυσμού της.
Όλα αυτά τα δεδομένα επιτρέπουν την σύγκριση των δύο οικονομιών καθώς η πορεία της κινεζικης οικονομίας ήταν έντονα εξωστρεφής ενώ στηρίχθηκε σε σημαντικό βαθμό στην αλματώδη αύξηση της πιστωτικής επέκτασης. Οι επισημάνσεις πολλών αναλυτών για διάφορες φούσκες με κυρίαρχη εκείνη της αγοράς ακινήτων αλλά και των μετοχών καθιστά την σύγκριση των δύο οικονομιών λογική. Παράλληλα δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς και το γεγονός ότι στην κινεζική οικονομία καταγράφεται μία συνεχής επιδείνωση του χρέους.
Ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ αυξήθηκε από περίπου 170% το 2007 στο 280% στα μέσα του 2015.Η Κίνα όπως και η Ιαπωνία βλέπει τους δείκτες γήρανσης του πληθυσμού της να επιδεινώνονται. Και αυτό επηρεάζει κυρίως το καταναλωτικό μοντέλο και την εγχώρια ζήτηση. Για το λόγο αυτό εγκατέλειψε την επί δεκαετίες πολιτική του ενός παιδιού και την αντικατέστησε με την πολιτική των δύο παιδιών.
Παρά τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ιαπωνική οικονομία όχι μόνο δεν έχει καταρρεύσει αλλά, έχει παραμείνει μια από τις κορυφαίες οικονομίες του κόσμου.Το ίδιο ισχύει και για την Κίνα σήμερα.Η αξία των κινεζικών στοιχείων ενεργητικού σίγουρα έχει αυξηθεί σημαντικά από την υπερβολική νομισματική επέκταση, αλλά η Κίνα εξακολουθεί να είναι η δεύτερη πλουσιότερη χώρα στον κόσμο με συνολικούς όρους. Το γεγονός ότι το γουαν εντάχθηκε στα νομίσματα του ΔΝΤ είναι η καλύτερη απόδειξη όχι μόνο της οικονομικής της ισχύος.
Οι ΗΠΑ αλλά και οι ευρωπαίοι με τον τρόπο αυτό αποδέχονται ότι και στο μέλλον η ισχύς της κινεζικής οικονομίας θα είναι ανάλογη με την σημερινή. Και σε αυτό σημαντικό ρόλο έχει η τεράστια γεωπολιτική ισχύς αλλά και η μια τρομερή στρατιωτική της δύναμη.
Αυτό είναι ένα κρίσιμο στοιχείο που διαφοροποιεί τις δύο χώρες ο ρόλος τους στην γεωπολιτική σκηνή είναι εντελώς διαφορετικός με την πλάστιγγα να γέρνει υπερ της Κίνας. Η ηγεσία της, έχει καταφέρει η Κίνα να έχει αυξημένη επιρροή όχι μόνο σε περιφερειακό επίπεδο αλλά στο σύνολο του πλανήτη.
Οι τριβές με τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες, ιδίως στην Ασία, σχετικά με εδαφικές διαφορές στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας, την πειρατεία και την κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας και την κλιματική αλλαγή τονίζουν την πολιτική της ισχύ.Η Κίνα, βέβαια, διαφέρει ριζικά από την Ιαπωνία, όχι μόνο στο ότι είναι πολύ φτωχότερη σήμερα από όσο ήταν η Ιαπωνία το 1990, αλλά και επειδή υπάρχουν μεγάλες διαφορές στην διακυβέρνηση.Ο αυταρχισμός της διακυβέρνησης του Πεκίνου απο το το κυβερνών Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, δεν αμφισβητείται.
Πηγή:premium.paratiritis.gr