«Μπλόκο» στήνουν οι Θεσμοί στην κυβερνητική πρόθεση για υιοθέτηση αντισταθμιστικών μέτρων, που θα διαδραματίσουν εξισορροπητικό ρόλο σε μια ενδεχόμενη συμφωνία, που θα περιλαμβάνει μείωση του αφορολόγητου και περικοπή της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις. Το πρώτο δείγμα γραφής, σε ότι αφορά την «υποδοχή» των δανειστών στα αντίμετρα που τους παρουσίασαν τα κυβερνητικά στελέχη, κρίνεται αρνητικό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια συνεννόησης ή ενδεχόμενους συμβιβασμού.
Σε πρώτη φάση, οι δανειστές, είναι αντίθετοι στη λογική που διέπει τα ελληνικά αντίμετρα, τα οποία και χαρακτηρίζουν γενικά μέτρα ελαφρύνσεων, που δεν έχουν συγκεκριμένη στόχευση και κρύβουν «κινδύνους» που ενδεχομένως να δημιουργήσουν δημοσιονομικά προβλήματα και να «ανατρέχουν» τον οικονομικό σχεδιασμό, που έχει ως σημείο αναφοράς (για μετά το 2018), τα πρωτογενή πλεονάσματα 3,5%.
Οι Θεσμοί προκρίνουν ως «λύση», την εξειδίκευση-στόχευση των αντισταθμιστικών μέτρων σε ευπαθείς κοινωνικά ομάδες, ενώ παράλληλα τάσσονται ανοιχτά υπέρ της μείωσης της φορολογίας των επιχειρήσεων.
Οι κυβερνητικές προτάσεις
Το βασικό πλάνο των αντισταθμιστικών μέτρων που προτείνει η κυβέρνηση προς τους Θεσμούς, περιλαμβάνει μείωση του ΕΝΦΙΑ (αντικατάστασή του με ένα «ηπιότερο» φόρο ακίνητης περιουσίας), όπως επίσης και μείωση του χαμηλού ΦΠΑ κατά μία μονάδα, από 13% στο 12% , που θα προκαλέσει την πτώση των τιμών στα βασικά τρόφιμα, όπως είναι για παράδειγμα το γάλα, το νωπό κρέας, τα αυγά κ.τ.λ.
Επίσης στην ελληνική ατζέντα των αντιμέτρων, περιλαμβάνονται η μείωση του χαμηλού συντελεστή φορολογίας εισοδήματος, όπως επίσης των ασφαλιστικών εισφορών.
Σε κάθε περίπτωση η… διαπραγμάτευση με τους δανειστές για αντίμετρα, μόλις ξεκίνησε και είναι βεβαίως άρρηκτα συνυφασμένη με τα υπόλοιπα ζητήματα που έχουν τεθεί επί τάπητος και διαμορφώνουν τις ισορροπίες ανάμεσα σε Αθήνα και δανειστές.
Το Μαξίμου «επενδύει» πολιτικά στα αντίμετρα
Το Μαξίμου έχει επενδύσει πολλά σε πολιτικό και επικοινωνιακό επίπεδο, στην εφαρμογή των αντισταθμιστικών μέτρων, εκτιμώντας ότι αποτελεί το κατάλληλο «αμπαλάρισμα» προκειμένου να γίνει αποδεκτή- στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στην κοινωνία- μια ενδεχόμενη συμφωνία, που θα περιλαμβάνει μείωση του αφορολόγητου, «ψαλίδι» στις συντάξεις και ενδεχόμενες υποχωρήσεις στα εργασιακά, όπως στην περίπτωση των ομαδικών απολύσεων.
