Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών το έχουν πει με διάφορες διατυπώσεις, αλλά αρκετά ξεκάθαρα: “Δεν περιμένουμε πολλά” από τον νέο - 61ο(!) - κύκλο διερευνητικών επαφών με την Τουρκία. Αν μπορούσαν να μιλήσουν με απόλυτη ειλικρίνεια, θα έλεγαν ότι δεν περιμένουμε τίποτα.
Οι διαθέσεις και οι προθέσεις της Αγκυρας είναι προφανείς. Η νεο-οθωμανική Τουρκία θέλει να να μπουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης όλες οι διεκδικήσεις της, που αντίκεινται στο διεθνές δίκαιο και συνιστούν αναθεώρηση διμερών και διεθνών συνθηκών.
Η Ελλάδα προσέρχεται στο διάλογο για έναν και μόνο λόγο: Για να συνεχίσει να δείχνει προς τη διεθνή κοινότητα ότι – σε αντίθεση με την Τουρκία - είναι η πλευρά που επιδιώκει τη συνεννόηση και την ειρηνική διευθέτηση διαφορών. Δεν δέχεται όμως να περιληφθούν στην ατζέντα θέματα τουρκικών διεκδικήσεων σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας μας.
Τι μπορεί λοιπόν να βγει από αυτόν τον νέο κύκλο διερευνητικών επαφών και ποιό θα είναι το τελικό “ισοζύγιο” για κάθε χώρα;
Ουσιαστικό αποτέλεσμα κανένα – όλοι το ξέρουν και το αποδέχονται. Το μόνο που έχει να κερδίσει η Ελλάδα είναι η διεθνής αναγνώριση ότι παραμένει συνομιλητής καλής πίστεως και ότι είναι “το καλό παιδί” σ' αυτή την ιστορία αντιπαράθεσης γειτόνων.
Ομως, ακόμη κι από αυτό το σενάριο όπου φαίνεται ότι η χώρα μας αποκομίζει κάποιο όφελος, τελικός κερδισμένος είναι η Τουρκία: Αποδεχόμενη έναν προσχηματικό διάλογο άνευ ουσίας και προοπτικών, η χώρα μας δίνει στην Αγκυρα το “πιστοποιητικό καλής διαγωγής” που χρειάζεται,για να αποφύγει κυρώσεις από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Σε μία άλλη θεώρηση, δίνει “άλλοθι” στη Γερμανία και στις άλλες χώρες της ΕΕ, που αναζητούν πρόσχημα για να μην προχωρήσουν σε επιβολή κυρώσεων και να μη δυσαρεστήσουν τον “σουλτάνο” της Αγκυρας.
Κι όσο θα δίνουμε τη δυνατότητα στην Τουρκία να προσποιείται ότι “συνομιλεί”, κανένας στις Βρυξέλλες και στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες δεν θα έχει λόγο να πάψει να προσποιείται ότι πιστεύει στις αγαθές προθέσεις των νεο-οθωμανών της Αγκυρας και ότι δεν είναι αναγκαίες οι κυρώσεις.
Χ. ΝΙΑΚΑΣ
