Συνέταιρος του κάθε επιχειρηματία μπαίνει το κράτος χωρίς αναλαμβάνει το κίνδυνο. Από 1η Ιανουαρίου των ήμισυ των όσων δηλώνονται θα καταβάλλονται για την εξόφληση φόρων και εισφορών στο κράτος. Στις πληρωμές αυτές δεν συμπεριλαμβάνονται οι έμμεσοι φόροι που ολοένα αυξάνονται, χωρίς να υπάρχει ανταποδοτικότητα. Το ποσοστό επιβάρυνσης μειώνεται για όσους δηλώνουν εισοδήματα μέχρι 12.000 ευρώ και αυξάνεται για όσους δηλώνουν εισοδήματα άνω των 12.000 ευρώ. Οι κίνδυνος της ταμειακής ασφυξίας ελλοχεύει, το επιχειρείν στην Ελλάδα σχεδόν φθίνει, οι παλαιοί επιχειρηματίες αποχωρούν και νέοι μεταναστεύουν.
Από το σκηνικό αυτό δεν εξαιρείται ο κλάδος της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης. Νέοι επιχειρηματίες δεν μπορούν να μπουν στο επάγγελμα λόγω της υπερφορτωμένων φορολογικών υποχρεώσεων ενώ, αρκετοί από τους παλαιούς αναπόφευκτα οδηγούνται σε λουκέτο, είτε σε συγχωνεύσεις επιχειρήσεων.
Η συρρίκνωση δεν των εισοδημάτων και η ταμειακή ασφυξία δεν βοηθά από την άλλη πλευρά τους πολίτες να αγοράσουν ή να διατηρήσουν τα ασφαλιστήρια συμβόλαια που έχουν. Η ανάπτυξη της αγοράς συμβαδίζει με την ανάπτυξη της οικονομίας. Ανάπτυξη έγραψε το 2016 ο κλάδος της υγείας και αυτό γιατί οι ασφαλισμένοι στο δημόσιο σύστημα υγείας είδαν ότι παρά το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών που καταβάλλουν για περίθαλψη και σύνταξη που είναι ίσως οι υψηλότερες στην Ευρώπη δεν έχουν πραγματικές καλύψεις. Ο τρόπος που είναι δομημένο το δημόσιο σύστημα υγείας οδηγεί τους πολίτες να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και ουσιαστικά να πληρώνουν εις διπλούν την υγεία τους.
Με τα σημερινά μέτρα κράτος χτυπά διπλά, και την ασφαλιστική διαμεσολάβηση και τους πολίτες. Κόβει κάθε κίνητρο για ανάπτυξη στους επιχειρηματίες ενώ, στους απλούς πολίτες αφαιρεί την δυνατότητα να αποταμιεύσουν για να προσφέρουν τις βασικές καλύψεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας περίθαλψης αλλά και το δικαίωμα αξιοπρεπούς σύνταξης.
Ελενα Ερμείδου
