Με περικοπές μισθών,ανεργία και υπερφορολόγηση η ανάκαμψη της οικονομίας θα εξακολουθήσει να είναι για πολλά χρόνια ακόμα μακρινό όνειρο. Το μείγμα της οικονομικής πολιτικής που ακολουθείται ουσιαστικά ισοπεδώνει την αγορά η οποία έχει ξεμείνει από ρευστό. Οι τράπεζες έχουν κλείσει ερμητικά τα γκισέ τους, τα capital controls έχουν εξουθενώσει τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και οι απλοί άνθρωποι , οι οποίοι είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην αγορά τις προηγούμενες δεκαετίες , όχι μόνο δεν έχουν χρήματα για να αγοράσουν αλλά αναγκάζονται να "σκοτώσουν" ακίνητα για να επιβιώσουν και να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους. Και έτσι ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται...
Η οικονομική επίδοση της χώρας απο 233 δις ευρώ που ήταν το 2008 έπεσε στα 175, 6 δις ευρώ πέρυσι, υπέστη δηλαδή μείωση της τάξης του 25%. Καμιά άλλη χώρα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν βίωσε μια τόσο βαθιά και μακράς διάρκειας ύφεση. Μπορεί να συγκριθεί μόνο με την Μεγάλη Ύφεση αρχές της δεκαετίας του 1930 στις ΗΠΑ.
Ενδεικτικό είναι ότι την στιγμή που οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες επιβλήθηκαν Μνημόνια μετρούν ήδη τις πρώτες αυξήσεις στο ύψος του κατώτατου μισθού, η Ελλάδα βρίσκεται στο -19,5%. Στο επίπεδο αυτό κυμαίνεται η μείωση του πραγματικού κατώτατου μισθού τα χρόνια της κρίσης (2008-2016), με προσμετρημένο και τον αποπληθωρισμό.Η εικόνα αυτή συμπαρασύρει όλο το φάσμα της οικονομίας, με αποτέλεσμα ο μέσος μισθός να έχει καταβαραθρωθεί την περίοδο 2009-2014 κατά 28%. Αρκεί, για παράδειγμα, να αναφερθεί πως το 29% του πληθυσμού που το 2008 ανήκε στις μεσαίες και ανώτερες τάξεις, πέντε χρόνια μετά είχε εισόδημα κάτω από το όριο της φτώχειας εκείνου του έτους.Η Ελλάδα καταγράφει σταθερά μείωση του κατώτατου μισθού όχι μόνο σε ονομαστικούς όρους αλλά και σε πραγματικούς.Ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα δεν εξασφαλίζει πλέον προστασία από τη φτώχεια, ενώ αποτελεί προσβολή στην αξιοπρέπεια των νέων.Η αρνητική πρωτιά της Ελλάδας, δεν είναι τυχαία καθώς η χώρα μας αποτελεί εξαίρεση από τον μηχανισμό διαμόρφωσης του κατώτατου μισθού.
Και οι φτωχοί εργαζόμενοι προστίθενται στην τεράστια λίστα των χρόνια ανέργων δημιουργώντας ένα εκρηκτικό κοινωνικό μίγμα που επηρεάζει το πάντες και κυρίως τα παιδιά. Σύμφωνα με σταιστικές η παιδική φτώχεια κυμαίνεται σε διψήφιο αριθμό καθώς στην Ελλάδα πλήττεται ένα στα πέντε παιδιά ενώ την ίδια στιγμή σχεδόν οι μισοί νέοι είναι άνεργοι, επισημαίνεται.
Και φυσικά, τα στοιχεία αποδεικνύουν περίτρανα ότι αυτη η ισοπεδωτικά λιτότητα που εξαφανίζει την μεσαία τάξη είναι μία αδιέξοδη πορεία καθώς το ποσοστό χρέους επί του ΑΕΠ δεν έχει μειωθεί.Σύμφωνα με εκτιμήσεις το δημόσιο χρέος της Ελλάδας (σ.σ. της γενικής κυβέρνησης) θα κορυφωθεί στο τέλος του 2016 στο 179% του ΑΕΠ.Τα χρόνια σκληρής λιτότητας απέδειξαν ότι είναι εσφαλμένη η άποψη που θέλει τον όγκο του δημοσίου χρέους να μειώνεται ακολουθώντας μια πολιτική λιτότητας. Και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, εάν ένα κράτος μειώνει τις δαπάνες του, μειώνεται η ανάπτυξη και μαζί της τα έσοδα από τους φόρους και το κράτος αυξάνει συνεχώς φορολογικούς συντελεστές και αναζητά νέα αντικείμενα φορολόγησης. Στην πραγματικότητα βιώνουμε το πρόβλημα του καθοδικού σπιράλ που φυσικά δεν βοηθά στο να επιτευχθεί ο στόχος του περιορισμού του χρέους. Αυτό που χρειάζονται οι χώρες της κρίσης είναι μια ισχυρή ανάπτυξη, η οποία μπορεί να ενισχυθεί με κρατικές επενδύσεις. Μακροπρόθεσμα η ανάπτυξη μπορεί να ενισχυθεί από μια πολιτική αναδιανομής, από πάνω προς το κάτω, με στόχο την ενίσχυση της ζήτησης. Η πολιτική των περικοπών είναι αντιπαραγωγική και αυτό κατέστη σαφές τα τελευταία χρόνια.
Πηγή: premium.paratiritis
