Τα παιδιά -ιδίως τα αγόρια- που έχουν γεννηθεί από πατέρες μεγάλης ηλικίας, είναι πιο έξυπνα, πιο εστιασμένα στα όποια (συνήθως διανοητικά) ενδιαφέροντά τους και πιο αδιάφορα για το αν «κολλάνε» με τους γύρω τους. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας βρετανο-αμερικανικής επιστημονικής έρευνας. Ενώ προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι τα παιδιά μεγαλύτερων πατέρων κινδυνεύουν περισσότερο από αυτισμό, σχιζοφρένεια και άλλες διαταραχές, η νέα έρευνα δείχνει ότι η προχωρημένη ηλικία του πατέρα έχει και κάποια πλεονεκτήματα, όσον αφορά την εκπαίδευση και την καριέρα του παιδιού (στο μέτρο βέβαια που το παιδί αδιαφορεί αν οι άλλοι τον βλέπουν ως «σπασικλάκι»...).
Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Ψυχιατρικής του Βασιλικού Κολλεγίου (King's College) του Λονδίνου και του Τμήματος Ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής Icahn του Όρους Σινά της Νέας Υόρκης, με επικεφαλής τη δρα Μανταλένα Γιανέκα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ψυχιατρικής "Translational Psychiatry", ανέλυσαν στοιχεία για 15.000 ζεύγη διδύμων.
Όταν οι δίδυμοι ήσαν 12 ετών, υποβλήθηκαν σε τεστ που κατέγραψαν βασικά χαρακτηριστικά ενός «σπασίκλα» (δείκτη νοημοσύνης, «κόλλημα» με τις γνώσεις, δυσκολία επικοινωνίας με τους συνομηλίκους κ.α.). Σχετικά ερωτηματολόγια συμπλήρωσαν και οι γονείς των παιδιών. Τελικά, διαμορφώθηκε ένας ιδιόμορφος «δείκτης σπασικλοσύνης» για κάθε παιδί.
Διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά μεγαλύτερων πατέρων είχαν υψηλότερο δείκτη, άσχετα με το κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο, την μόρφωση ή το επάγγελμα των γονιών. Για τους πατέρες άνω των 25 ετών, ο δείκτης των παιδιών τους ήταν 39,6 κατά μέσο όρο, αλλά ανέβαινε στο 41 για τα παιδιά των πατέρων 35 έως 44 ετών και στο 47 για τα παιδιά πατέρων άνω των 50 ετών.
Επιπλέον, η μελέτη βρήκε ότι τα παιδιά με υψηλό δείκτη τα πήγαιναν καλύτερα στις εξετάσεις του σχολείου τους, ιδίως στα μαθήματα του τομέα STEM (Επιστήμη-Τεχνολογία-Μηχανική-Μαθηματικά) για αρκετά χρόνια αφότου είχε μετρηθεί ο δείκτης της «σπασικλοσύνης» τους.
Η επίπτωση του μεγάλης ηλικίας πατέρα είναι πιο έντονη στα αγόρια (για άγνωστους λόγους), στα οποία ο δείκτης αυξάνει περίπου μιάμιση μονάδα για κάθε πέντε παραπάνω χρόνια ηλικίας του πατέρα. Από την άλλη, η ηλικία της μητέρας δεν φαίνεται να επηρεάζει σχεδόν καθόλου το δείκτη «σπασικλοσύνης».
Γιατί όμως ένας μεγαλύτερος πατέρας έχει μια τέτοια επίδραση σε ένα παιδί; Εν μέρει, λένε οι ερευνητές, επειδή, έχοντας μεγαλύτερη ηλικία, είναι πιθανότερο να έχει πιο εξελιγμένη καριέρα, πράγμα που επιτρέπει στο παιδί να ανατραφεί σε ένα οικογενειακό περιβάλλον με πλουσιότερα ερεθίσματα.
Παράλληλα, όμως υπάρχουν και γονίδια που εμπλέκονται στη «σπασικλοσύνη», τα οποία μάλιστα, σε ένα βαθμό, είναι ίδια με αυτά του αυτισμού. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι έως το 57% του δείκτη «σπασικλοσύνης» κληρονομείται. Αν αυτό είναι σωστό, αποτελεί άλλη μία ένδειξη ότι περιβάλλον και γονίδια μοιράζονται σχεδόν εξίσου την επιρροή τους πάνω σε ένα παιδί.
Όπως είπε η δρ Γιανέκα, πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι ορισμένα γονίδια του αυτισμού συνδέονται με υψηλότερη νοημοσύνη. Από την άλλη, πρόσθεσε, «αν δει κανείς ολόγυρα, αυτοί που τα καταφέρνουν μια χαρά στη ζωή σήμερα, είναι οι σπασίκλες».
Καθόλου παράξενο, λοιπόν, που εδώ και χρόνια η τηλεοπτική σειρά "Big Bang Theory" -ένας ύμνος στους «σπασίκλες- έχει τέτοια διεθνή επιτυχία (και στην Ελλάδα)...
Μπορείτε να δείτε την επιστημονική δημοσίευση, αντιγράφοντας στον browser σας την ακόλουθη διεύθυνση: http://www.nature.com/tp/journal/v7/n6/full/tp2017125a.html
ΑΠΕ-ΜΠΕ