Το πεδίο της οικονομίας αποδεικνύεται, τελικά, το αδύναμο σημείο της σημερινής κυβέρνησης. Αρχικά η διάψευση των όποιων ελπίδων για μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων, τουλάχιστον μέχρι και την επόμενη χρονιά, δημιουργεί σημαντικές δυσκολίες στην υλοποίηση βασικών προεκλογικών εξαγγελιών όπως είναι η γενικευμένη μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης.
Του ΜΑΚΗ ΝΤΟΒΟΛΟΥ
Αν και μια πιο σαφή εικόνα θα έχουμε μετά την ομιλία του πρωθυπουργού στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης είναι φανερό ότι πολλά από τα υπεσχημένα μέτρα ελάφρυνσης μετατίθενται χρονικά προς το τέλος της τετραετίας και αυτό στο καλό σενάριο. Γιατί αν δεν συμφωνήσουν οι εταίροι σε μείωση των πλεονασμάτων από το 2021 και μετά ή οι οικονομικές συνθήκες επιδεινωθούν τότε οι υποσχέσεις μπορεί απλά να… μείνουν υποσχέσεις εκτός και αν κάποιες κοινωνικές ομάδες πληρώσουν το μάρμαρο.
Το κυριότερο πρόβλημα όμως αυτής της κυβέρνησης δεν εντοπίζεται στην αδυναμία της να μειώσει γρήγορα τους φόρους. Εντοπίζεται στην αδυναμία της να υπηρετήσει και μέσω της φορολογικής πολιτικής, ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης. Ένα μοντέλο ανάπτυξης που θα κόβει τον ομφάλιο λώρο με το παρελθόν και με τις αιτίες που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία.
Βασισμένη σε νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες και μην έχοντας αντλήσει διδάγματα από την τραυματική εμπειρία της οικονομικής κρίσης, η κυβέρνηση της ΝΔ ακολουθεί την πεπατημένη και στρέφεται στην «φθηνή ανάπτυξη»:
- Οριζόντιες φορομειώσεις που τελικά ωφελούν τους έχοντες και κατέχοντες (μειώσεις ΕΝΦΙΑ στη μεγάλη ακίνητη περιουσία και του φόρου στα μερίσματα) οι οποίοι συνήθως το επιπλέον εισόδημα το επενδύουν σε κερδοσκοπικές-παρασιτικές δραστηριότητες όπως έχει δείξει η εμπειρία του παρελθόντος.
- Μείωση φορολογικού συντελεστή επιχειρήσεων, όταν οι ίδιες οι επιχειρήσεις υποστηρίζουν, σε διάφορες έρευνες, ότι η φορολογική επιβάρυνση δεν αποτελεί το βασικό κριτήριο για την πραγματοποίηση μιας επένδυσης, ιδίως όταν προέρχεται από το εξωτερικό. Άλλοι παράγοντες διαδραματίζουν σημαντικότερο ρόλο όπως η ταχύτητα των γραφειοκρατικών διαδικασιών, το ξεκάθαρο καθεστώς μιας περιοχής (κτηματολόγιο, δασικοί χάρτες, χωροταξία κλπ), η ταχύτητα στην απονομή της δικαιοσύνης και βέβαια ο χαμηλός βαθμός διαφθοράς, τομέας όπου το σημερινό κυβερνητικό κόμμα έχει αμαρτωλό παρελθόν.
- Τόνωση της οικοδομής, η οποία δυστυχώς για άλλη μια φορά επιλέγεται ως ατμομηχανή της ανάπτυξης μόνο που στις συνθήκες του 21ου αιώνα δεν μπορείς να συνεχίζεις να κινείς το τρένο με κάρβουνο (άλλωστε και προ του 2010 η οικοδομή αποτέλεσε κινητήριο μοχλό της οικονομίας αλλά αυτό δεν απέτρεψε τη χρεοκοπία).
- Περιβαλλοντικές και εργασιακές εκπτώσεις, επομένως ανάπτυξη με έμφαση στο χαμηλό κόστος και ποιότητα εργασίας που ταιριάζει περισσότερο σε χώρες του τρίτου κόσμου και όχι σε ευρωπαϊκό κράτος με εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό και καθαρούς κανόνες.
Η αδυναμία της ΝΔ, ένα κόμμα που έχει βαριές ευθύνες για τη χρεοκοπία της χώρας, να προσφέρει κάτι ποιοτικά διαφορετικό στο πεδίο της οικονομίας ήδη την ωθεί σε κινήσεις αντιπερισπασμού.
Η σκανδαλολογία έχει μπει στην ημερήσια διάταξη με την κυβέρνηση να προαναγγέλλει εξεταστικές επιτροπές σχεδόν… για τα πάντα, εκτός βέβαια από το ποιος ευθύνεται για την πτώχευση της χώρας και την επιτροπεία.
Ο αυταρχισμός είναι το δεύτερο πεδίο στο οποίο αναμένεται να διαπρέψει η σημερινή κυβέρνηση. Ήδη τα Εξάρχεια έχουν γίνει «πεδίο βολής» ενώ θεωρείται βέβαια ότι η αστυνομική βία και αυθαιρεσία θα γενικευθεί. Παράλληλα η ΕΥΠ εγκαθιστά πράκτορες σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες προς αντιμετώπιση του… εσωτερικού εχθρού.
Την ίδια στιγμή βέβαια οι εξυπηρετήσεις ποικίλων και διαπλεκομένων συμφερόντων καλά κρατούν θυμίζοντας τις καλύτερες μέρες ενός πολιτικό-οικονομικού συστήματος που έριξε τη χώρα στα βράχια. Και που δεν θα διστάσει να το πράξει ξανά μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τα ιδιοτελή του συμφέροντα.
