Στην τελική ευθεία για την λαϊκή ετυμηγορία κοινή είναι η εκτίµηση ότι Ν∆ και ΣΥΡΙΖΑ διατηρούν σχεδόν ακέραιη τη βάση των ψηφοφόρων που τους επέλεξαν στις 26 Μαΐου.
Μάλιστα με βάση τις δημοσκοπικές προβλέψεις τα δύο πρώτα κόμματα θα πλησιάσουν αθροιστικά ένα ποσοστό 65-70%, γεγονός που απέχει μέν από το 80% που συγκέντρωναν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ παλιότερων εποχών, δεν παύει να αποκαλύπτει περίτρανα ένα νέο δικομματισμό που σταδιακά παγιώνεται.
Ο Αλέξης Τσίπρας επιμένει ότι κεντρικός στόχος του είναι η µεγάλη ανατροπή, που θα φέρει πρώτο στις κάλπες το κυβερνών κόµµα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, µε τη σειρά του, θέτει ως βασικό διακύβευµα της κάλπης τη διασφάλιση της αυτοδυναµίας. Ιδίως µάλιστα από τη στιγµή που οι ακριβώς επόµενες εκλογές θα γίνουν µε το σύστηµα της απλής αναλογικής, οπότε ο στόχος της αυτοδυναµίας θα είναι σχεδόν απίθανο να επιτευχθεί.
Η επίτευξη της αυτοδυναμίας
Πώς όμως μπορεί να επιτευχθεί η αυτοδυναμία;
Με βάση τον ισχύοντα -για τελευταία φορά- εκλογικό νόµο, από το ποσοστό των κοµµάτων που θα µείνουν εκτός Βουλής (µε ποσοστό κάτω από 3%) εξαρτάται η αυτοδυναµία, όπως και το εύρος της αυτοδυναµίας του πρώτου κόµµατος.
Εάν όλα µαζί τα κόµµατα που µείνουν εκτός Βουλής συγκεντρώσουν 20%, το πρώτο κόµµα χρειάζεται µόλις 32,32% για να εξασφαλίσει 151 έδρες, ενώ βγάζει 160 έδρες µε 35,2%.
Αντίστοιχα, για να βγάλει 151 έδρες χρειάζεται 36,36%, εάν τα εκτός Βουλής συναθροίζονται στο 10%. Εάν είναι τόσο λίγα που συγκεντρώνουν 5%, τότε το πρώτο κόµµα χρειάζεται 38,38% για την ελάχιστη αυτοδυναµία.
Οι δεξαμενές για ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ
Μέχρι και την τελευταία στιγμή ασφυκτική θα είναι η πίεση που θα ασκηθεί τόσο προς τα δεξιά της Ν∆ όσο και προς τα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς Πειραιώς και Κουµουνδούρου θα επιχειρήσουν να συµπιέσουν τα ποσοστά των µικρών κοµµάτων που βρίσκονται στις παρυφές τους για να πετύχουν τους πολιτικούς τους στόχους.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ οι «δεξαμενές» στις οποίες στρέφεται στο παρά πέντε της κάλπης είναι, νομοτελειακά, τρεις – εκείνες του ΚΙΝΑΛ, του MERA25 και των ψηφοφόρων που απείχαν στις ευρωεκλογές. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αλέξης Τσίπρας απευθύνθηκε σε όλες τις τελευταίες ομιλίες του στους ψηφοφόρους της ιστορικής δημοκρατικής παράταξης ανεβάζοντας κατακόρυφα τους τόνους και πυκνώνοντας τις αναφορές στον Ανδρέα Παπανδρέου.
Βεβαίως το ρίσκο είναι μεγάλο δεδομένου ότι αφενός ο φόβος για την δεξιά δεν λειτούργησε στις πρόσφατες ευρωεκλογές και, αφετέρου, το γεγονός πως το ήδη χαμηλό ποσοστό του ΚΙΝΑΛ δεν αφήνει πολλά περιθώρια περαιτέρω μετακινήσεων ψηφοφόρων.
Αντίστοιχη είναι η πίεση και προς το MERA25, όπου ήδη καταγράφονται αξιοσημείωτες μετακινήσεις προς τον ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τις ευρωεκλογές. Εδώ, ωστόσο, υπάρχει μια παγίδα για τον ΣΥΡΙΖΑ καθώς κάθε ψήφος που κόβει από το κόμμα του Γιάννη Βαρουφάκη δυνητικά ενισχύει την προοπτική αυτοδυναμίας της ΝΔ εάν τελικά το MERA25 δεν μπει στην Βουλή.
Στην άλλη πλευρά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης στοχεύει εξίσου καθαρά στην συμπίεση των δύο εκ δεξιών του κομμάτων, της Χρυσής Αυγής και της Ελληνικής Λύσης, αλλά και στους – εκσυγχρονιστικής προέλευσης – ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ. Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν ήδη υπέρ της ΝΔ, σε σχέση με τις ευρωεκλογές, εισροές περί το 10% από το ΚΙΝΑΛ, αντίστοιχο ποσοστό από την Χρυσή Αυγή και σχεδόν διπλάσιο (18%) από το κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου.
Κατά τους υπολογισμούς της Πειραιώς, μια ενδεχόμενη απουσία του κόμματος Βελόπουλου και της Χρυσής Αυγής από την Βουλή θα ήταν η απόλυτη σφραγίδα της άνετης αυτοδυναμίας της ΝΔ, μέχρι χθες ωστόσο και παρά την σημαντική υποχώρηση των ποσοστών τους δεν προέκυπτε κάτι τέτοιο από τις δημοσκοπήσεις.
Τέλος θεωρείται δεδοµένο ότι τόσο η Νέα ∆ηµοκρατία όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσουν να κερδίσουν και το 5% που πήραν στις ευρωεκλογές κόµµατα του Κέντρου, όπως το Ποτάµι και η Ενωση Κεντρώων, ή πολιτικές κινήσεις µε απροσδιόριστο προφίλ, όπως το κόµµα του Νότη Μαριά ή και του Ηλία Ψινάκη.
Οι προοπτικές για τα υπόλοιπα κόμματα
Το ΚΙΝ.ΑΛ επιδιώκει να εδραιώσει την τρίτη θέση και να αγγίξει ακόμα και διψήφιο ποσοστό κάτι όμως που δεν επιβεβαιώνεται από τις δημοσκοπήσεις ακυρώνοντας έτσι την απώτερη φιλοδοξία να διεκδικήσει ξανά την ηγεμονία στο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Ενδιαφέρον επίσης θα έχει η μετεκλογική του στάση καθώς τα στελέχη του επιμένουν αφενός ότι το ΚΙΝΑΛ εγγυάται τη σταθερότητα και θα φροντίσει να μην πάει η χώρα σε εκλογές σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας της ΝΔ κι αφετέρου σπεύδουν μάλλον πρόωρα να κλείσουν την πόρτα στις συζητήσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς.
Αξίζει επίσης να δούμε το τελικό αποτέλεσμα καθώς το Κίνημα πορεύτηκε σε μια προεκλογική εκστρατεία που σφραγίστηκε σε μεγάλο βαθμό από τις προσωπικές επιλογές της κ. Φώφης Γεννηματά, ξεκινώντας από την αποπομπή ουσιαστικά του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις η Χρυσή Αυγή καταρρέει και μάλιστα δεν αποκλείεται τελικά να πέσει και πιο χαμηλά από τις μέχρι τώρα προβλέψεις. Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι η εκλογική αποδόμηση του ακροδεξιού σχηματισμού συμπίπτει με την ολοκλήρωση της δίκης και τη διαφαινόμενη καταδίκη της ηγεσίας ως «εγκληματικής οργάνωσης».
Το ΚΚΕ αναμένεται να διατηρήσει μεν τις δυνάμεις του, αλλά δεν μπορεί να εκτοξευτεί και να κυριαρχήσει στον χώρο της Αριστεράς πείθοντας τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, αν και έδωσε μεγάλη έμφαση στις δηλώσεις υποστήριξης από ανθρώπους που είχαν περάσει από τον ευρύτερο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ στο παρελθόν.
Ένα σημαντικό εκλογικό ερώτημα που τελικά μπορεί να λάβει και διαστάσεις θρίλερ κατά την καταμέτρηση των αποτελεσμάτων είναι το τι θα γίνει με την Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου και το ΜέΡΑ25 του Γιάνη Βαρουφάκη.
Οι δημοσκοπήσεις τους δείχνουν να κινούνται οριακά γύρω από το 3%. Σε μια αντιστροφή του αποτελέσματος των ευρωεκλογών πιο πιεσμένη φαίνεται η Ελληνική Λύση, αντιμέτωπη τόσο με την σαφή προσπάθεια της ΝΔ για τον επαναπατρισμό δυσαρεστημένων δεξιών ψηφοφόρων ενόψει της επιστροφής της στην κυβερνητική εξουσία, όσο και με την ιδιαίτερα επικριτική στάση της Εκκλησίας που στο συγκεκριμένο τμήμα του εκλογικού σώματος παίζει σημαντικό ρόλο.
Εξάλλου ο Γιάνης Βαρουφάκης που φαίνεται να απορροφά τους δυσαρεστημένους του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να έχει μια πιο σταθερή εκλογή βάση. Όμως και στην περίπτωση του δικού του σχηματισμού η πίεση από τον ΣΥΡΙΖΑ εντάθηκε τελευταίο διάστημα, ιδίως μέσα από τη «στρατηγική του φόβου» αναφορικά με την επερχόμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη.