Καυστικό άρθρο του Κώστα Λαπαβίτσα κατά της κυβέρνησης δημοσιεύει ο Guardian. Στο άρθρο του μιλά για την πανωλεθρία του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας ότι ο Αλέξης Τσίπρας πούλησε τα πάντα για την εξουσία.
«Η σημερινή μέρα σηματοδοτεί την συμπλήρωση ενός έτους από την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία: o δυναμικός νέος πρωθυπουργός, ο Αλέξης Τσίπρας, είχε υποσχεθεί ένα αποφασιστικό χτύπημα ενάντια στη λιτότητα. Ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο αντισυμβατικό υπουργός Οικονομικών, έφτασε στο Λονδίνο μετά τις εκλογές και προκάλεσε αίσθηση στα μέσα ενημέρωσης. Είχε έρθει μια κυβέρνηση από την οποία υπήρχαν υψηλές προσδοκίες.
Ένα χρόνο μετά, το κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει πιστά τις πολιτικές λιτότητας που κάποτε απέρριπτε. Έχει καθαρίσει την αριστερή πλατφόρμα και ο Τσίπρας έχει απαρνηθεί τον ριζοσπαστισμό του για να παραμείνει στην εξουσία με κάθε κόστος. Η Ελλάδα είναι αποκαρδιωμένη.
Γιατί φτάσαμε εκεί; Ένας αστικός μύθος που διαδίδεται σε κάποιους κύκλους των μέσων ενημέρωσης λέει ότι ο δρόμος κόπηκε στους ρίζοσπάστες από ένα πραξικόπημα που κατασκευάστηκε από συντηρητικούς πολιτικούς και αξιωματούχους της ΕΕ, που ήταν αποφασισμένοι να εξαλείψουν κάθε κίνδυνο μετάδοσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπεράστηκε από τα τέρατα του νεοφιλελευθερισμού και των προνομίων. Παρόλα αυτά, έδωσε μάχη και ίσως και έσπειρε τους σπόρους της επανάστασης.
Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Πριν από ένα χρόνο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πεπεισμένη ότι, εάν απορριφθεί μια νέα διάσωση, οι Ευρωπαίοι δανειστές θα λυγίσουν στο πρόσωπο της γενικευμένης οικονομικής και πολιτικής αναταραχής. Οι κίνδυνοι για την ευρωζώνη ήταν, υποτίθεται, μεγαλύτεροι από τους κινδύνους για την Ελλάδα. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματευόταν σκληρά, θα έπερνε έναν "έντιμο συμβιβασμό" με χαλάρωση της λιτότητας και ελάφρυνση του χρέους. Ο ιθύνων νους αυτής της στρατηγικής ήταν Βαρουφάκης, αλλά εγκρίθηκε πλήρως από τον Τσίπρα και το μεγαλύτερο μέρος της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Καλοπροαίρετοι επικριτές επανειλημμένα σημείωναν ότι το ευρώ είχε μαζί του ένα σύνολο άκαμπτων θεσμικών οργάνων με τη δική τους εσωτερική λογική που απλά θα απέρριπταν τα αιτήματα για χαλάρωση της λιτότητας και διαγραφή του χρέους. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ήταν έτοιμη να περιορίσει την παροχή ρευστότητας προς τις ελληνικές τράπεζες, στραγγαλίζοντας την οικονομία - και την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με αυτήν. Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να διαπραγματευτεί αποτελεσματικά χωρίς εναλλακτικό σχέδιο, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας εξόδου από την νομισματική ένωση, δεδομένου ότι μόνο εάν η ίδια δημιουργούσε την ρευστότητα που χρειαζόταν θα μπορούσε να γλιτώσει από το αδιέξοδο της ΕΚΤ. Αυτό δεν θα ήταν καθόλου εύκολο, βέβαια, αλλά τουλάχιστον θα είχε προσφέρει τη δυνατότητα αντιπαράθεσης με τις καταστροφικές στρατηγικές διάσωσης των δανειστών. Δυστυχώς, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν το δέχτηκε.
Η απάντηση από τους πολιτικούς της ΕΕ στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν αμηχανία, απογοήτευση και κλιμάκωση της εχθρότητας.
Η καταστροφική φύση της στρατηγικής ΣΥΡΙΖΑ έγινε σαφής ήδη από τις 20 Φεβρουαρίου του 2015. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ανάγκασαν τη νέα ελληνική κυβέρνηση να συμφωνήσει στον στόχο για τα πλεονάσματα του προϋπολογισμού, την υλοποίηση «μεταρρυθμίσεων», την πλήρη κάλυψη όλων των υποχρεώσεων του χρέους και να μην χρησιμοποιήσει τα υφιστάμενα κεφάλαια διάσωσης για οποιοδήποτε σκοπό εκτός από τη στήριξη των τραπεζών. Η ΕΕ σιγά-σιγά έκλεισε τις στρόφιγγες της ρευστότητας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, και αρνήθηκε να δώσει μια δεκάρα πρόσθετης χρηματοδοτικής στήριξης έως ότου η Ελλάδα συμμορφωθεί.
Οι συνθήκες στην χώρα έγιναν όλο και πιο απελπιστικές. Τον Ιούνιο η Ελλάδα αναγκάστηκε να επιβάλει ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων και να κηρύξει τραπεζική αργία. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε μια τελευταία ζαριά, τον Ιούλιο, όταν ο Τσίπρας ζήτησε δημοψήφισμα για μια νέα, σκληρή διάσωση. Περιέργως, και με μεγάλη γενναιότητα, το 62% των Ελλήνων ψήφισε την απορριψή της. Ο Τσίπρας είχε αγωνιστεί για την απόρριψη, αλλά όταν ήρθε το αποτέλεσμα κατάλαβε ότι, στην πράξη, αυτό σήμαινε την έξοδο από το ευρώ, για το οποίο η κυβέρνησή του δεν είχε προβεί σε σοβαρές προετοιμασίες. Υπήρχαν"σχέδια" για ένα παράλληλο νόμισμα, ή ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα, αλλά αυτές οι ερασιτεχνική ιδέες δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στο παρά πέντε. Επιπλέον, οι Έλληνες δεν είχαν ετοιμαστεί. Πάνω απ 'όλα, ο Τσίπρας και ο κύκλος του είχαν δεσμευτεί προσωπικά στην παραμονή στο ευρώ. Αντιμέτωπος με τα καταστροφικά αποτελέσματα της στρατηγικής του, παραδόθηκε αξιοθρήνητα στους δανειστές.
Από τότε έχει υιοθετήσει μια σκληρή πολιτική πλεονασμάτων, αύξησε τους φόρους και ξεπούλησε τις ελληνικές τράπεζες σε κερδοσκοπικά funds, ιδιωτικοποίησε αεροδρόμια και λιμάνια, και θα μειώσει τις συντάξεις. Το νέο σχέδιο διάσωσης καταδίκασε την Ελλάδα - που είναι εδώ και χρόνια σε ύφεση - σε μακροπρόθεσμη περαιτέρω μείωση του ΑΕΠ, την μορφωμένη νεολαία να μεταναστεύσει και το εθνικό χρέος να βαρύνει κι άλλο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πρώτο παράδειγμα μιας κυβέρνησης της αριστεράς που δεν έχει απλώς αποτύχει να εκπληρώσει τις υποσχέσεις της, αλλά υιοθέτησε το πρόγραμμα της αντιπολίτευσης. Η αποτυχία του έχει ενισχύσει την αντίληψη σε όλη την Ευρώπη ότι η λιτότητα είναι ο μόνος τρόπος και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει ποτέ. Οι συνέπειες είναι σοβαρές για πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ισπανίας, όπου το Podemos χτυπά την πόρτα της εξουσίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν απέτυχε επειδή η λιτότητα είναι ανίκητη, ούτε επειδή η ριζική αλλαγή είναι αδύνατη, αλλά επειδή, με καταστροφικά αποτελέσματα, ήταν απρόθυμος και ανέτοιμος να θέσει μια άμεση πρόκληση στο ευρώ. Η ριζική αλλαγή και η εγκατάλειψη της λιτότητας στην Ευρώπη απαιτούν άμεση αντιπαράθεση με την ίδια τη νομισματική ένωση. Για τις μικρότερες χώρες, αυτό σημαίνει προετοιμασία για έξοδο, για τις βασικές χώρες σημαίνει αποδοχή των καθοριστικών αλλαγών σε δυσλειτουργικές νομισματικές ρυθμίσεις. Αυτό είναι το καθήκον μπροστά για την ευρωπαϊκή αριστερά και το μόνο θετικό δίδαγμα από την πανωλεθρία του ΣΥΡΙΖΑ».