Εγκλωβισμένη στα αδιέξοδα της πολιτικής που ασκεί βρίσκεται η κυβέρνηση, με την φθορά της να είναι κάτι περισσότερο από εμφανής. Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό. Είναι η αίσθηση που αρχίζει να επικρατεί για πλήρη ανικανότητα της κυβέρνησης της ΝΔ, για εντυπωσιακή ανεπάρκεια στην διαχείριση των μεγάλων θεμάτων που αντιμετωπίζει η χώρα, για μια κυβέρνηση που δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα υποτίθεται επιχειρεί να επιλύσει. Και αυτό συμβαίνει την στιγμή που νέες προκλήσεις έρχονται να προστεθούν στις ήδη υπάρχουσες.
Του Μάκη Ντόβολου
Φαίνεται η κυβέρνηση ως σαν να είχε μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση μεγάλων συμφερόντων, κάθε λογής «κολλητών» και «φίλων» και την εκ νέου λεηλασία του κράτους.
Η νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία της κυβέρνησης Μητσοτάκη την οδηγεί σε μέτρα και αποφάσεις που στηρίζουν τους λίγους και επιβαρύνουν τους πολλούς. Τελευταίο παράδειγμα οι αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα. Από την μία μειώνεται το εισόδημα για το 90% των συνταξιούχων καθώς καταργήθηκε η επιπλέον παροχή, η «13η σύνταξη». Από την άλλη επιβαρύνεται το 80-85% των επαγγελματιών και εμπόρων με αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η μείωση των εισφορών στο πλουσιότερο 10-15%.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση Μητσοτάκη καταφεύγει όλο και περισσότερο στη βία και στον αυταρχισμό. Αυτό συμβαίνει διότι ο αυταρχισμός βρίσκεται στο DNA της κυβέρνησης, αποτελεί δομικό στοιχείο μιας δεξιάς νεοφιλελεύθερης πολιτικής καθώς δεν μπορεί να επιβάλει με άλλο τρόπο αποφάσεις που βρίσκονται απέναντι στα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας. Το δόγμα «νόμος και τάξη» είναι η επιφάνεια, το «τρόμος και πάταξη» είναι η ουσία. Αυτό όμως αποτελεί, παράλληλα, και ένδειξη αδυναμίας, σημάδι φθοράς μιας κυβέρνησης που μετρά μόλις 8 μήνες στο τιμόνι της χώρας.
Αυτό δείχνουν, αν μη τι άλλο, οι τελευταίες εξελίξεις στο μεταναστευτικό καθώς η κυβέρνηση αντί να πράξει το πολιτικά ορθό, δηλαδή να συνεννοηθεί με τις πολιτικές δυνάμεις και τους κοινωνικούς και τοπικούς φορείς για την αντιμετώπιση αυτού του μεγάλου ζητήματος, που θα είναι μαζί μας και τα επόμενα χρόνια, επιχείρησε να επιβάλλει με το έτσι θέλω έναν σχεδιασμό που και αντίθετος είναι με το διεθνές δίκαιο και σε καμία περίπτωση δεν λύνει το πρόβλημα. Και το αποτέλεσμα ποιο ήταν: οι σκηνές βίας που είδαμε τις τελευταίες ημέρες χωρίς να επιλυθεί το παραμικρό ζήτημα.
Παράλληλα η κυβέρνηση έπεσε θύμα των μικροπολιτικών της επιδιώξεων. Και αυτό διότι ενώ υπολόγιζε να περιορίσει το πολιτικό κόστος στις τοπικές κοινωνίες, με τον σάλο που προκλήθηκε εκτέθηκε στο πανελλήνιο καθώς εμπεδώθηκε η αντίληψη περί χαρακτηριστικής της ανεπάρκειας.
Το σοβαρό ζήτημα όμως, που θα μας απασχολήσει και στο μέλλον, είναι το «ελεύθερο» που έχει δώσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην αστυνομική αυθαιρεσία και τον τραμπουκισμό, όπως αποδεικνύουν τα αλλεπάλληλα γεγονότα και επεισόδια με πρωταγωνιστές αστυνομικούς. Η περίπτωση Ινδαρέ δεν ήταν, τελικά, μεμονωμένη και είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι η κυβέρνηση θα φέρει ακέραια την ευθύνη στην περίπτωση που υπάρξουν θύματα από τις πρακτικές που ακολουθεί η αστυνομία.
Οι προβλέψεις για το μέλλον της χώρας γίνονται ακόμη πιο δυσοίωνες αν σκεφτεί κάποιος ότι η παρούσα κυβέρνηση, που έχει μια μοναδική ικανότητα να βλέπει συνεχώς εσωτερικούς εχθρούς που πρέπει να πατάξει (νησιά/μεταναστευτικό, εργαζόμενοι που κινητοποιούνται, κάτοικοι λιγνιτοπαραγωγικών περιοχών, Εξάρχεια, φοιτητές/πανεπιστήμια κλπ), καλείται να αντιμετωπίσει σοβαρές προκλήσεις είτε αφορούν την δημόσια υγεία είτε τον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Ο θεός του καθενός να βάλει το χέρι του…