Με την υπογραφή Μνημονίου Κατανόησης μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας το 2009 τέθηκαν οι βάσεις για την κατασκευή του αγωγού διασύνδεσης των δύο χωρών. Το έργο του IGB έχει χαρακτηριστεί ως έργο «Εθνικής Σημασίας» από την Ελλάδα βάσει του ν.4001/2001, καθώς και από το Υπουργικό Συμβούλιο της Βουλγαρίας.
Στις 10 Οκτωβρίου 2019, σε ειδική τελετή στη Σόφια, υπογράφηκε μεταξύ των δύο χωρών η Διακυβερνητική Συμφωνία για την προώθηση του αγωγού. Η Συμφωνία κυρώθηκε από τη Βουλγαρική Βουλή στις 2 Ιουλίου 2020 και έχει ήδη διαβιβαστεί προς κύρωση και στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Ο αγωγός προβλέπεται, υπό τις υφιστάμενες συνθήκες, να έχει ολοκληρωθεί ως το τέλος του 2021.
Τα χαρακτηριστικά του IGB
Ο αγωγός θα συνδέει την Κομοτηνή με τη Stara Zagora της Βουλγαρίας. Το μήκος του αγωγού υπολογίζεται στα 182 χλμ. εκ των οποίων τα 151 χλμ. είναι στη Βουλγαρία και τα υπόλοιπα 31 χλμ. στην Ελλάδα. Η διάμετρος του σωλήνα φτάνει τις 32 ίντσες (813 χιλιοστά).
Η δυναμικότητα του αγωγού φτάνει ετησίως τα 3 δισ. κυβικά μέτρα (bcm/a), με δυνατότητα αντίστροφης ροής (reverse flow). Η δυναμικότητα μπορεί να αυξηθεί σε 5 bcm/a με την πρόσθετη εγκατάσταση ενός Σταθμού Συμπίεσης. Το έργο περιλαμβάνει και τις αναγκαίες υποστηρικτικές εγκαταστάσεις.
Στην αφετηρία του, στην Ελλάδα, ο αγωγός θα συνδέεται με τον Διαδριατικό Αγωγό (TAP) και το σύστημα του ΔΕΣΦΑ, ενώ στην κατάληξή του θα συνδέεται με το σύστημα της Bulgartransgaz (διαχειριστής φυσικού αερίου Βουλγαρίας). Παρέχοντας τη δυνατότητα προμήθειας φυσικού αερίου από μία επιπλέον πηγή εισόδου, ο IGB θα ενισχύσει την ασφάλεια τροφοδοσίας της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Επένδυση και Πηγές Χρηματοδότησης
Για την αρχική δυναμικότητα των 3 bcm/a, το εκτιμώμενο κόστος επένδυσης ανέρχεται στα 220 εκατ. ευρώ.
Το έργο της μελέτης, κατασκευής και λειτουργίας έχει αναλάβει η κοινοπραξία ICGB AD. Μέτοχοι της εταιρείας είναι κατά 50% η ελληνική εταιρεία ΥΑΦΑ ΠΟΣΕΙΔΩΝ, στην οποία συμμετέχουν ισομερώς η ΔΕΠΑ και η ιταλική EDISON, και κατά το υπόλοιπο 50% η βουλγαρική κρατική Εταιρεία Bulgarian Energy Holding (BEH).
Η χρηματοδότηση του έργου προέρχεται σε ποσοστό 20% από το Ευρωπαϊκό Σχέδιο Ανάκαμψης (European Energy Program for Recovery/EEPR), με προβλεπόμενη κοινοτική συμβολή 45 εκατ. ευρώ. Ποσοστό 16% καλύπτεται από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Καινοτομία και Ανταγωνιστικότητα» της Βουλγαρίας, ένα ακόμη 19% από τους ιδιώτες μετόχους και το 46% από δανειοδότηση της Βουλγαρικής κυβέρνησης. Αποτελεί το μοναδικό έργο που έχει εξασφαλίσει χρηματοοικονομική εγγύηση από τη Βουλγαρία, ύψους 110 εκατ. ευρώ.
Το έργο του διακρατικού αγωγού Ελλάδας-Βουλγαρίας έχει συμπεριληφθεί στον 4ο Κατάλογο Έργων Κοινού Ενδιαφέροντος της Ε.Ε. (PCIs) του έτους 2019. Έως τον Δεκέμβριο του 2020, το έργο είχε ολοκληρωθεί σε ποσοστό 52%, ενώ είχε κατασκευαστεί το 37% του αγωγού.
Γεωπολιτική σημασία
Η κατασκευή και λειτουργία του έργου αναβαθμίζει τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας δεδομένου ότι η χώρα καθίσταται πύλη εισόδου φυσικού αερίου στην ευρωπαϊκή αγορά από διαφοροποιημένες πηγές και κατά κύριο λόγο από τον TAP. Επιπλέον, όμως, αξιοποιεί και τον σχεδιαζόμενο πλωτό τερματικό σταθμό επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου της Αλεξανδρούπολης (FSRU) δεδομένου ότι οι ποσότητες που θα εισάγονται μέσω αυτού προβλέπεται να μεταφέρονται προς Βορρά μέσω IGB. Άλλωστε ο IGB αποτελεί το πρώτο τμήμα του λεγόμενου «Κάθετου Διαδρόμου», δηλαδή της διασύνδεσης των εθνικών συστημάτων φυσικού αερίου Ελλάδας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας και Ουγγαρίας με σκοπό την εναλλακτική τροφοδοσία των χωρών της Νοτιοανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης.
