Ο νέος κορονοϊός SARS-CoV-2 που προκαλεί τη νόσο Covid-19 δεν μπορεί να εμποδιστεί να μεταδίδεται από άνθρωπο. Είναι, όμως, δυνατό αυτή η μετάδοση να επιβραδυνθεί και να «απλωθεί» στον χρόνο.
Αυτό ακριβώς οι επιδημιολόγοι ονομάζουν «εξομάλυνση» ή «επιπέδωση» ή «ισοπέδωση» της επιδημικής καμπύλης (flattening of the curve), κάτι που έχει κρίσιμη σημασία για το πόσο αποτελεσματικά θα ανταποκριθεί το σύστημα υγείας μίας χώρας και συνεπώς πόσες ζωές θα σωθούν.
Η εξέλιξη κάθε επιδημίας μπορεί να αναπαρασταθεί με ένα διάγραμμα, όπου στον οριζόντιο άξονα Χ μετριέται ο χρόνος που περνάει και στον κάθετο άξονα Ψ ο αριθμός των αυξανόμενων κρουσμάτων. Συχνά αυτό το σχήμα παίρνει μία περίπου κωδωνοειδή μορφή (καμπάνας), καθώς τα κρούσματα είναι λίγα στην αρχή, μετά αυξάνονται, κάποια στιγμή αποκορυφώνονται και στη συνέχεια αποκλιμακώνονται σταδιακά.
Το ζητούμενο είναι αυτή η «καμπάνα» να έχει όσο γίνεται μικρότερο ύψος και μεγαλύτερο πλάτος, με άλλα λόγια να είναι ομαλή και όχι απότομη η αύξηση των κρουσμάτων.
Ο ρυθμός μετάδοσης της λοίμωξης και γρήγορης αύξησης των κρουσμάτων θα κρίνει πόσο μεγάλη θα είναι η θνητότητα από τον νέο ιό.
Στην Ιταλία, όπου η επιδημική καμπύλη εμφανίζει έντονα ανοδική κλίση, η θνητότητα (αναλογία θανάτων προς επιβεβαιωμένα κρούσματα) αγγίζει το 7% και είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο (της Κίνας ήταν γύρω στο 4%).
Η απότομη κλίση της επιδημικής καμπύλης μπορεί να «μεταφραστεί» σε ελλείψεις κλινών εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ), ιατρικού-νοσηλευτικού προσωπικού και εφοδίων (π.χ. αναπνευστήρων). Όσο λιγότεροι άνθρωποι χρειασθούν νοσηλεία σε οποιαδήποτε στιγμή, με άλλα λόγια όσο πιο «επίπεδη» είναι η επιδημική καμπύλη στον χρόνο, τόσο καλύτερα θα είναι τα πράγματα για ασθενείς και νοσηλευτές.
Λόγω ελλείψεως εμβολίου και αντιικών φαρμάκων μέχρι στιγμής για τη νόσο Covid-19, θεωρείται ότι για να εξομαλυνθεί η καμπύλη της επιδημίας χρειάζονται εκτεταμένα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης και αποφυγής κοινωνικών επαφών (social distancing), συλλογική δράση και τελικά, ατομική και κοινωνική ευθύνη του κάθε πολίτη.
Όπως επισημαίνουν επιστήμονες που προτείνουν αυτή την αντιμετώπιση, τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης μπορεί να μην αποτρέψουν τελικά σε βάθος χρόνου να μολυνθεί ο ίδιος αριθμός ανθρώπων, που θα μολυνόταν αν δεν είχαν ληφθεί δραστικά μέτρα.
Όμως, θα εμποδίσει την κατάρρευση του συστήματος υγείας από την απότομη συσσώρευση πολλών σοβαρών περιστατικών λοίμωξης.