Χάνουν τη δουλειά τους, παραιτούνται ή ασχολούνταν περισσότερο από τους άνδρες με τα παιδιά που δεν πηγαίνουν σχολείο: το τεράστιο οικονομικό σοκ που προκάλεσε η πανδημία covid-19 αποτέλεσε μεγάλο πισωγύρισμα για την εργασία των γυναικών.
«Οι γυναίκες, εξαιτίας της υπερεκπροσώπησής τους στον τομέα των υπηρεσιών, επλήγησαν με δυσανάλογο τρόπο από την covid-19», υπογραμμίζει η Σ. Νικόλ Μέισον διευθύντρια του ινστιτούτου Women's Policy Research, ένα αμερικανικό think tank.
«Στη Βρετανία και τις ΗΠΑ, οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να χάσουν τη δουλειά τους απ’ ό,τι οι άνδρες», είτε να απολυθούν είτε να αναγκαστούν σε παραίτηση προκειμένου να ασχοληθούν με τα παιδιά τους που δεν πηγαίνουν σχολείο, επισημαίνει και ο Κρις Ράου καθηγητής Οικονομικών στο πανεπιστήμιο Κέμπριτζ.
Επίσης οι γυναίκες εργάζονται συχνότερα σε επισφαλείς θέσεις εργασίας ή σε τομείς που επλήγησαν περισσότερο από το lockdown που επιβλήθηκε για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορονοϊού, όπως αυτός της εστίασης, της φιλοξενίας και των εκδηλώσεων ή σε κέντρα αισθητικής.
Ακόμη κι αν διατήρησαν την εργασία τους, οι μητέρες αναγκάζονται να ασχολούνται περισσότερο με τα παιδιά από τους άνδρες, όπως και με τις εργασίες του νοικοκυριού, όπως παρατήρησε το βρετανικό Ινστιτούτου IFS σε έκθεσή του την προηγούμενη εβδομάδα.
Η Σάρα, που εργάζεται στη βιομηχανία του κινηματογράφου στο Λονδίνο, μένει ξύπνια ως τη 1 μετά τα μεσάνυκτα κάθε ημέρα για να κάνει τηλεδιασκέψεις όταν κοιμούνται ο γιος και η κόρη της. Μία δημοσιογράφος μεγάλου βρετανικού μέσου ενημέρωσης ξυπνά καθημερινά στις 5:30 το πρωί για να εργαστεί προτού ξυπνήσουν τα παιδιά της.
«Δεν τόλμησα να ζητήσω τροποποίηση των εργασιακών μου ωρών και δεν θέλω να λένε ότι δεν τα καταφέρνω», παραδέχεται η Σάρα.
Τα πράγματα ήταν χειρότερα για τους γονείς στη διάρκεια της καραντίνας, όπως η Ιζαμπέλ, η οποία θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία της φοβούμενη για τη δουλειά της: «Στην αρχή της καραντίνας, ήταν φρικτά», διηγείται αυτή η Παριζιάνα που εργάζεται στη φαρμακοβιομηχανία.
«Δεν προλάβαινα να οργανωθώ ανάμεσα στις τηλεδιασκέψεις, τα μαθήματα εξ αποστάσεως, τα γεύματα, το νοικοκυριό, ποια ώρα να σταματήσω να δουλεύω τη νύκτα», προσθέτει, εξηγώντας ότι επρόκειτο για έναν πραγματικό μαραθώνιο.
Τώρα που επανεκκινεί η οικονομία «για τους διευθυντές μου συνεχίζουμε τη δουλειά ακριβώς όπως πριν. Προέρχονται από μια άλλη γενιά και εκείνοι ποτέ δεν χρειάστηκε να ασχοληθούν με τα παιδιά. Δεν κατανοούν ότι δεν είχαμε την ίδια εμπειρία στην καραντίνα και ότι είμαι εξουθενωμένη», σημειώνει.
«Μεταξύ των χωρισμένων φίλων μου, στη μεγάλη πλειονότητα οι μητέρες ήταν αυτές που ασχολήθηκαν με τα παιδιά αυτή την περίοδο. Πήγαμε πενήντα χρόνια πίσω», καταγγέλλει η Ιζαμπέλ.
Το κέντρο ερευνών για την ισότητα ανδρών- γυναικών Fawcett απέστειλε επιστολή στον Βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον για να του ζητήσει να βοηθήσει βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς, πολλοί από τους οποίους αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα εξαιτίας της καραντίνας, και χωρίς τους οποίους «λιγότερες γυναίκες θα μπορέσουν να επιστρέψουν στην εργασία τους».
Διαμαρτυρία
Μία ομάδα γυναικών επιστημόνων διεθνούς εμβέλειας δημοσίευσε την προηγούμενη εβδομάδα μια διαμαρτυρία στους Times of Higher Education για να καταγγείλει «τον σεξισμό» και την επιστροφή «στην πατριαρχία», που αντιμετωπίζουν από την αρχή της πανδημίας covid-19.
«Ανησυχούμε ότι οι πρόοδοι που πέτυχαν με πολλή μάχη οι γυναίκες της επιστήμης θα αποτελέσουν παράπλευρες απώλειες αυτής της κρίσης», προειδοποιούν.
Επιτίθενται εξάλλου στα μέσα ενημέρωσης, τα οποία ζητούν μόνο από άνδρες να σχολιάσουν την επιδημία, ακόμη κι αν δεν διαθέτουν τα απαραίτητα προσόντα, εις βάρος των πραγματικών ειδικών.
Τον Απρίλιο η Ελίζαμπεθ Χάνον, αναπληρώτρια αρχισυντάκτρια του British Journal for the Philosophy of Science, κατήγγειλε στο Twitter «τον αμελητέο αριθμό εργασιών που έλαβε προς δημοσίευση από γυναίκες τον προηγούμενο μήνα», προσθέτοντας ότι «αυτό δεν το έχω ξαναδεί».
«Θα λέγαμε ότι η μικρή πρόοδος που είχε σημειωθεί θα χαθεί», καταγγέλλει η Έρικα Κίσπετερ καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο του Γόργουικ. Για παράδειγμα ανεστάλη η υποχρέωση των μεγάλων εταιρειών στη Βρετανία να δίνουν στη δημοσιότητα του μισθούς ανδρών και γυναικών.
Ένα από τα λίγα θετικά στοιχεία είναι ότι γενικεύθηκε η τηλεργασία, με το IFS να εκτιμά ότι αυτό ενδέχεται να βοηθήσει την καριέρα των μητέρων, όταν τα παιδιά τους επιστρέψουν στο σχολείο.
Και αν οι άνδρες έκαναν λιγότερα από τις γυναίκες, τουλάχιστον έκαναν περισσότερα από πριν. «Με όλο τον κόσμο στο σπίτι, οι άνδρες σίγουρα χρειάστηκε να συνεισφέρουν», επεσήμανε η Κίσπετερ.