«Την ώρα που οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της «Μαλαματίνα» συνεχίζουν ανυποχώρητοι τον μεγάλο απεργιακό τους αγώνα, για 6ο μήνα, με επαναλαμβανόμενες 24ωρες απεργίες, η ΕΕ κάνει πως δεν ξέρει το πλαίσιο με το οποίο γίνονται οι ομαδικές εκδικητικές απολύσεις στην Ελλάδα από τις αστικές κυβερνήσεις, με την απάντηση που έδωσε σε ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ που κατέθεσε ο ευρωβουλευτής της Λευτέρης Νικολάου-Αλαβάνος», αναφέρει η ΕΟ του ΚΚΕ.
Όπως επισημαίνει, «ο Επίτροπος Σμιτ, εξ ονόματος της Επιτροπής, στην απάντησή του, «ξεχνά» ότι το ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων, των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας από τις κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ έχει τη σφραγίδα της ΕΕ και των κατευθύνσεών της. Κάνει κούφιες αναφορές σε «συμβάσεις δικαιωμάτων» που «αναγνωρίζουν» γενικά και αόριστα τις «συλλογικές διαπραγματεύσεις», όμως, επίσης, «ξεχνά» ότι η Επιτροπή στην Οδηγία για τους δήθεν «δίκαιους και αξιοπρεπείς μισθούς» θεωρεί τον καθορισμό μισθού όχι με ΣΣΕ, αλλά με νόμο όπως αυτόν των Βρούτση - Αχτσιόγλου των ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ «εθνική παράδοση».
«Όσο για τους ισχυρισμούς ότι «το εργατικό δίκαιο της ΕΕ δεν ρυθμίζει τις απολύσεις», είτε ατομικές είτε ομαδικές, αλλά ούτε και την αντικατάσταση των θέσεων πλήρους και σταθερής εργασίας από ευέλικτες, αυτοί αποτελούν κραυγαλέα κοροϊδία και πρόκληση προς τους αγωνιζόμενους εργάτες της «Μαλαματίνας». Ιδιαίτερα όταν συνοδεύονται από την επίκληση της οδηγίας 2003/88/ΕΚ που προβλέπει κατάργηση του σταθερού ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, με 12 μέρες χωρίς ρεπό για τους εργαζόμενους που δουλεύουν 6 μέρες τη βδομάδα (ή αντίστοιχα συνεχόμενη εργασία 10 ημερών χωρίς ρεπό για τους εργαζόμενους που δουλεύουν 5 μέρες τη βδομάδα), όπως αποφάσισε το Δικαστήριο της ΕΕ, κι άλλα κατασκευάσματα μεσαιωνικής έμπνευσης» προσθέτει η ΕΟ του ΚΚΕ και τονίζει: «Οι εργαζόμενοι της «Μαλαματίνας» δεν υποχώρησαν ούτε στιγμή στους εκβιασμούς και τις πιέσεις της εργοδοσίας και της κυβέρνησης που στέλνει ΜΑΤ και στήνει αστικά δικαστήρια σαν απεργοσπαστικό μηχανισμό για να τους επιτεθούν. Παίρνουν δύναμη από την αλληλεγγύη σωματείων, φορέων, φοιτητών, μαθητών και στη μεγάλη απεργία τους και στις διαδηλώσεις που έγιναν σε πολλές πόλεις της Ελλάδας. Δεν τους τρομοκρατούν εκφοβιστικές μεθοδεύσεις όπως η απόλυση των προέδρων των σωματείων, τα ασφαλιστικά μέτρα, όπως απέδειξαν με τη μαζική παρουσία τους και διαμαρτυρία τους έξω από τα δικαστήρια.
Αποδεικνύεται και από την περίπτωση της «Μαλαματίνας» ότι οι εργαζόμενοι κι ο λαός δεν περιμένουν λύσεις από τα πάνω, από οποιαδήποτε κυβέρνηση ή την ΕΕ. Λύση στα προβλήματά τους θα δώσει η μαχητική πάλη για τις σύγχρονες διεκδικήσεις τους. Ο αγώνας τους θα συνεχιστεί και ως απάντηση θα δυναμώσει κι άλλο για την επαναπρόσληψη των 15 απολυμένων εργαζόμενων και των 2 συνδικαλιστών, την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας χωρίς καμία βλαπτική μεταβολή στις εργασιακές σχέσεις».