«Στην Ελλάδα, καμία καλή πράξη δεν μένει ατιμώρητη», είχε πει ο αείμνηστος πολιτικός Γιάννης Μπούτος. Η πολυσήμαντη αποστροφή του “ταιριάζει γάντι” ως σχόλιο στην υπόθεση της Κιβωτού του Κόσμου.
Εκπληκτη – αλλά όχι άφωνη – η κοινωνία παρακολουθεί να ξεδιπλώνονται καθημερινά πραγματικές ή φανταστικές πτυχές μας ιστορίας που τρέφει τη νοσηρή φαντασία του τηλεοπτικού κοινού, ενισχύοντας την κρατούσα πεποίθηση ότι πίσω από την ανιδιοτελή προσφορά υπάρχει πάντα η υστεροβουλία, πίσω από τον εθελοντισμό κρύβονται σκοτεινές επιδιώξεις
Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι η ελληνική κοινωνία δεν αναγνωρίζει το καλό. Δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι κάποιος μπορεί να αφιερώσει τον εαυτό του σε έναν ανώτερο σκοπό, ότι μπορεί να εργαστεί και να κοπιάσει για το κοινωνικό σύνολο χωρίς προσωπικό όφελος.
Εύκολα δημιουργεί είδωλα και ακόμη πιο εύκολα τα γκρεμίζει – με ευχαρίστηση μάλιστα και με διαστροφική ικανοποίηση.
Ενα “είδωλο” είχε γίνει και ο Πατήρ Αντώνιος, ο οραματιστής ιερέας που δημιούργησε μιά οργάνωση εθελοντισμού με τεράστια κοινωνική προσφορά. Με την “Κιβωτό” έστειλε το μήνυμα - και προς την Ιεραρχία – ότι η θέση της Εκκλησίας και των κληρικών δεν είναι μέσα σε χρυσοποίκιλτους ναούς, αλλά στην κοινωνία, στους δρόμους, εκεί που οι άνθρωποι πάσχουν και αγωνίζονται αβοήθητοι.
Τώρα το έργο του γκρεμίζεται, η προσφορά του μηδενίζεται, ο ίδιος απαξιώνεται. Media, κυβέρνηση, κρατικοί φορείς και οι πάντα πρόθυμοι “καλοθελητές” έχουν αναλάβει σε αγαστή σύμπνοια την κατεδάφιση του ειδώλου. Χωρίς να υπάρχουν ακόμη αποδείξεις - παρά μόνον ατεκμηρίωτες καταγγελίες και εκμαιευθείσες μαρτυρίες για 4 εργαζόμενους στην “Κιβωτό”, πριν ακόμη ασκηθεί καμία δίωξη, χωρίς καν να έχει ξεκινήσει δικαστική ή εισαγγελική έρευνα, τα μέσα ενημέρωσης επιδίδονται καθημερινά σε πλειοδοσία “αποκαλύψεων”. Με υπαινιγμούς που υπονοούν πολλά χωρίς να λένε τίποτα για τον δημιουργό της “Κιβωτού”, αποδομείται συστηματικάη προσωπικότητα του.
Γιατί αυτός είναι ο στόχος. Δεν φτάνει να γκρεμιστεί η “Κιβωτός”. Πρέπει να εκμηδενιστεί ο εμπνευστής και δημιουργός της, που θέλησε να κινηθεί έξω από την ασφυκτική εποπτεία της κρατικής γραφειοκρατίας, έξω από τους αναχρονιστικούς κανόνες της επίσημης Εκκλησίας, χωρίς την αυστηρή κηδεμονία της απολιθωμένης Ιεραρχίας.
Ασφαλώς στην “Κιβωτό” δεν είναι όλα τέλεια. Χωρίς φωτιά καπνός δεν βγαίνει – οι καταγγελίες δεν μπορεί να είναι εντελώς αβάσιμες. Η εισαγγελική έρευνα μπορεί να φέρει πολλά στο φως.
Προκαλεί όμως ερωτηματικά η εσπευσμένη αντίδραση της κυβέρνησης, της Εκκλησίας και ορισμένων κρατικών φορέων: Λίγες ώρες μετά την μετάδοση των πληροφοριών ότι υπάρχουν καταγγελίες σε βάρος τριών εργαζομένων σε περιφερειακές δομές της οργάνωσης, ο υπουργός Οικονομικών έσπευσε να ανακοινώσει ότι ανακαλεί την κρατική επιχορήγηση, ενώ ο ΕΦΚΑ ανακάλεσε τη δωρεά παλαιού κτιρίου του. Αμεση ήταν και η αντίδραση της Εκκλησίας.
Σαν να ήταν stand by, περιμένοντας τις καταγγελίες για να ρίξουν “λάδι στη φωτιά” που άναβαν τα ΜΜΕ...