Μεγάλος είναι ο κίνδυνος που ελλοχεύει για την εμφάνιση κατάθλιψης όταν ένα άτομο είναι παχύσαρκο. Σε αυτό συνηγορούν τελευταίες έρευνες με μια τελευταία βρετανο-αυστραλιανή επιστημονική μελέτη να δείχνει ότι η σχέση ανάμεσα στην παχυσαρκία και στην κατάθλιψη είναι εξίσου ψυχολογική όσο και βιολογική.
Πέραν τούτου, οι γυναίκες φαίνεται να είναι πιο επιρρεπείς σε αυτόν τον συσχετισμό παχυσαρκίας - κατάθλιψης πιθανώς επειδή είναι πιο ευαίσθητες για την εικόνα του σώματός τους.
Προηγούμενες μελέτες έχουν βρει ότι οι παχύσαρκοι είναι πιθανότερο να εκδηλώσουν κατάθλιψη, αλλά έως τώρα ήταν ασαφές αν το έξτρα βάρος οδηγεί σε κατάθλιψη ή το αντίστροφο, δηλαδή αν η κατάθλιψη ευνοεί την αύξηση του βάρους. Η νέα έρευνα - η μεγαλύτερη του είδους της μέχρι σήμερα- δείχνει ότι ισχύει κατά βάση το πρώτο, δηλαδή ο μεγαλύτερος δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) μπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη.
Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο διεθνές περιοδικό επιδημιολογίας "International Journal of Epidemiology", σύμφωνα με τη βρετανική «Γκάρντιαν», ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 292.000 άτομα ηλικίας 37 έως 73 ετών, από τους οποίους σχεδόν οι 49.000 είχαν κατάθλιψη. Οι επιστήμονες εστίασαν σε 73 παραλλαγές γονιδίων που συνδέονται με μεγαλύτερο ΔΜΣ και σε 14 γονιδιακές παραλλαγές που συνδέονται με υψηλότερο ποσοστό λίπους στο σώμα, σύμφωνα με το ΑΠΕ.
Διαπιστώθηκε ότι γενικότερα οι άνθρωποι με μεγαλύτερο ΔΜΣ, άρα και μεγαλύτερο βάρος, ήταν πιθανότερο να είναι καταθλιπτικοί. Επίσης ειδικότερα οι άνθρωποι με γενετική προδιάθεση για παχυσαρκία είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα κατάθλιψης. Για κάθε αύξηση του ΔΜΣ κατά 4,7 μονάδες, η πιθανότητα κατάθλιψης αύξανε κατά 18%, ενώ ειδικά στις γυναίκες κατά 23%.
Οι επιστήμονες επεσήμαναν ότι ασφαλώς πολλοί άλλοι παράγοντες, πέρα από τα παραπανίσια κιλά, μπορούν να συμβάλουν στην εκδήλωση κατάθλιψης, αλλά τόνισαν ότι το να έχει κάποιος κανονικό βάρος, μειώνει τις πιθανότητες να νιώσει κατάθλιψη - ιδίως αν πρόκειται για γυναίκα.
Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση: https://academic.oup.com/ije/advance-article/doi/10.1093/ije/dyy223/5155677