Ανάμεσα στις πολλές ιστορίες που περιγράφουν την παρακμή του Τύπου, όχι μόνο στην Ελλάδα, και δίπλα στις καθημερινές αναφορές στο «θάνατο των εφημερίδων», αλιεύσαμε ένα success story με μεγάλο ενδιαφέρον και διδακτική αξία (σχετικό δημοσίευμα του politico, εδώ: http://www.politico.com/media/story/2016/12/the-profitable-washington-post-adding-more-than-five-dozen-journalists-004900).
Η Washington Post, που εδώ και τρία χρόνια έχει εξαγορασθεί από τον «μάγο» του ηλεκτρονικού εμπορίου, Τζεφ Μπέζος (Amazon), όχι μόνο πάει καλά, αλλά ετοιμάζεται να προσλάβει και δεκάδες δημοσιογράφους για να ενισχύσει το περιεχόμενό της.
Ο Μπέζος και η ομάδα του αποδεικνύουν ότι, ακόμη και στην εποχή της κυριαρχίας του διαδικτύου, η σοβαρή δημοσιογραφία έχει τη δική της θέση και μπορεί, αν το περιεχόμενό της «δραπετεύσει» από το χαρτί και διανεμηθεί επιτυχώς μέσα από το διαδίκτυο, να φέρει εμπορική επιτυχία.
Ως οξυδερκής έμπορος του διαδικτύου, ο Μπέζος κατάλαβε ότι το ποιοτικό περιεχόμενο και το κύρος της Post μπορεί να φέρει μεγάλα έσοδα, αν τιμολογηθεί σωστά, με στόχο τη μεγιστοποίηση του αριθμού των ηλεκτρονικών συνδρομών, με λογική «παίρνουμε λίγα από πολλούς». Είναι χαρακτηριστικό ότι η ετήσια συνδρομή στην Post τιμολογείται πλέον στα 36 δολ., ύστερα μάλιστα από δωρεάν δοκιμαστική περίοδο εξαμήνου.
Ποιοτικό περιεχόμενο, δημοσιογραφία της έρευνας και όχι του copy-paste, σωστή αξιοποίηση των ηλεκτρονικών καναλιών διανομής, είναι τα βασικά συστατικά του «θαύματος» της Washington Post, που θα πρέπει να αναλυθούν προσεκτικά και από τους δικούς μας εκδότες -στο λίγο χρόνο που μπορεί να τους αφήνει η καθημερινή «μάχη» με τα χρέη.
Μέτριο, κακό ή άθλιο περιεχόμενο, αδυναμία κατανόησης της σύγχρονης πραγματικότητας του διαδικτύου και προσήλωση στη δημιουργία σχέσεων διαπλοκής με την εξουσία, με άμεσα οικονομικά ανταλλάγματα, είναι η συνταγή καταστροφής, που με μεγάλη αποτελεσματικότητα, είναι αλήθεια, εφαρμόζεται στον ελληνικό χώρο.
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, το αξίωμα «Ο Τύπος πέθανε» δεν έχει γενική εφαρμογή. Σίγουρα έχει πεθάνει μια μορφή Τύπου που έμεινε στον 20ο αιώνα, αλλά υπάρχει και ο Τύπος που προσαρμόσθηκε επιτυχώς στον 21ο αιώνα και είναι... alive and kicking!