Δεν είναι λίγες οι φορές τα τελευταία χρόνια, που επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις συνέπειες τις κλιματικής αλλαγής σε όλο το φάσμα των έμβιων όντων στον πλανήτη.
Παράλληλα, πολλές φορές έχουμε δει εικόνες με λιωμένους πάγους από την Αρκτική ως συνέπεια αυτού του φαινομένου.
Μία μελέτη που δημοσιεύθηκε την Τρίτη στο περιοδικό « Frontiers in Ecology and the Environment» έδειξε οτι παρότι οι νεκρές φάλαινες εξακολουθούν να αποτελούν πολύτιμες πηγές λίπους και πρωτεΐνης για κάποιους πληθυσμούς πολικών αρκούδων, δεν είναι αρκετές όταν η Αρκτική πάψει να είναι μία παγωμένη πλέον περιοχή, όπως αναμένεται να συμβεί έως το 2040 εξαιτίας της αλλαγής του κλίματος.
« Εάν συνεχίσει με αυτούς τους ρυθμούς το λιώσιμο των πάγων και η υπερθέμανση των θαλάσσιων υδάτων, αυτό που πρόκειται να συμβεί στον βιότοπο των πολικών αρκούδων θα ξεπεράσει οτιδήποτε έχει τεκμηριωθεί τα τελευταία εκατ. χρόνια» υποστηρίζει η συγγραφέας της μελέτης, θαλάσσια βιολόγος στο University of Washington's Polar Science Center, Κριστίν Λέντρ. Προσθέτει δε, ότι ο εξαιρετικά γρήγορος ρυθμός αυτής της αλλαγής καθιστά σχεδόν αδύνατο να χρησιμοποιήσουν οι ερευνητές τα όσα γνωρίζουν μέχρι σήμερα για να προβλέψουν το μέλλον.
Οι πολικές αρκούδες χρειάζονται θαλάσσιο πάγο για να επιβιώσουν επειδή αποτελεί μία σημαντική πλατφόρμα για να κυνηγούν φώκιες, κύρια πηγή τροφής τους. Οι πολικές αρκούδες τρέχουν πάνω στον πάγο αναζητώντας τρύπες, ή φωλιές με νεογέννητα φώκιας. Ωστόσο, όταν στα τέλη της άνοιξης σπάει ο πάγος κάποιοι πληθυσμοί πολικών αρκούδων δεν τα καταφέρουν τόσο καλά στην ξηρά και περιμένουν να σχηματισθεί πάλι πάγος, ώστε να μπορέσουν να ξαναρχίσουν το κυνήγι.
Σε μερικές περιπτώσεις τουλάχιστον 60 διαφορετικοί πληθυσμοί πολικών αρκούδων έχει παρατηρηθεί να τρέφονται με κουφάρια μεγάλων φαλαινών. Το 2018 πάνω από 180 πολικές αρκούδες τράφηκαν από μία μόνο νεκρή φάλαινα. Οι ερευνητές υπολόγισαν πόσο λίπος και κρέας θα χρειαζόταν ένας μέσος πληθυσμός 1.000 πολικών αρκούδων ως πηγή τροφής κάθε χρόνο. Στη συνέχεια, εξέτασαν την αφθονία διαφόρων πληθυσμών φαλαινών στις ακτές της ρωσικής Τσουκότκα και της Αλάσκας.
Οι ερευνητές, όπως μεταδίδει το ΑΜΠΕ, εκτίμησαν τον αριθμό των πιθανών περιπτώσεων, υπολογίζοντας οτι ένα 10% των φαιλαινών που πεθαίνουν θα επιπλέουν στην επιφάνεια και μόνο κάποιες από αυτές θα καταλήξουν στη γη και θα είναι προσβάσιμες στις πολικές αρκούδες. Διαπίστωσαν επίσης οτι κατά τους καλοκαιρινούς μήνες που δεν έχει πολύ πάγο, ένας υποθετικός πληθυσμός 1.000 πολικών αρκούδων θα χρειαζόταν να φάει περίπου οκτώ φάλαινες και κατά τη διάρκεια της άνοιξης όταν οι αρκούδες τρώνε περισσότερο, θα χρειάζονταν 20 φάλαινες για να χορτάσουν 1.000 πολικές αρκούδες.
Στη Θάλασσα Τσούκτσι, στον Αρκτικό ωκεανό, δεδομένα που συλλέχθηκαν σε βάθος χρόνου από ρώσους επιστήμονες, έδειξαν οτι αρκετές φάλαινες πεθαίνουν και επιπλέουν στην ακτή κάθε χρόνο ενδεχομένως για να καλύψουν αυτή την ανάγκη. Η περιοχή της Αρκτικής φιλοξενεί 19 υποπληθυσμούς πολικών αρκούδων, σε καμμία όμως περιοχή δεν πεθαίνουν τόσο συχνά φάλαινες όσο στη Θάλασσα Τσούκτσι.
Επίσης, αν και τα κουφάρια των φαλαινών πιθανόν να βοηθούσαν τις πολικές αρκούδες να επιβιώσουν σε παλαιότερες εποχές, το τοπίο στην Αρκτικη έχει αλλάξει δραματικά από τότε. Σήμερα οι πληθυσμοί των φαλαινών είναι πολύ μικρότεροι εξαιτίας της εκμετάλλευσής τους από τον άνθρωπο.