Ως ιδιαίτερα επικίνδυνοι, με εμπρηστικό λόγο και ξεκάθαρες εγκληματικές προθέσεις εμφανίζονται τα μέλη των τρομοκρατικών ομάδων Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές και Combat 18, στη δικογραφία που σχηματίστηκε από την Αντιτρομοκρατική.
Σε απομαγνητοφωνημένους διαλόγους που κατέγραψαν οι «κοριοί» της Αντιτρομοκρατικής, οι κατηγορούμενοι εμφανίζονται αποφασισμένοι να «κάψουν μετανάστες». Δεν έμειναν στις προθέσεις: Επιχείρησαν να τις κάνουν πράξη στις 20 Μαΐου 2016, όταν επιτέθηκαν με εμπρηστικούς μηχανισμούς και αυτοσχέδιες βόμβες στη Στέγη Προσφύγων στην οδό Κάνιγγος 22, όπου κινδύνευσαν να καούν μικρά προσφυγόπουλα.
Αυτές οι εγκληματικές ενέργειες των Ελλήνων νεοναζί επαναλήφθηκσν τον Αύγουστο του ίδιου έτους στην κατάληψη της Στέγης Προσφύγων επί της οδού Νοταρά 26 στα Εξάρχεια και στη βιβλιοθήκη και το κοινωνικό παντοπωλείο των κατοίκων του Ολυμπιακού Χωριού στις 17 Απριλίου 2016.
Πραγματοποίησαν επίσης πολλές επιθέσεις με αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, τις οποίες η αστυνομία και τα media απέδωσαν αρχικά σε αντιεξουσιαστές.
Στα πρότυπα των Ταγμάτων Εφόδου της Χ.Α.
Ο 35χρονος Γεώργιος Δημητρίου από τα Γιάννενα, που χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο «Αλέξανδρος Τσαμπανίκας», φέρεται ως αρχηγός των ΑΜΕ και των Combat 18. Ωστόσο στους αστυνομικούς δήλωσε ότι η οργάνωση ΑΜΕ είναι ακέφαλη, χωρίς αρχηγό, και ότι ο ίδιος έχει ρόλο συντονιστή. Παραδέχθηκε πάντως την ένταξή του σε αυτήν πριν από οκτώ χρόνια.
Σύμφωνα με τη δικογραφία και από τα στοιχεία που συνέλεξε η Αντιτρομοκρατική, προκύπτει ότι τουλάχιστον ο προαναφερόμενος μαζί με τους Ιωάννη-Χρήστο Μπαλάσκα, Σπυρίδωνα Μεταλληνό, Γεώργιο Μακρή, Παναγιώτη Αβραμίδη, Σάββα Αμανατίδη και Αθανάσιο Αλεπίδη έχουν ενταχθεί σε μια ιεραρχικά δομημένη και με διαρκή δράση οργάνωση, που επιδιώκει τη διάπραξη κακουργημάτων και η οποία έχει αναλάβει διαπράξει τουλάχιστον 30 εγκληματικές ενέργειες.
Το διαβιβαστικό της αστυνομίας εμφανίζει τον «Αλέξανδρο Τσαμπανίκα» να έχει τουλάχιστον από τον περασμένο Νοέμβριο τον ρόλο της επικεφαλής αρχηγού-συντονιστή της εγκληματικής οργάνωσης. Καθόριζε τους στόχους και τον τρόπο δράσης, δίνοντας σαφείς εντολές-οδηγίες μέσω διαδικτύου, για λόγους ασφαλείας. Ανέθετε στα υπόλοιπα μέλη της οργάνωσης τους ρόλους και τα καθήκοντα που εξυπηρετούσαν τους σκοπούς που εκείνος είχε καθορίσει.
Μεθοδικοί και οργανωμένοι
Ο «Τσαμπανίκας», ως διευθύνων την οργάνωση, είχε αναθέσει διακριτούς ρόλους στον Χρήστο Μπαλάσκα και τον δικηγόρο Γεώργιο Μακρή.
Ο 32χρονος δικηγόρος, πρώην στέλεχος της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ (φοιτητικής παράταξης της ΝΔ) προωθούσε τους στόχους της οργάνωσης μέσα από πολιτικούς φορείς, παρείχε νομική βοήθεια στα μέλη της και, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στη δικογραφία, «είχε υποτάξει τη βούλησή του στη βούληση του Δημητρίου και εκτελούσε τις εντολές του».
Η εκτέλεση ενεργειών της οργάνωσης είχε ανατεθεί στον Χρήστο Μπαλάσκα. Ο Δημητρίου-«Τσαμπανίκας» έδινε οδηγίες σχετικά με το είδος του στόχου και τον τρόπο δράσης (επιθέσεις σε χώρους αντίθετης ιδεολογίας, αναγραφή ακροδεξιών συνθημάτων κλπ).
Ο Μπαλάσκας συνέλεγε τις πληροφορίες για τον στόχο, έκανε κατόπτευση του χώρου, σχεδίαζε τον τρόπο προσέγγισης και διαφυγής και προμηθευόταν τα υλικά που θα χρησιμοποιούσαν, όπως μπιτόνια βενζίνης κ.λπ.
Μετά την ολοκλήρωση των επιθέσεων, βιντεοσκοπούσαν τα... έργα τους ή τραβούσαν φωτογραφίες, έστελναν το υλικό στον Δημητρίου και τον ενημέρωναν για την ολοκλήρωση και επιτυχία τους.
Στους αστυνομικούς ο Μεταλληνός παραδέχθηκε ότι συμμετείχε σε τέσσερις επιθέσεις και δήλωσε ότι ο Μπαλάσκας έπαιρνε εντολές από άγνωστο άνδρα μέσω messenger και facebook, τις οποίες εκτελούσε ανεξάρτητα από τη θέλησή του. Ο «άγνωστος» αρχηγός δεν συμμετείχε ο ίδιος στις ενέργειες γιατί φοβόταν ότι θα προδοθούν στην αστυνομία.
Τη συμμετοχή σε τέσσερις επιθέσεις με γκαζάκια παραδέχθηκε και ο Αθανάσιος Αλεπίδης. Ισχυρίστηκε ότι η ομάδα στην οποία συμμετείχε εκείνος πραγματοποιούσε επιθέσεις μόνο σε αντιφασιστικά στέκια.
Ο Χρήστος Μπαλάσκας φέρεται ως φυσικός αυτουργός της τοποθέτησης εμπρηστικού μηχανισμού στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι «Ανω-Κάτω Πατησίων», της επίθεσης στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο «Ιστός» και του καψίματος της τουρκικής σημαίας. Δεν προέβαινε σε καμία ενέργεια χωρίς να πάρει την έγκριση του Δημητρίου.
