Οι εργαζόμενοι σε τουλάχιστον ένα καφέ Starbucks στις βόρειες ΗΠΑ ψήφισαν υπέρ της ίδρυσης σωματείου στο κατάστημα, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία της γνωστής αλυσίδας.
Με φωνές χαράς και αγκαλιές υποδέχτηκαν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων στην αίθουσα όπου είχαν συγκεντρωθεί σήμερα.
«Η αλυσίδα Starbucks έκανε τα πάντα για να το καταστήσει σχεδόν αδύνατον», σχολίασε μία εργαζόμενη, η Κέισι Μουρ, που πρωτοστάτησε στην ίδρυση σωματείου. «Παρά τις πιθανότητες, κερδίσαμε με σχεδόν διπλάσιες ψήφους. Έπειτα από όλα αυτά που περάσαμε, η νίκη είναι το πιο απίστευτο συναίσθημα του κόσμου», πρόσθεσε.
Η καταμέτρηση των ψήφων των εργαζομένων σε δύο άλλες καφετέριες του Μπάφαλο συνεχίζεται.
Νωρίτερα σήμερα, στην καφετέρια, τίποτα δεν υποδήλωνε ότι ήταν σε εξέλιξη μια τέτοια ιστορική ψηφοφορία. Καμιά δεκαριά υπάλληλοι ετοίμαζαν απλώς βιαστικά τις παραγγελίες των πελατών. «Τους βλέπω κάθε πρωί, είναι μέρος της καθημερινότητάς του και είναι φυσιολογικό να ζητούν αξιοπρεπή μισθό», σημείωσε ένας 60χρονος δικηγόρος, ο Στιβ Μπόιντ, βγαίνοντας από το καφέ. Αν χρειάζεται ένα συνδικάτο για να αποκτήσουν καλύτερες συνθήκες εργασίας, «τότε, τους στηρίζω», πρόσθεσε.
Όπως και η απόπειρα ίδρυσης συνδικάτου σε μια αποθήκη της Amazon στην Αλαμπάμπα, την περασμένη άνοιξη, η εκστρατεία των εργαζομένων στα Starbucks τράβηξε την προσοχή και πέρα από τους δρόμους του Μπάφαλο, στη Νέα Υόρκη. Αντικατοπτρίζει τα παράπονα των εργαζομένων που είναι αποφασισμένοι να αγωνιστούν, σε μια περίοδο όπου η δυναμική της αγοράς εργασίας τους ευνοεί, σημείωσε ο Σέντρικ ντε Λεόν, ειδικός σε θέματα του εργατικού κινήματος στο Πανεπιστήμιο Άμχερστ της Μασαχουσέτης. Καθώς πολλοί εργοδότες δυσκολεύονται να βρουν υπαλλήλους «η διαπραγματευτική δύναμη των εργαζομένων είναι πολύ υψηλή αυτήν την εποχή», εξήγησε. Αυτό φαίνεται από την οργάνωση απεργιών, όπως εκείνη των 10.000 εργαζομένων στην εταιρεία κατασκευής τρακτέρ John Deere επί πέντε εβδομάδες ή από τις παραιτήσεις, αφού 4,2 εκατομμύρια Αμερικανοί αποφάσισαν τον Οκτώβριο να αποχωρήσουν από τη δουλειά τους.
Όταν προσλήφθηκε από τα Starbucks, τον Μάιο, ο Γουίλ Γουεστλέικ, 24 ετών, χάρηκε επειδή θα εργαζόταν για έναν όμιλο που συχνά υπερηφανεύεται για τις προοδευτικές αξίες του και γενικά προσφέρει καλύτερες συνθήκες εργασίας από τις άλλες αλυσίδες καφέ. «Όμως όταν ξεκίνησα, κατάλαβα ότι δεν συνέβαινε κατ’ ανάγκη αυτό», είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο. Ο Γουεστλέικ «σοκαρίστηκε» όταν ανακάλυψε ότι όσοι εργάζονταν περισσότερα χρόνια από τον ίδιο κέρδιζαν ελάχιστα περισσότερα χρήματα, αλλά διαμαρτύρεται επίσης για τον εξοντωτικό ρυθμό της δουλειάς. «Πουλάμε ροφήματα για οκτώ, εννέα δολάρια, κάθε 30 δευτερόλεπτα, όλη την ημέρα, όμως η εταιρεία δεν προλαβαίνει τη ζήτηση» προσλαμβάνοντας περισσότερους υπαλλήλους.
Στο πλαίσιο αυτό «μπορεί κανείς να παραιτηθεί ή, εάν εξαρτάται από τη δουλειά, να προσπαθήσει να αλλάξει τα πράγματα, ιδρύοντας συνδικάτο», τόνισε.
Η αποφασιστικότητα των εργαζομένων να ιδρύσουν σωματείο εντάθηκε όταν η εταιρεία έδειξε να ανθίσταται στις προθέσεις τους. Λίγες εβδομάδες αφότου ξεκίνησε η κινητοποίηση των συνδικαλιστών, ο όμιλος ανακοίνωσε μια σειρά μέτρων, όπως την αύξηση του κατώτατου μισθού ή ότι θα λαμβάνεται στο εξής υπόψη η αρχαιότητα των εργαζομένων. Ταυτόχρονα όμως προσπάθησε να τους πείσει να ψηφίσουν «όχι», στέλνοντας πολλά στελέχη του στην περιοχή.
Η εταιρεία διαβεβαιώνει ότι δεν είναι κατά των συνδικάτων αλλά θεωρεί ότι οι συνθήκες εργασίας και τα πλεονεκτήματα που προσφέρει δεν δικαιολογούν την ίδρυση ενός φορέα «μεσάζοντα» μεταξύ των εργαζομένων και της διεύθυνσης.
«Εάν η εταιρεία ανησυχεί τόσο για την ίδρυση ενός σωματείου σε τρεις από τις περίπου 9.000 καφετέριες που διαχειρίζεται σε όλη τη χώρα, αυτό συμβαίνει επειδή θα μπορούσε να προκαλέσει ένα κύμα (συνδικαλισμού) στους κόλπους της», είπε ο Σεντρίκ ντε Λεόν.
