Γενική... επίθεση σε δανειολήπτες στεγαστικών δανείων με ρήτρα ελβετικού φράγκου έχουν αρχίσει οι τράπεζες, καθώς, όπως αναφέρουν δικηγόροι, έχουν αυξήσει θεαματικά τον πρώτο μήνα του έτους την έκδοση διαταγών πληρωμής εναντίον δανειοληπτών, κίνηση που αποτελεί το πρώτο βήμα πριν τον πλειστηριασμό.
Όπως εκτιμούν νομικοί, οι τράπεζες κινούνται πιο επιθετικά έναντι των δανειοληπτών, προεξοφλώντας τη νίκη τους σε δικαστικό επίπεδο και, ειδικότερα, στην υπόθεση της συλλογικής αγωγής που συζητήθηκε στις αρχές του μήνα στον Άρειο Πάγο.
Οι δανειολήπτες έχουν ζητήσει από τον Άρειο Πάγο να απευθύνει προδικαστικό ερώτημα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, σε μια ύστατη προσπάθεια να ανατρέψουν την απόφαση 4/2019 της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, με την οποία κρίθηκε ότι ο γενικός όρος συναλλαγών για την εξυπηρέτηση των δανείων με την τρέχουσα ισοτιμία είναι δηλωτικός και δεν υπόκειται σε έλεγχο καταχρηστικότητας με βάση το κοινοτικό και εθνικό δίκαιο για την προστασία του καταναλωτή.
Οι τράπεζες θεωρούν βέβαιο ότι η απόφαση της Ολομέλειας Α.Π. έχει ενισχύσει καθοριστικά τη νομική τους θέση έναντι των δανειοληπτών και περιορίζει τα νομικά περιθώρια για επιτυχή άσκηση ανακοπής σε διαταγή πληρωμής, γι' αυτό και κινούνται αρκετά επιθετικά το τελευταίο διάστημα.
Εκτός από τις διαταγές πληρωμής που εκδίδονται σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα, οι τράπεζες έχουν σκληρύνει τη στάση τους και σε ό,τι αφορά τις ρυθμίσεις που προτείνουν στους δανειολήπτες, περιορίζοντας τις προτάσεις για ρυθμίσεις τύπου split balance (διαχωρισμός του δανείου σε δύο κομμάτια και εξυπηρέτηση από το δανειολήπτη μόνο του ενός), ενώ παγίως αξιώνουν από τους δανειολήπτες ως προϋπόθεση για οποιαδήποτε ρύθμιση τη μετατροπή του δανείου σε ευρώ με την τρέχουσα ισοτιμία, που είναι άκρως επιβαρυντική για το δανειολήπτη και οδηγεί σε «κλείδωμα» ολόκληρης της ζημιάς από τη συναλλαγματική ισοτιμία εις βάρος του.
Παγίως, επίσης, οι τράπεζες αξιώνουν από το δανειολήπτη την παραίτησή του από αγωγή που τυχόν έχει υποβάλει αλλά και, γενικότερα, από το δικαίωμα προσβολής του υπολοίπου, λόγω μη κατανόησης του κινδύνου από τη συναλλαγματική ισοτιμία, ώστε να διασφαλίσουν ότι ο δανειολήπτης δεν θα ακολουθήσει τη δικαστική οδό.
Πάντως, νομικοί επισημαίνουν ότι οι δανειολήπτες έχουν ακόμη αρκετά περιθώρια να αντιδράσουν στις διαταγές πληρωμής, καθώς οι διαταγές έχουν σε πολλές περιπτώσεις ατέλειες, οι οποίες μπορούν να επιτρέψουν την άσκηση ισχυρών ανακοπών με αρκετές πιθανότητες επιτυχίες, στο βαθμό που θα γίνει προσεκτική δουλειά από το δικηγόρο, ώστε να μην τεθεί από το δικαστήριο ζήτημα αοριστίας.
Σημειώνεται ότι δεν είναι λίγες η αποφάσεις για ανακοπή διαταγών πληρωμής. Πριν εκδοθεί η απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, δανειολήπτης είχε καταφέρει να ανακόψει προσωρινά διαταγή πληρωμής εις βάρος του, για επαγγελματικό δάνειο ελβετικού φράγκου, επειδή το δικαστήριο έκρινε ότι με την κατάσχεση οι δανειολήπτες θα επέλθουν σε πλήρη οικονομική αδυναμία, αλλά και επειδή κρίθηκε ότι πριν εκτελεσθεί η διαταγή πληρωμής θα έπρεπε να εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση επί της αγωγής που είχε ασκήσει ο δανειολήπτης για καταχρηστικότητα των συμβατικών όρων της δανειακής σύμβασης.
