Tα ρευματικά νοσήματα αποτελούσαν μια σιωπηλή μάστιγα αλλά αυτό έχει αρχίσει να αλλάζει. Η ενημέρωση, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, κινητοποιεί όλο και περισσότερους ασθενείς να απευθυνθούν, έγκαιρα και με την πρώτη εμφάνιση των συμπτωμάτων, στον ρευματολόγο τους.
Όμως, παρά το γεγονός ότι σήμερα οι θεραπείες γίνονται όλο και πιο αποτελεσματικές, οι ασθενείς δεν ενημερώνονται σωστά για αυτές, καθώς δεν έχουν εκπαιδευτεί για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους.
Θλιβερό είναι το γεγονός ότι η άγνοια και ο φόβος για τα νοσήματα αυτά οδηγεί όλο και περισσότερους ανθρώπους στο να εγκαταλείπουν τους συντρόφους τους. Υπολογίζεται, σύμφωνα με τα όσα αναφέρει στο www.praktoreio-ygeias.gr η πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αντιρευματικού Αγώνα (ΕΛΕΑΝΑ) Αθανασία Παππά, ότι το 80% των διαζυγίων στην Ευρώπη, σε ζευγάρια που ο ένας σύντροφος νοσεί από ρευματικό νόσημα, έχει ως αιτία το ίδιο το νόσημα.
«Ευτυχώς στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 20%, καθώς ο θεσμός της οικογένειας παραμένει ισχυρός και ο σύντροφος υποστηρικτικός, παρότι υπάρχουν ακόμα πολλά από τα ταμπού για την ασθένεια και κυρίως αυτά που αφορούν τη σεξουαλική ζωή ενός ζευγαριού», επισημαίνει η κ. Παππά, που εξηγεί ότι η σεξουαλική ζωή, ειδικά των νέων που νοσούν, είναι ιδιαίτερα δύσκολη, καθώς συχνά συνδυάζεται με πόνους και δυσκαμψία στις αρθρώσεις: «Τις περισσότερες φορές φοβούνται να επικοινωνήσουν με το σύντροφό τους και να του θέσουν το πρόβλημα, φοβούμενοι την απόρριψη και τον στιγματισμό».
Όμως, όπως τονίζει η κ. Παππά, αυτοί οι λόγοι δεν πρέπει να αποθαρρύνουν τους ασθενείς κάθε ηλικίας με ρευματικό νοσήματα, οι οποίοι θα πρέπει να ενημερώνονται γι αυτό, να το αντιμετωπίζουν με σθένος και αισιοδοξία, καθώς οι νεώτερες θεραπείες μπορούν πλέον με μικρότερο κόστος να προσφέρουν υψηλή ποιότητα ζωής και τροποποιήσουν την εξέλιξη της νόσου.
Υπολογίζεται πως περίπου 120 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από κάποιο ρευματικό νόσημα στην Ευρώπη ενώ στην Ελλάδα ο αριθμός αγγίζει τα 3.000.000. Η ρευματοειδής αρθρίτδια κατέχει την πρώτη θέση και προσβάλει τρεις φορές πιο συχνά τις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες. Ακολουθούν η αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα και η ψωριασική αρθρίτιδα.
Στη χώρα μας, τονίζει η κ. Παππά, έξι στους δέκα ρευματοπαθείς δεν επισκέπτονται άμεσα τον ειδικό γιατρό, τον ρευματολόγο, θεωρώντας κατάλληλο κάποιον άλλο εξειδικευμένο ιατρό. Τέσσερις στους δέκα επισκέφθηκαν τον ρευματολόγο τουλάχιστον τρεις μήνες έπειτα από την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων. Σε ό,τι αφορά την αναγνωρισιμότητα των ρευματικών παθήσεων, ένας στους τρεις θεωρεί ότι γνωρίζει τις ρευματικές παθήσεις, ωστόσο το ποσοστό άγνοιας για συγκεκριμένες ασθένειες όπως ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος ή η Ψωρισιακή Αρθρίτιδα ή Σπονδυλαρθρίτιδα ή το Σκληρόδερμα ξεπέρασε το 70%.
Νέες θεραπείες βοηθούν σημαντικά στην αντιμετώπιση των ρευματικών παθήσεων
Η θεραπευτική προσέγγιση των ασθενών με ρευματική νόσο, όπως εξηγεί ο Δ.Κούβελας, καθηγητής Κλινικής Φαρμακολογίας στο ΑΠΘ, είναι πολυδιάστατη και δεν πρέπει να περιορίζεται στη φαρμακευτική αγωγή. "Έχει σημειωθεί εντυπωσιακή πρόοδος τα τελευταία χρόνια. Πλέον, οι αντιρευματικές θεραπείες είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές και οι ασθενείς παραμένουν πλήρως λειτουργικοί και με καλή ποιότητα ζωής" επισημαίνει.
Η χρήση των βιολογικών παραγόντων στη θεραπευτική αντιμετώπιση πολλών ρευματικών νοσημάτων αποτελεί μία από τις σημαντικότερες θεραπευτικές εξελίξεις, αναφέρει ο κος Κούβελας και εξηγεί οτι το πολύ ακριβό κόστος χορήγησής τους, αντισταθμίζεται από τη μείωση σε άλλες δαπάνες υγείας, όπως η νοσηλεία και οι χειρουργικές επεμβάσεις, αλλά και από τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πασχόντων, η οποία μεταφράζεται σε μεγαλύτερη παραγωγικότητα και λιγότερες απουσίες από την εργασία.
Εκτενής αναφορά έγινε στο συνέδριο και για ακόμα ένα σημαντικό όπλο στη φαρέτρα των γιατρών. Τα βιο-ομοειδή φάρμακα (bio-similars) , τα οποία είναι ουσιαστικά αντίγραφα των βιολογικών παραγόντων αλλά όχι ακριβώς ίδια με αυτά, καθώς είναι προϊόντα βιολογικής προέλευσης, δηλαδή παρασκευάζονται όπως και οι βιολογικοί παράγοντες από ζωντανούς οργανισμούς, οι οποίοι μπορεί να είναι μικρόβια, πειραματόζωα ή και ανθρώπινα κύτταρα που καλλιεργούνται σε ειδικές συνθήκες.
Όπως επισημαίνει ο κ. Κούβελας "το βασικό πλεονέκτημα των βιο-ομοειδών (και ο ουσιώδης λόγος ύπαρξής τους) είναι η χαμηλότερη τιμή τους, που επιτρέπει στα συστήματα υγείας να καλύπτουν μεγαλύτερο αριθμό ασφαλισμένων με απαραίτητα φάρμακα. Με τα βιο-ομοειδή λοιπόν, όπως και τα γενόσημα, αυξάνει η προσβασιμότητα του πληθυσμού στο φάρμακο, όχι μόνο στο φθηνότερο, αλλά από την συνολική οικονομία που επιτυγχάνεται και στο καινοτόμο που θεραπεύει παθήσεις ανίατες μέχρι πρότινος".
Το πρώτο βιο-ομοειδές που κυκλοφορεί στην Ευρώπη από το 2013 και από το 2015 και στη χώρα μας είναι βιο-ομοειδές της Ινφλιξιμάμπης. «Η φαρμακολογική δράση του αποδείχθηκε παρόμοια με το φάρμακο αναφοράς, με δύο κλινικές μελέτες, η μία σε ρευματοειδή αρθρίτιδα και η δεύτερη σε αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα», καταλήγει ο κ. Κούβελας.
Στο Ετήσιο Συνέδριο Ρευματικών Παθήσεων της EULAR (European League Against Rheumatism) που γίνεται στο Λονδίνο, έγινε ξεκάθαρο ότι τα δημόσια συστήματα υγείας δαπανούν πολύ μεγαλύτερα ποσά, για τα ρευματικά νοσήματα, από όσα δαπανούν για οποιοδήποτε άλλο νόσημα συμπεριλαμβανομένων του διαβήτη, των καρδιαγγειακών νοσημάτων, των αναπνευστικών νοσημάτων, ακόμη και του καρκίνου. «Το κόστος αυτό θα γίνει ακόμα μεγαλύτερο την επόμενη δεκαετία εξαιτίας της γήρανσης του πληθυσμού αλλά του δυτικού τρόπου ζωής , αλλά και του άγχους που λειτουργεί ως πυροδοτικός μηχανισμός για τα νοσήματα αυτά», επισήμαναν οι επιστήμονες.