Ο Εμανουέλ Μακρόν δεν έχει τα χρονικά - πολιτικά περιθώρια να επαναπαυτεί πάνω στις δάφνες της άνετης νίκης που κατήγαγε στις προεδρικές εκλογές. Οι βουλευτικές εκλογές που έπονται τον Ιούνιο, έχουν λάβει τον χαρακτήρα ενός «τρίτου γύρου», εξίσου καθοριστικού για το παρόν και το μέλλον της Γαλλίας, που θα διαμορφώσουν και τη πολιτική συμπεριφορά του Μακρόν τα επόμενα χρόνια.
Ο Γάλλος πρόεδρος θα ήθελε ιδανικά μια ευρεία επικράτηση και στις βουλευτικές εκλογές, προκειμένου να αποκτήσει την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση και να εφαρμόσει την πολιτική του χωρίς συμβιβασμούς. Αυτό το σενάριο θα ήταν το ιδεατό για τον Εμανουέλ Μακρόν, ωστόσο η πολιτική πραγματικότητα δεν συμβαδίζει με τη συγκεκριμένη επιθυμία.
Η Μαρί Λεπέν αποτελεί πλέον και με τη σφραγίδα των εκλογών, τον δεύτερο πόλο στη γαλλική πολιτική σκηνή, έχει ισχυρή δυναμική και με την αντισυστημική ρητορική της που επικεντρώθηκε κυρίως στα ζητήματα της ακρίβειας, κατάφερε να συσπειρώσει γύρω της ψηφοφόρους από τα χαμηλά και μεσαία κοινωνικά στρώματα. Το κόμμα της «κουβαλάει» στο DNA του εθνικιστικές και ρατσιστικές αντιλήψεις, είναι φύση και θέση ακροδεξιό, κατάφερε, όμως, μέσω των επιδέξιων επικοινωνιακών χειρισμών από την Λεπέν, να «πουλήσει» σχετικά εύκολα προς το εκλογικό κοινό, ότι μετεξελίσσεται σε μια ευρεία δεξιά παράταξη που είναι ανοιχτή σε μια μεγαλύτερη γκάμα ψηφοφόρων.
Το πέτυχε και μάλιστα με τρόπο εντυπωσιακό, λαμβάνοντας το μεγαλύτερο ποσοστό που έχει πάρει όμορο πολιτικά κόμμα στη Γαλλία. Η Μαρί Λεπέν αντιπροσωπεύει τη δεύτερη πολιτική δύναμη της χώρας. Πρόκειται για ένα ηχηρό μήνυμα, για ένα ξεκάθαρο πολιτικό συμπέρασμα που πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψιν τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου στη Γαλλία, ενόψει, μάλιστα των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών, όπου η Λεπέν θα επιχειρήσει να ισχυροποιήσει περαιτέρω τις δυνάμεις της.
Οι φυγόκεντρες δυνάμεις που αναπτύσσονται στη γαλλική πολιτική σκηνή και στην κοινωνία είναι μεγάλες, εξ’ ου και οι δυσκολίες που τίθενται ενώπιον του Εμανουέλ Μακρόν. Ο τελευταίος, με δεδομένο ότι η απόκτηση πλειοψηφίας στην Εθνοσυνέλευση δεν συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες, αναμένεται να αναζητήσει συμμαχίες ενόψει της επόμενης ημέρας, με απώτερο στόχο να περνάει-εγκρίνει μέσω της Εθνοσυνέλευσης την πολιτική που θέλει να εφαρμόσει.
Η περίοδος «συμβίωσης», όπως την αποκαλούν οι Γάλλοι αναμένεται να αναβιώσει και πάλι, με τον Μακρόν να «βλέπει» στο πρόσωπο του νέου ηγέτη της αριστεράς Μελανσόν, έναν εν δυνάμει «συνοδοιπόρο», τουλάχιστον στην Εθνοσυνέλευση. Ο Μελανσόν που αποτέλεσε την ευχάριστη έκπληξη στον πρώτο γύρο των εκλογών, θα επιχειρήσει να σχηματίσει μια μεγάλη αριστερή ένωση με το Σοσιαλιστικό Κόμμα, τους Πράσινους και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Τάσσεται κατά της Λεπέν, ωστόσο η πολιτική σύγκλιση με τον Εμανουέλ Μακρόν μόνο εύκολη υπόθεση δεν είναι, ακόμη κι αν το κίνητρο της δημιουργίας φραγμού προς την ακροδεξιά, είναι ιδιαιτέρως ισχυρό.
Η Ευρώπη ανακουφίστηκε και πανηγυρίζει
Η νίκη του Εμανουέλ Μακρόν δημιούργησε κλίμα ευφορίας στην Ευρώπη, διότι αποφεύχθηκε το καταστροφικό σενάριο της επικράτησης της Λεπέν. Το ευρωπαϊκό «ιερατείο» στήριξε μ’ όλες του τις δυνάμεις την υποψηφιότητα Μακρόν και προς το παρόν νιώθει ανακουφισμένο. Νίκη της Λεπέν θα επέφερε πιθανόν αλλαγή της γεωπολιτικής κατεύθυνσης της Γαλλίας και αλυσιδωτές αντιδράσεις-μεταβολές εντός της ΕΕ. Την ίδια στιγμή, όμως, η «γιγάντωση» φωνών όπως της Λεπέν εντός της Ευρώπης, πρέπει να ανησυχούν και να αποτελούν ένα ηχηρό καμπανάκι για τις Βρυξέλλες και συνολικά για τη Γηραιά Ήπειρο.
