Τι ξεχωρίζει τον ανθρώπινο πολιτισμό από αυτούς των άλλων ζώων; Είναι ένα ερώτημα που προβληματίζει επιστήμονες εδώ και αιώνες. Παρόλο που ο ανθρώπινος πολιτισμός – η κοινή γνώση, οι παραδόσεις και οι πρακτικές που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά – φαίνεται απαράμιλλος σε πολυπλοκότητα, νέες έρευνες μάς προκαλούν να επανεξετάσουμε αυτή τη μοναδικότητα.
Ο Thomas Morgan, εξελικτικός ανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, αναδιαμορφώνει αυτή τη συζήτηση. Με βάση εντυπωσιακά ευρήματα για τη συμπεριφορά των ζώων, μας καλεί να αμφισβητήσουμε τις παραδοσιακές μας αντιλήψεις για το τι μας κάνει τόσο ξεχωριστούς ως είδος.
«Πριν από δέκα χρόνια, ήταν ευρέως αποδεκτό ότι η ικανότητα του ανθρώπινου πολιτισμού να συσσωρεύεται και να εξελίσσεται τον καθιστούσε μοναδικό», εξηγεί ο Morgan. «Ωστόσο, νέα δεδομένα για τη συμπεριφορά των ζώων δείχνουν ότι πρέπει να επανεξετάσουμε τι πραγματικά ξεχωρίζει τον ανθρώπινο πολιτισμό».
Διδασκαλία και μάθηση πέρα από τον Άνθρωπο
Η μεταβίβαση γνώσεων στις επόμενες γενιές δεν είναι αποκλειστικά ανθρώπινο προνόμιο. Πολλά ζώα παρουσιάζουν συμπεριφορές που μοιάζουν με πολιτισμική μετάδοση.
Για παράδειγμα, τα μυρμήγκια φυλλοκόφτες. Μια νέα βασίλισσα παίρνει μαζί της ένα μικρό κομμάτι από τον μύκητα της μητέρας της για να ξεκινήσει τη δική της αποικία. Αυτή η πρακτική συνεχίζεται εδώ και εκατομμύρια χρόνια, τροποποιώντας τον μύκητα σε γενετικά διακριτή μορφή σε σχέση με τον άγριο μύκητα.
Ή σκεφτείτε τις μεγάπτερες φάλαινες, των οποίων τα τραγούδια εξελίσσονται με τρόπο παρόμοιο με τις ανθρώπινες γλώσσες. Αυτές οι μελωδίες διαδίδονται στις ομάδες τους και γίνονται πιο σύνθετες με την πάροδο του χρόνου.
Οι χιμπατζήδες, επίσης, διδάσκουν ο ένας τον άλλον να χρησιμοποιούν εργαλεία εδώ και χιλιετίες. Ακόμα και οι ακρίδες προσαρμόζονται στο περιβάλλον τους μέσω επιγενετικών αλλαγών, αλλάζοντας μορφές ανάλογα με την υπερπληθυσμιακή πίεση.
Είναι σαφές ότι η πολιτισμική εξέλιξη δεν είναι αποκλειστικά ανθρώπινο φαινόμενο. Τι, λοιπόν, κάνει τον ανθρώπινο πολιτισμό πραγματικά μοναδικό;
Η "ανοιχτότητα" του ανθρώπινου πολιτισμού
Σύμφωνα με τον Morgan και τον συνάδελφό του, Marcus Feldman, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, η απάντηση βρίσκεται στην ανοιχτότητα του ανθρώπινου πολιτισμού – στην απεριόριστη ικανότητά μας να φανταζόμαστε, να δημιουργούμε και να χτίζουμε πάνω σε ιδέες.
Στο άρθρο τους «Ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι μοναδικά ανοιχτός, όχι μοναδικά σωρευτικός», υποστηρίζουν ότι, ενώ άλλα είδη εμφανίζουν πολιτισμική εξέλιξη, η πρόοδός τους έχει όρια. Οι άνθρωποι, αντίθετα, διαθέτουν μια εξαιρετική ικανότητα να οραματίζονται ατελείωτες δυνατότητες και να υλοποιούν περίπλοκα σχέδια.
Ο Morgan εξηγεί ότι αυτή η ανοιχτότητα πηγάζει από την ικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου να διαχειρίζεται σύνθετες αλληλουχίες ενεργειών. Αυτή η ιδιότητα μας επιτρέπει να εκτελούμε καθήκοντα με πολλαπλούς υπο-στόχους, καθένας από τους οποίους απαιτεί δικές του επιμέρους ενέργειες.
Για παράδειγμα, το να φτιάξει κάποιος πρωινό μπορεί να φαίνεται απλό, αλλά είναι μια πολυεπίπεδη διαδικασία: συγκέντρωση σκευών και υλικών, σωστή μέτρηση και μαγείρεμα με συγκεκριμένη σειρά, παρακολούθηση θερμοκρασίας και προσαρμογή όπου χρειάζεται. Αυτή η πολυπλοκότητα είναι δύσκολο να αναπαραχθεί από άλλα ζώα.
Όρια στους πολιτισμούς των ζώων
Οι πολιτισμοί των ζώων, όσο συναρπαστικοί κι αν είναι, φτάνουν σε ένα σημείο όπου σταματούν να εξελίσσονται. Ο Morgan επισημαίνει παραδείγματα όπως η επιγενετική κληρονομικότητα στις ακρίδες ή η μεταφορά γνώσης στα μυρμήγκια φυλλοκόφτες.
«Αυτά τα συστήματα είναι σταθερά και μπορούν να συσσωρεύσουν αλλαγές», αναφέρει ο Morgan. «Αλλά, όπως και οι πολιτισμοί των ζώων, αντιμετωπίζουν περιορισμούς που εμποδίζουν την περαιτέρω εξέλιξή τους».
Αυτοί οι περιορισμοί, σύμφωνα με τον Morgan, υπογραμμίζουν τη μοναδική ευελιξία του ανθρώπινου πολιτισμού. «Αυτό που μας ξεχωρίζει είναι ότι ο πολιτισμός μας δεν σταματά ποτέ να εξελίσσεται – είναι απεριόριστος».
Επαναπροσδιορίζοντας την πολιτισμική εξέλιξη
Η έρευνα του Morgan και του Feldman δεν συγκρίνει μόνο τους ανθρώπους με τα ζώα. Μελετώντας συστήματα όπως η επιγενετική κληρονομικότητα και οι γονικές επιδράσεις, προσφέρουν μια πληρέστερη εικόνα του ανθρώπινου πολιτισμού.
Το συμπέρασμά τους είναι σαφές: ενώ πολλά είδη μεταδίδουν γνώσεις ή προσαρμόζονται με την πάροδο των γενεών, μόνο οι άνθρωποι διαθέτουν την απεριόριστη δημιουργικότητα και προσαρμοστικότητα που χαρακτηρίζουν την ανοιχτή πολιτισμική εξέλιξη.
Ξεκλειδώνοντας τα μυστικά του ανθρώπινου πολιτισμού
Αυτή η δουλειά δεν διευρύνει μόνο την κατανόησή μας για τον ανθρώπινο πολιτισμό – προκαλεί και νέες ερωτήσεις. Ποια άλλα στοιχεία της ανθρώπινης σκέψης συμβάλλουν σε αυτήν την απεριόριστη δημιουργικότητα; Θα μπορούσαν αυτές οι γνώσεις να οδηγήσουν στην ανάπτυξη τεχνητής νοημοσύνης που να μιμείται τις διαδικασίες μάθησης των ανθρώπων;
Μελετώντας την ανοιχτότητα του ανθρώπινου πολιτισμού, ο Morgan και ο Feldman φωτίζουν τα χαρακτηριστικά που μας καθορίζουν ως είδος. Πέρα από συλλέκτες γνώσης, οι άνθρωποι είναι αρχιτέκτονες απεριόριστης πολιτισμικής καινοτομίας – ένα χαρακτηριστικό που μπορεί τελικά να κρατά το κλειδί για την κατανόηση της μοναδικότητάς μας στον φυσικό κόσμο.
Εικόνα: Image by rawpixel.com on Freepik
