Σήμα κινδύνου στους γονείς μικρών παιδιών στέλνουν οι Ω.Ρ.Λ για τις λοιμώξεις του ανωτέρου αναπνευστικού που βρίσκονται σε έξαρση, καθώς τo5 με 13% απ αυτές οφείλονται σε ιούς που προκαλούν ιγμορίτιδα – ρινοκολπίτιδα. Γι’ αυτό το λόγο οι γονείς θα πρέπει να γνωρίζουν τα συμπτώματα και να οδηγήσουν έγκαιρα το παιδί στον ωτορινολαρυγγολόγο ή στον παιδίατρο.
Όπως μας εξηγεί αναφέρει ο χειρουργός ωτορινολαρυγγολόγος κ. Μηνάς Αρτόπουλος, η ιγμορίτιδα στα παιδιά είναι εύκολα αντιμετωπίσιμη αρκεί να γίνει στην έναρξη των συμπτωμάτων της. Όπως λέει, πρόκειται για μία νόσο με πολλές αιτιολογίες και χρειάζεται πείρα τόσο στη σωστή και έγκαιρη διάγνωση, όσο και στην κατάλληλη θεραπεία. Είναι δε σημαντική η άμεση παραπομπή από τον παιδίατρο στον ειδικό ωτορινολαρυγγολόγο.
Συγκεκριμένα, η ιγμορίτιδα είναι φλεγμονή των κόλπων που βρίσκονται στο πρόσωπο. Φλεγμαίνουν όμως και οι υπόλοιποι κόλποι (μετωπιαίοι, σφηνοειδείς και ηθμοειδείς) και ουσιαστικά το σύνολο της μύτης. Γι’ αυτό το λόγο συνήθως μιλάμε για ρινοκολπίτιδα.
«Έχουμε δυο μορφές, την οξεία και την χρόνια ιγμορίτιδα» εξηγεί ο κ. Αρτόπουλος
Η οξεία εμφανίζεται συνήθως μετά από ένα κοινό κρυολόγημα. Είναι ιογενούς αιτιολογίας, αλλά μπορεί και να εξελιχθεί σε βακτηριδιακή και μπορεί να διαρκέσει 10-14 ημέρες. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν μπούκωμα στη μύτη, πυρετό, βήχα, πονοκέφαλο και παχύρευστες βλεννοπυώδεις εκκρίσεις από τη μύτη.
Η χρόνια μπορεί να εμφανιστεί 4-6 φορές το χρόνο και η διάρκεια των συμπτωμάτων ξεπερνά συνολικά τις 12 εβδομάδες. Μπορεί να συνοδεύεται από αλλεργίες, άσθμα, ανοσοανεπάρκεια, κυστική ίωση, ρινικούς πολύποδες, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση κ.λπ.
Γι’ αυτό το λόγο είναι αναγκαία η στενή συνεργασία του ωτορινολαρυγγολόγου και του παιδιάτρου σε επίπεδο τόσο διάγνωσης όσο και θεραπείας της νόσου που ταλαιπωρεί το παιδί και τους γονείς του.
Η πρόληψη σε κάθε νόσημα είναι εξίσου σημαντική με τη θεραπεία, αν όχι σημαντικότερη. Στο πλαίσιο αυτό, τρία είναι τα προληπτικά μέτρα που μπορούν να εφαρμοστούν:
1. Η υγιεινή της μύτης θα πρέπει να αποτελεί καθημερινή υπόθεση, με τη χρήση του φυσιολογικού ορού σε πρώτο πλάνο.
2. Το σπίτι θα πρέπει να μην έχει οσμές από τσιγάρο. Οι καπνιστές γονείς θα πρέπει να βρουν κάποιον τρόπο ώστε η ατμόσφαιρα στο σπίτι να παραμένει καθαρή.
3. Η ανακάλυψη των αλλεργιογόνων αυτών που πιθανώς να ευθύνονται για την ανάπτυξη της αλλεργικής ρινίτιδας με ειδικά τεστ.
Στην οξεία ιγμορίτιδα χορηγούνται πολλά υγρά, ούτως ώστε να ρευστοποιούνται και να αποβάλλονται οι βλέννες ευκολότερα, φυσιολογικός ορός και αποσυμφορητικά από τη μύτη ώστε να παραμείνει ανοικτή και να μην αναπνέει το παιδί από το στόμα, αντιβιοτικά φάρμακα από του στόματος για 10-14 ημέρες και σε περίπτωση γνωστής αλλεργικής ρινίτιδας θα πρέπει να χορηγηθεί συμπληρωματικά και ένα αντιισταμινικό φάρμακο.
Στη χρόνια ιγμορίτιδα η χρήση αντιβιοτικών μπορεί να διαρκέσει από 2 έως 6 εβδομάδες. Ενώ, τα ισότονα και υπέρτονα διαλύματα ορού (πλύσεις) μπορούν να μειώσουν τις ρινικές εκκρίσεις και το οίδημα. Επίσης, η τοποθέτηση τοπικών κορτικοστεροειδών και συμφορητικών μπορούν να χρησιμοποιηθούν για 7-10 ημέρες, όχι όμως για μεγαλύτερο διάστημα. Η αντιμετώπιση τόσο της αλλεργικής ρινίτιδας όσο και της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης, ως αιτιών της νόσου, αποτελεί το σημείο κλειδί για την αντιμετώπιση της χρόνιας ιγμορίτιδας. Ενώ, η χειρουργική αντιμετώπιση αφορά στις περιπτώσεις εκείνες όπου αποτυγχάνει η συντηρητική-φαρμακευτική αγωγή.