Έκθεση ζωγραφικής της εικαστικού Ανδρονίκης Χειλά, με τίτλο «πΑΡΟΝ», θα πραγματοποιηθεί στον χώρο τέχνης ΣΤΟart ΚΟΡΑΗ της Εθνικής Ασφαλιστικής, από τις 5 έως τις 28 Ιουνίου 2018.
Η Ανδρονίκη Χειλά γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με δάσκαλο τον Χρόνη Μπότσογλου, από το 2001 έως το 2006, ενώ παράλληλα παρακολούθησε Αγιογραφία, Νωπογραφία με τον Παύλο Σάμιο και Ψηφιδωτό με την Δάφνη Αγγελίδου. Φοίτησε με υποτροφία Erasmus-Socrates στην Α.Σ.Κ.Τ. της Βαρκελώνης, κοντά στον Μ. Quilez, (2004-2005). Σπούδασε Συντήρηση Έργων Τέχνης, στη Σχολή Πετρά και έκανε την πρακτική της στην Ά Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού. Παρακολούθησε μαθήματα Αγιογραφίας με τον Βασίλη Κοκοράκη, για τέσσερα συνεχή έτη. Είναι μέλος του Καλλιτεχνικού Οργανισμού Metallwerkstatt Tacheles, στο Βερολίνο και συν δημιουργός του Metal Workshop Tacheles, στο Lilienkulturgarten, στο Βερολίνο, από τον Ιούνιο του 2013. Έργα της υπάρχουν, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή και σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές. Έχει πραγματοποιήσει αρκετές ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πλήθος ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και το Βερολίνο.
Για την ενότητα «πΑΡΟΝ», ο ιστορικός τέχνης Γιώργος Μυλωνάς αναφέρει μεταξύ άλλων:
Το δίπολο ζωή – θάνατος είναι το στοιχείο που απασχόλησε τη ζωγράφο και ονόμασε συμβολικά αυτή την ενότητα της δουλειάς της «πΑΡΟΝ» όπου το π (ο άρρητος, ο υπερβατικός αριθμός) λειτουργεί ως η σταθερά, το σημείο στο οποίο επικρεμάται επισφαλής μια δυσδιάκριτη ισορροπία στο μεταίχμιο δύο κόσμων. Μέσα από τη βίαιη εξπρεσιονιστική γραφή, με αλλεπάλληλες χρωματικές επεμβάσεις στην επιφάνεια των έργων, η Χειλά ορίζει ένα ζωγραφικό σύμπαν, στο οποίο οι διαβαθμίσεις της συνειδητότητας τρεμοσβήνουν. Οργανώνεται σταδιακά ένας κόσμος αυθύπαρκτος, όχι απειλητικός ή υποχθόνιος, αλλά πολύσημος, ρευστός και πηχτός ταυτόχρονα, με εκείνη την πυκνότητα μιας βεβαιότητας που επιμένει. Τα έργα της, όλα λάδια σε λινό, τα νιώθεις ζωγραφικά παλίμψηστα, που σώζουν υπαινικτικά έστω, τη μορφή