"Ένα ξέρω: με τα δημοτικά (τραγούδια) η παραγωγή έχει τετραπλασιαστεί... Αν όμως κλασική μουσική είναι πιο καλή, ε... δοκιμάζουμε κι αυτό. Να βάλουμε ...Βάγκνερ". Κι έβαλαν. Ρίχαρντ Βάγκνερ. Στα ηχεία του χωραφιού με τις ντομάτες, έξω απ' το χωριό Ηλιάς της Καρδίτσας με τους 33 κατοίκους και τις πέντε γυναίκες -εργάτριες στη ντομάτα. "Όταν οι ντομάτες συνάντησαν τον Βάγκνερ", η θεία Κατίνα χαιρέτησε με...νόημα τη Βασίλισσα του Βελγίου, έβαλε το δικό της πρόσωπο στα βαζάκια με ντομάτες, και πήγε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο του 21ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ.
Η ταινία με τον τίτλο "Όταν ο Βάγκνερ συνάντησε τις ντομάτες" (στον ελληνικό τίτλο αντιστράφηκε τo..."When tomatoes met Wagner"), μετά την ενθουσιώδη υποδοχή της στη Berlinale, πήγε στη Θεσσαλονίκη με τη...σκηνοθέτη αλλά και τις πρωταγωνίστριές της, τις πέντε εργάτριες.
"Στον Ηλιά της Καρδίτσας βρέθηκα πριν από πέντε -έξι χρόνια, χάρη στον Αλέξανδρο, τον γεωπόνο -μέντορα των γυναικών. Το χωριό, ένα απ’ τα τυπικά του κάμπου της ελληνικής επαρχίας, είχε 33 κατοίκους με τον νεώτερο γύρω στα 60 χρόνια... Στο χωριό δεν είχε ούτε καφενείο... Με την καλλιέργεια της ντομάτας, με τη δραστηριοποίηση όλων αυτών των γυναικών, ένιωσα εξαρχής ότι κάτι ιδιαίτερο και πρωτότυπο συνέβαινε. Έτσι άρχισα να κινηματογραφώ... Με γοήτευσε το θάρρος αυτών των ανθρώπων να έρθουν αντιμέτωποι με τις παγκόσμιες αγορές. Με γοήτευσε αυτό το επιτυχημένο πείραμα συνύπαρξης μιας ζωής πολύ σκληρής, όπως αυτή των αγροτών, και της ανάγκης τους να δουν τον κόσμο με διαφορετικό μάτι..." λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η σκηνοθέτης Μαριάννα Οικονόμου.
Το ντοκιμαντέρ των 72 λεπτών, που προβλήθηκε στο πλαίσιο της ενότητας Food vs Food (ταινίες που αντιμετωπίζουν "το φαγητό όχι μόνο ως τροφή, αλλά ως μνήμη, κουλτούρα, δικαίωμα"), έχει ίσως τον πιο "εντυπωσιακό" τίτλο.
Το “σενάριο” έχει κάπως αλλιώς... Σε ένα χωριό του Θεσσαλικού κάμπου δύο ξαδέλφια ( ο γεωπόνος Αλέξανδρος Γκουσιάρης που επιστρέφει στο χωριό, ο ξάδελφός του, αγρότης της περιοχής και πέντε γυναίκες) ξεκινούν τη βιολογική καλλιέργεια ενός παλιού σπόρου ντομάτας, η οποία ...ενισχύεται υπό τους ήχους του κλαρίνου αλλά και του ...Βάγκνερ , συνεχίζουν με τη συσκευασία των προϊόντων υπό τους ήχους... παραμυθιών που τους διηγείται ο "μέντορας" και φτάνουν ως τις αγορές και τα σούπερ -μάρκετ της δυτικής Ευρώπης με τους δικούς τους κανόνες marketing...
"Μια φορά κι έναν καιρό, σε έναν τόπο σαν το δικό μας, ζούσε μια κοπελιά που όλοι νόμιζαν πως ήταν νεράιδα... Όπου έπεφτε το βλέμμα της όλα άνθιζαν... 'Ηταν η λουλουδένια" διαβάζει ο "αναγνώστης-γεωπόνος-καθοδηγητής" των εργατριών και αυτές μετατρέπονται σε κοριτσόπουλα, που ενώ βάζουν το αυτοκόλλητο στα βαζάκια με τις ντομάτες, σταματούν και ονειρεύονται...
"Με γοήτευσε η εμπειρία των αγροτών απ' τις παγκόσμιες αγορές, το θάρρος τους αλλά και η ανάγκη τους να δουν τον κόσμο και τη ζωή με διαφορετικό μάτι. Ξέρουν πλέον πως και οι αγορές αναζητούν τοπικές ιστορίες ... Είναι μια ταινία για την τροφή, αλλά και για τούς μύθους και τις αλήθειες που κουβαλά μια...κόκκινη ντομάτα, λόγου χάρη για τις ανθρώπινες σχέσεις" λέει η σκηνοθέτης.
Η Μαριάννα Οικονόμου σπούδασε ανθρωπολογία, φωτοδημοσιογραφία και παραγωγή βίντεο στο Λονδίνο. Εργάστηκε αρχικά ως φωτογράφος και ερευνήτρια σε ελληνικά και ξένα έντυπα, κανάλια και οργανισμούς.
Από το 2000 ασχολείται με το ντοκιμαντέρ, εκτελώντας παραγωγές για την ΕΡΤ (Μαθήματα–Παθήματα, Οικολογικά Ημερολόγια) και σκηνοθετώντας ντοκιμαντέρ σε συμπαραγωγή με ξένα κανάλια (BBC, ARTE, YLE) που συμμετέχουν σε διεθνή φεστιβάλ («Το Σχολείο», «Για μια θέση στο χορό», «Οδός Σφακτηρίας», «Bells, Threads and Miracles», «Άκουσέ με», «Food for Love»). Η τελευταία της ταινία, «Ο πιο μακρύς δρόμος», βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Λειψίας, και ήταν υποψήφιο για το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ στο 21ο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης και τη συζήτηση που ακολούθησε με τη σκηνοθέτη και τους παραγωγούς της ταινίας, οι πρωταγωνίστριες - ντοματοπαραγωγοί βρέθηκαν έξω από το μουσείο κινηματογράφου, για να ...συνεχίσουν και δια ζώσης το παραμύθι του...Βάγκνερ και των ντοματιών τους...
Τo ντοκιμαντέρ "Όταν ο Βάγκνερ Συνάντησε τις Ντομάτες" («When Tomatoes Met Wagner») είναι μια παραγωγή της STEFI&Lynx (Σπύρος Μαυρογένης) και της ΑΝΕΜΟΝ Productions (Ρέα Αποστολίδη και Γιούρι Αβέρωφ), σε συμπαραγωγή με το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και την Cosmote TV, και με την υποστήριξη του προγράμματος Creative Europe - Media της ΕΕ, της 2|35 και της ΕΡΤ.
Η ανάπτυξη της ταινίας έγινε στο «Docs in Progress 2018» του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, όπου απέσπασε το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ, καθώς και στη διεθνή Αγορά του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ του 'Αμστερνταμ, IDFA Forum 2018.
