Θα φροντίσει να ικανοποιήσει το κομματικό ακροατήριο, ή θα επιδιώξει να επιτύχει την ευρύτερη δυνατή συναίνεση και αποδοχή στην επιλογή Προέδρου της Δημοκρατίας; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένει “σφίγγα” σ' αυτό το θέμα και ουδείς διακινδυνεύει προβλέψεις για την τελική επιλογή του. Οχι μόνον για το πρόσωπο που θα υποδείξει, αλλά ούτε καν για το πολιτικό του “χρώμα” - αν θα είναι από τον κεντροδεξιό ή τον κεντροαριστερό χώρο, σχεδόν “αχρωμάτιστος”, ευρέως αναγνωρίσιμος ή μη.
Προφανώς θέλει να συνδυάσει και τα δύο: Να μη δυσαρεστήσει τους κομματικούς, κυρίως τη δεξιά πτέρυγα της ΝΔ και ταυτόχρονα να εξασφαλίσει έστω απρόθυμη συγκατάθεση της αντιπολίτευσης – που δεν είναι αναγκαίο να “μεταφρασθεί” σε θετική ψήφο στη Βουλή, αλλά μπορεί να εκφραστεί ποικιλοτρόπως.
Μέχρι πρόσφατα φαινόταν να βρίσκεται σε δύσκολη θέση, πιεζόμενος από το δεξιό κομμάτι της κοινοβουλευτικής ομάδας και της κομματικής βάσης, που ήθελαν “επιτέλους έναν δικό τους” στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα, που να εκφράζει την πολιτική κυριαρχία της ΝΔ και την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, χωρίς συμβιβασμούς και προσχήματα
Προετοιμάζει το έδαφος
Η απαίτηση αυτή εκφράστηκε πρώτα από τον υπουργό Επικρατείας Μάκη Βορίδη και εν συνεχεία από τοω πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.
Ομως οι συσχετισμοί στη ΝΔ και το γενικότερο εσωκομματικό κλίμα στη ΝΔ αλλάζουν μετά΄την απομάκρυνση Σαμαρά και ο Κ. Μητσοτάκης αποκτά μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. Δεν σπεύδει όμως να την αξιοποιήσει για να προχωρήσει σε ένα μάλλον πρόωρο βήμα. Φροντίζει πρώτα να προετοιμάσει το έδαφος και να καλλιεργήσει πρόσφορο κλίμα για να αγνωστοποιήσει την επιλογή του.
Η οποία είναι η τήρηση της παράδοσης που έχει δημιουργηθεί: Ο πρόεδρος να μην προέρχεται από το κόμμα που κυβερνά, να μην είναι “κομματικός”, να εκφράζει εν μέρει και τον χώρο της ευρύτερης αντιπολίτευσης, να “συμπληρώνει” την κυβέρνηση δημιουργώντας μια αίσθηση εθνικής ομοψυχίας.
Να εξοικειωθούν με την ιδέα
Στην αναζήτηση ενός προσώπου με αυτά τα χαρκτηριστικά βρίσκονται ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι στενοί συνεργάτες του. Ισως και να το έχει βρει και απλώς δεν είναι η ώρα να το ανακοινώσει. Αυτό που προέχει τώρα είναι να γίνει η αναγκαία ζύμωση μέσα στο κυβερνών κόμμα, να εξοικειωθούν τα στελέχη και τα μέλη της με την ιδέα ενός ΠτΔ “κεντρώου, φιλελεύθερου, έστω και σοσιαλίζοντος” - όπως ακριβώς περιγράφεται από επιτελείς του Μαξίμου.
Η προσπάθεια έχει ξεκινήσει μετά τη διαγραφή Σαμαρά και συνεχίζεται χωρίς τυμπανοκρουσίες. Η επιλογή ανώτατου πολιτειακού άρχοντα προερχόμενου από αντίπαλο ή όμορο πολιτικό χώρο δεν προβάλλεται επί του παρόντος ως επιλογή του πρωθυπουργού. Παρουσιάζεται ως δυνητική λύση που θα συνέβαλε στην πολιτική σταθερότητα και στη συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων – γι αυτό θα έπρεπε να είναι αποδεικτή από το σύνολο της ΝΔ, την κοινοβουλευτική ομάδα, τα στελέχη και την κομματική βάση.
Την άποψη αυτή θα αναλάβουν να “εκλαϊκεύσουν” τις επόμενες πολιτικοί σχολιαστές στα ΜΜΕ, αλλά και υπουργοί και βουλευτές από τα “τηλεπαράθυρα”
Η “short list” και το φαβορί
“Κοντός ψαλμός αλληλούια”. Απομένουν τρεις-τέσσερις εβδομάδες ώσπου ο έχων τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο Κ. Μητσοτάκης να ανακοινώσει τις αποφάσεις του. Ποιούς έχει στο μυαλό του για την προεδρία της Δημοκρατίας ελάχιστοι γνωρίζουν – χωρίς μάλιστα να ξέρουν αν έχει καταλήξει σε κάποιο πρόσωπο.
Ονόματα έχουν ακουστεί διάφορα, χωρίς όμως να υπάρχει καμία πληροφορία ότι έχουν συζητηθεί στο Μαξίμου. Τις τελευταίες μέρες σε κυβερνητικούς κύκλους συζητείται μία πληροφορία-διαρροή ότι ο πρωθυπουργός έχει ήδη έτοιμη μία
“short list” τριών υποψηφίων για την περίπτωση που αποφασίσει τελικά να τηρήσει την παράδοση και να υποδείξει υποψήφιο μη προερχόμενο από τον χώρο της ΝΔ.
Πρώτο όνομα σε αυτή τη λίστα είναι του πρώην υπουργού Αλέκου Παπαδόπουλου.
Ταυτότητα απόψεων
Συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία και τα χαρακτηριστικά που ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι πρέπει να διαθέτει ο νέος πολιτειακός άρχων:
- Εχει μακρά πολιτική εμπειρία και διαθέτει περγαμηνές ως επιτυχημένος υπουργός κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ επί σχεδόν δύο δεκαετίες.
- Προέρχεται από τον κεντροαριστερό χώρο, αλλά οι απόψεις του ταιριάζουν τώρα περισσότερο με της ΝΔ, παρά με του ΠΑΣΟΚ.
- Είναι υπέρμαχος της σκληρής δημιοσιονομικής πολιτικής και των μεταρρυθμίσεων και της αυστηρής προσέγγισης στα θέματα δημόσιας ασφάλειας και λειτουργίας του κράτους.
Για τις απόψεις του αυτές ενδέχεται να μη γίνει αποδεκτός από μεγάλο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά – και σίγουρα όχι από το ΚΚΕ.
Ομως κανένας δεν θα μπορεί να κατηγορήσει τον Κ. Μητσοτάκη ότι έκανε μία κομματική επιλογή, ούτε για δεξιά στροφή.
Ο πρωθυπουργός θα έχει “σώσει τα προσχήματα” και θα έχει τηρήσει την παράδοση, επιλέγοντας όμως έναν ΠτΔ με τον οποίο θα έχουν σχεδόν ταυτόσημες απόψεις για τα βασικά θέματα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.