Το ασφαλιστικό συνταξιοδοτικό σύστημα είναι ένα από τα προβλήματα που οδήγησε την Ελλάδα στην μεγάλη κρίση και παρά λίγο στην χρεοκοπία. Ο κρατικός προϋπολογισμός συντήρησε τα ασφαλιστικά ταμεία με 200 δισεκ. ευρώ στο διάστημα 2000 – 2014. Μεταξύ 2010 και 2016 έγιναν περικοπές συντάξεων ενώ από το 2015 και μετά επήλθαν μεγαλύτερες περικοπές και μεγάλη αύξηση ασφαλιστικών εισφορών. Ριζικές τομές στο σύστημα για να εξαλειφθεί το πρόβλημα δεν έγιναν, ενώ το 2018 και 2019 αναμένονται νέες μειώσεις συντάξεων.
της Ελενας Ερμείδου
Η κρατική πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια περίθαλψη υγείας αντιμετωπίζει πολλά σοβαρά προβλήματα. Οι κρατικές δαπάνες υποχώρησαν περίπου κατά 43% ενώ αυξήθηκαν οι ιδιωτικές δαπάνες. Οι ασφαλισμένοι στο δημόσιο σύστημα υγείας πληρώνουν υψηλές εισφορές αλλά βάζουν και το χέρι στην τσέπη όταν χρειαστούν υπηρεσίες περίθαλψης.
Μέχρι πρότινος τα σχήματα συνεργασίας μεταξύ ιδιωτικού τομέα και δημοσίου δεν αναγνωρίζονταν και ήταν στο περιθώριο των πολιτικών σκέψεων. Σήμερα ο πολιτικό κόσμος τα θέτει στο επίκεντρο.
Ποιες ασφαλιστικές, μικρές ή μεγάλες, όμως έχουν σχέδιο για τις συντάξεις και την υγεία, εφαρμόσιμο; Ποιες μπορούν να δουλέψουν τους τρεις πυλώνες ασφάλισης και ποιες θέλουν να δουλέψουν την υγεία; Ποιες έχουν προγράμματα που να ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες που έχει ο πολίτης για την υγεία. Ας θυμηθούμε και την πρόσφατη ομιλία του υποδιοικητή της ΤτΕ όπου σύστησε τον επανέλεγχο κάποιων ασφαλιστικών προϊόντων έως ίσως και την ανάκληση τους.
Ποια είναι αυτά τα προϊόντα και ποιες ασφαλιστικές τα πωλούν, τι υπόσχονται και τι δίνουν; Εχει να κάνει με ασφαλιστικές που βρέθηκαν κάτω από το όριο της Φερεγγυότητας ή λίγο πάνω από την βάση σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσαν και τις δημοσιεύσεις που έκανε η ΤτΕ;
Και όταν όλα αυτά είναι έτοιμα, πώς η ασφαλιστική αγορά και οι ασφαλιστικές θα πείσουν τον μέσο πολίτη να στραφεί προς αυτές;
Με βραβεία που βγαίνουν κατά δεκάδες κάθε μήνα και έχουν φτάσει να αποδυναμώνουν τον θεσμό ή μόνο με βίντεο όπου ο πολίτης πρέπει να ταυτιστεί με τον επώνυμο πρωταγωνιστή για να καταλάβει τις ανάγκες του;
Τι ξέρει ο μέσος πολίτης για το συνταξιοδοτικό σύστημα, για το σύστημα υγείας για το τι θα συμβεί στο μέλλον αν δεν αλλάξει το σύστημα και δεν αντιμετωπιστεί το δημογραφικό το οποίο είναι εντονότατο στην Ελλάδα;
Μήπως έτσι πείθεται περισσότερο από μία εικόνα; Πολύ ωραίες οι πρωτοβουλίες της ΕΑΕΕ για τις καμπάνιες μέσω του Face Book ή άλλων παρομοίων καναλιών, πολύ καλές βραβεύσεις για διαφημιστικές καμπάνιες που έτρεξαν μέσα στο 2017. Αποτυπώθηκε όμως τίποτα ουσιαστικό και διατηρίσιμο;
Οι μεγάλες ασφαλιστικές συνεχίζουν να έχουν πολύ χαμηλό μερίδιο στην αγορά και οι πολίτες δεν ξέρουν, οι περισσότεροι, που να απευθυνθούν και για ποιες πραγματικές ανάγκες.