Έκθεση αφιερωμένη στον Albert Watson, έναν από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους φωτογράφους, ο οποίος ένωσε την τέχνη, τη μόδα και την εμπορική φωτογραφία σε μερικές από τις πιο εμβληματικές εικόνες που έχουν δημιουργηθεί φιλοξενείται στην πόλη Κάρπι της Ιταλίας, στο μουσειακό συγκρότημα Palazzo Pio.
Η έκθεση με τίτλο «Albert Watson, Fashion, Portraits and Landscapes» (Άλμπερτ Ουάτσον, Μόδα, Πορτρέτα, Τοπία) δίνει έμφαση στο πώς η στενή σχέση ενός οίκου μόδας και ενός ταλαντούχου φωτογράφου μπορεί να εξελιχθεί σε ανώτερη καλλιτεχνική παραγωγή.
Περίπου 100 φωτογραφίες από το αρχείο του ιταλικού οίκου μόδας Blumarine παρουσιάζονται στο μεσαιωνικό κτίριο που στεγάζει τρία μουσεία, στη γενέτειρα της ιδρύτριας και καλλιτεχνικής διευθύντριας του brand, Anna Molinari.
Ο Σκοτσέζος φωτογράφος δημιούργησε 12 διαφημιστικές καμπάνιες του οίκου από το 1980 έως το 1990 και όπως τονίζει η Anna Molinari ήταν εκείνος που προσδιόρισε πλήρως την ταυτότητα του Blumarine βασισμένη στον ρομαντισμό, την αποπλάνηση και τη θηλυκότητα.
Οι εντυπωσιακές φωτογραφίες μοντέλων, από την Κάρε Ότις και τη Ναόμι Κάμπελ ως την Σίντι Κρόφορντ, Έλενα Κρίστενσεν και Νάντια Άουερμαν, που παρουσιάζονται δίπλα σε τοπία της Σκωτίας, του Λονδίνου, της Νάπολης ή του Νέου Μεξικού διακρίνονται στους τοίχους του κάστρου με τις νωπογραφίες και τους θόλους.
«Συνειδητοποιώ τώρα, αλλά δεν το αντιλαμβανόμουν τότε ότι δεν ήμουν φωτογράφος μόδας, αλλά έκανα φωτογράφηση που περιείχε μόδα» δήλωσε ο Ουάτσον.
«Ενδιαφερόμουν πάντα για το δεύτερο, τρίτο ή τέταρτο επίπεδο, τα φώτα και τις σκιάσεις, τα ρούχα και μια γυναίκα σε ένα περιβάλλον, ένα κομμάτι του Λας Βέγκας, στο Λονδίνο ή το Νέο Μεξικό ή τη Νάπολη. Προσπαθούσα να μην ξεχάσω ποτέ να δείξω μια λεπτομέρεια, ίσως δύο κουμπιά, την υφή, έτσι ώστε να μην ήταν απλώς ομορφιά. Θέλω να δείχνω τα ρούχα αλλά και τη γυναίκα, έτσι ώστε να είναι μια φωτογραφία και όχι μια εικόνα μόδας» τόνισε στο WWD.
Ανέφερε ακόμη ότι ο οίκος Blumarine του έδωσε τη δυνατότητα της δημιουργικής ελευθερίας που είναι καθοριστική για το έργο του ενός φωτογράφου, όμως πάντα είχε κατά νου τον στόχο των φωτογραφιών, τα ρούχα. «Η φωτογραφία ενδιαφέρεται για την επικοινωνία - μια πολεμική φωτογραφία πρέπει να δείχνει τον πόλεμο, αν φωτογραφίζεις το Παρίσι, πρέπει να υπάρχει κάποια αίσθηση του Παρισιού, κάποια μυρωδιά, αν και δεν πρέπει απαραίτητα να δείξεις τον Πύργο του Άιφελ ή την Αψίδα του Θριάμβου».
Η Anna Molinari, σύμφωνα με το WWD τόνισε τη διαχρονική ποιότητα των φωτογραφιών και την ικανότητα του Watson να παίζει με τις σκιές και τα φώτα με κινηματογραφικό τρόπο. «Αγαπά τη φύση, συνδυάζει τέλεια και με ακρίβεια την αγάπη του για τη φύση, το θέμα που φωτογραφίζει, τα ρούχα και τα χρώματα, καθιστώντας τις εικόνες σύγχρονες» ανέφερε.
«Οι φωτογραφίες είναι καλλιτεχνικές αλλά αντικατοπτρίζουν απόλυτα τη εταιρεία».
Ο οίκος Blumarine, ο οποίος γιόρτασε τα 40 χρόνια από την ίδρυσή του πέρυσι, έχει επίσης συνεργαστεί με τους Τιμ Γουόκερ, Χέλμουτ Νιούτον, Μαρκ Σέλιγκερ, Πάμελα Χάνσον, Γιούργκεν Τέλερ, Κρεγκ ΜακΝτιν.
Οι όμορφες φωτογραφίες, δήλωσε η ιδρύτρια του οίκου, εξακολουθούν να είναι ένας τρόπος μετάδοσης ενός μηνύματος , ακόμη κι αν σήμερα δημοσιεύονται λιγότερο σε περιοδικά και περισσότερο σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στο διαδίκτυο. «Οι άνθρωποι εξακολουθούν να θέλουν να βλέπουν όμορφη φωτογραφία».
Ο Ουάτσον είπε ότι δεν του επιβλήθηκαν ποτέ περιορισμοί από την Άννα Μολινάρι και την κόρη της Ροσέλα Ταραμπίνι, η οποία πλέον δεν δραστηριοποιείται στην εταιρεία. Μου έδιναν την ελευθερία να επιλέγω να φωτογραφήσω οπουδήποτε στον πλανήτη, είπε. Αυτό βοήθησε τον οίκο Blumarine να γίνει παγκόσμια εταιρεία, πρόσθεσε.
Ο Άλμπερτ Ουάτσον τόνισε ότι οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες της έκθεσης δεν έχουν υποστεί επεξεργασία. Δεν υπήρχε Photoshop, ούτε ρετούς. Ήταν πολύ διαφορετικά τότε, ανέφερε ο φωτογράφος με τα περισσότερα από 100 εξώφυλλα του Vogue και περίπου 40 του Rolling Stone, ο οποίος έχει φωτογραφήσει τους Άλφρεντ Χίτσκοκ, Μικ Τζάγκερ, Στιβ Τζομπς, Νικόλ Κίντμαν και την Ούμα Θέρμαν για τη θρυλική αφίσα της ταινίας του Ταραντίνο «Kill Bill».
Κληθείς να σχολιάσει τις καταγγελίες περί σεξουαλικής παρενόχλησης που έχουν διατυπώσει μοντέλα εναντίον συναδέλφων του, είπε ότι είχε πάντα τέτοια «εμμονή με τη δουλειά του» που έμενε ελάχιστος χρόνος για αλληλεπίδραση με τα υποκείμενα των φωτογραφιών του. Ο Ουάτσον είπε ότι ο τρόπος που δούλευε ήταν πάντα πολύ ξεκάθαρος και ότι πάντα υπήρχαν μόνο τρία ζητήματα που απαιτούσαν τηλεφωνήματα στα πρακτορεία πριν από τη φωτογράφηση για να αποφεύγονται προβλήματα: γυμνό, εσώρουχα ή γούνες. «Για μένα, δεν ήταν ποτέ δύσκολο. Ρωτούσα εκ των προτέρων, οπότε ήταν θέμα των πρακτορείων [να κάνουν τη δουλειά τους και να μιλήσουν στα μοντέλα]». Όσον αφορά τις φήμες που κυκλοφορούν για κάποιους φωτογράφους, είπε:«Άκουσα ιστορίες, αλλά αυτό είναι για μένα, ιστορίες».
Την έκθεση «Άλμπερτ Ουάτσον, Μόδα, Πορτρέτα, Τοπία» που διοργανώνεται από τη δημοτική αρχή του Κάρπι και θα διαρκέσει έως τις 17 Ιουνίου έχει επιμεληθεί ο κριτικός τέχνης Λούκα Πανάρο.
