Οι κυρώσεις είναι το hit του καλοκαιριού, γράφει η γαλλική Les Echos. Οι κυρώσεις της Ουάσιγκτον εναντίον της Μόσχας, που ανακοινώθηκαν χθες, ακολουθούν εκείνες εναντίον της Τεχεράνης, την Τρίτη, του Ριάντ κατά της Οτάβα, τη Δευτέρα, και της Ουάσιγκτον, και πάλι, εναντίον της Άγκυρας, πριν από οκτώ μέρες, χωρίς να ξεχνάμε και τα αντίμετρα της Άγκυρας. Ένα πραγματικό δίχτυ οικονομικών κυρώσεων και αντίμετρων -κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων, εμπορικό ή οικονομικό εμπάργκο- περισφίγγει τον πλανήτη αυτή τη στιγμή.
Οι κυρώσεις είναι πλέον κοινό όπλο στο οπλοστάσιο των κρατών, παράλληλα με τη διπλωματική ή στρατιωτική δράση τους. Πολλές χώρες που έχουν εδαφικές διαμάχες επιβάλλουν κυρώσεις η μια στην άλλη ή, χωρίς να μιλούν ακριβώς για κυρώσεις, επιδίδονται σε εμπορικές παρενοχλήσεις, όπως η Ινδία και το Πακιστάν, ή η Αλγερία και το Μαρόκο. Ωστόσο, οι περισσότερες κυρώσεις διεθνώς επιβάλλονται από ΗΠΑ και ΕΕ.
Όμως, όπως αναμεταδίδει το ΑΜΠΕ, παρόλο που ο αριθμός των κυρώσεων σε ισχύ είναι θεαματικός, παραδόξως το αποτέλεσμά τους όχι. Πρώτον, επειδή οι κυρώσεις «δαγκώνουν» μόνοn όταν συγκεντρώνουν ευρεία διεθνή συναίνεση, κι αυτό επειδή οι φορείς εκμετάλλευσης υποκαθίστανται εύκολα. Π.χ. τα περιουσιακά στοιχεία του Καναδά που πωλούνται από το Ριάντ θα αποκτηθούν από άλλους. Και δεύτερον, επειδή οι κυρώσεις σχεδόν ποτέ δεν απαγορεύουν κάθε συναλλαγή με μια χώρα, αλλά στοχεύουν σε ορισμένους τομείς, συνήθως σε εξοπλισμούς, αν όχι σε κάποιες εταιρείες μόνο. Για παράδειγμα, η ΕΕ εξακολουθεί να επιβάλλει κυρώσεις στις βαλκανικές χώρες, αλλά στην πραγματικότητα μόνο σε κάποιους φυγόδικους. Τα εμπάργκο εξαιρούν γενικά προϊόντα διατροφής και φάρμακα, με σπάνιες εξαιρέσεις, όπως στην περίπτωση ΗΠΑ κατά Κούβας μεταξύ 1962 και 2000. Μόνον ένα πρόγραμμα στοχεύει να γονατίσει ένα καθεστώς: αυτό των ΗΠΑ εναντίον του Ιράν, καταλήγει η γαλλική εφημερίδα.