Με τη λογική «πρώτα πυροβολείς, μετά ρωτάς» κινούνται στην ελληνική αγορά οι servicers, ακολουθώντας εξαιρετικά επιθετικές τακτικές ρευστοποίησης ακινήτων μέσα από πλειστηριασμούς για την πληρωμή κόκκινων δανείων. Σε μία χαρακτηριστική περίπτωση, όπου τελικά ο δανειολήπτης δικαιώθηκε από το δικαστήριο, η Intrum προχώρησε σε ένα μπαράζ πλειστηριασμών, έλαβε ποσά που αρκούσαν για την εξόφληση της απαίτησης που είχε αναγγείλει, αλλά επέμενε να προχωρήσει έναν ακόμη πλειστηριασμό για το ίδιο χρέος.
Πρόκειται για μια υπόθεση που έχει αναλογίες με άλλη, όπου τον πρωταγωνιστικό ρόλο είχε η doValue. Όπως είχε γράψει το Σin, κατασχέθηκε πρώτη κατοικία δανειολήπτη και τελευταία στιγμή αποφεύχθηκε ο πλειστηριασμός για ένα δάνειο που θα έπρεπε να είχε προ πολλού εξοφληθεί από την ασφαλιστική εταιρεία, η οποία είχε προσφέρει την ασφαλιστική κάλυψη του στεγαστικού δανείου.
Στην υπόθεση με το μπαράζ των πλειστηριασμών που τελικά σταμάτησε με απόφαση δικαστηρίου, το οποίο αναγνώρισε ότι οι απαιτήσεις του servicer και του fund που εκπροσωπούσε είχαν ήδη εξοφληθεί, εκδόθηκε εις βάρος ενός επιχειρηματία από την Πάτρα διαταγή πληρωμής για το ποσό των 300.000 ευρώ πλέον τόκων και του επιβλήθηκε αναγκαστική κατάσχεση όλης της ακίνητης περιουσίας του.
Έτσι, στη συνέχεια «βγήκαν στο σφυρί» συνολικά δώδεκα ακίνητα από τα δεκατρία που είχαν κατασχεθεί και στην Intrum, που είχε επισπεύσει τους πλειστηριασμούς, διανεμήθηκε συνολικό ποσό που ξεπερνούσε τα 375.000 ευρώ. Όμως, η υπόθεση δεν έληξε εκεί για τον επιχειρηματία, καθώς η εταιρεία διαχείρισης δανείων υπέβαλε δήλωση συνέχισης και του 13ου πλειστηριασμού, ο οποίος είχε ματαιωθεί επειδή δεν βρέθηκε αγοραστής για το ακίνητο.
Ο οφειλέτης επιχειρηματίας έσπευσε να ζητήσει από το δικαστήριο την αναστολή της εκτελεστικής διαδικασίας, να ακυρωθεί η δήλωση συνέχισης του πλειστηριασμού και να ματαιωθεί ο πλειστηριασμός. Αυτό που εύλογα υποστήριξε ήταν ότι η εταιρεία διαχείρισης δανείων είχε εισπράξει ήδη το ποσό των 375.000 από τους δώδεκα πλειστηριασμούς που προηγήθηκαν, άρα είχε εξοφληθεί η οφειλή.
Τελικά, το δικαστήριο έκανε εν μέρει δεκτή την αίτηση του οφειλέτη: δέχθηκε την ακύρωση της πράξης δήλωσης συνέχισης του πλειστηριασμού, όμως απέρριψε το αίτημα για την αναστολή της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης για τυπικούς λόγους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η εταιρεία διαχείρισης δανείων θα μπορούσε να είχε ζητήσει τη συνέχιση του πλειστηριασμού για να εξοφληθούν άλλα χρέη του ίδιου οφειλέτη, κάτι που θα ήταν τυπικά ορθό. Αντί γι' αυτό, όμως, επέμενε να συνεχισθεί ο πλειστηριασμός για χρέος που είχε εξοφληθεί, κάτι που ίσως δείχνει ότι ακόμη και τα νομικά τμήματα των servicers χάνουν... την μπάλα, υπό το βάρος των τεράστιων δανείων που καλούνται να διαχειρισθούν.
Όπως σημειώνεται στη δικαστική απόφαση σχετικά με αυτό το θέμα:
- Ενώ η απαίτηση για την οποία επισπεύδεται η εκτέλεση έχει εξοφληθεί, η καθής με την προσβαλλόμενη πράξη δήλωσης συνέχισης πλειστηριασμού επισπεύδει εκ νέου τον πλειστηριασμό του 13ου ακινήτου για την ίδια απαίτηση.
- Με την ως άνω προσβαλλόμενη πράξη δήλωσης συνέχισης του πλειστηριασμού, η καθής επισπεύδει τον πλειστηριασμό για την ίδια ως άνω απαίτηση για την οποία επισπεύθηκε η κατά τα ανωτέρω αναφερόμενη εκτέλεσή σε βάρος του καθού, όπως είναι σαφές από τη δήλωση συνέχισης που εμπεριέχεται στην ως άνω πράξη.
- Ας σημειωθεί ότι με την ως άνω δήλωση συνέχισης, η καθής δεν επισπεύδει την εκτέλεση για άλλη απαίτησή της από τις αναγγελθείσες για την οποία έχει εκτελεστό τίτλο και δεν έχει εξοφληθεί, όπως θα μπορούσε κατά τις προϋποθέσεις των άρθρων 973 παρ. 2 και 3 ΚΠολΔ και θα θεωρείτο ως δήλωση υποκατάστασης, αλλά για την ίδια ως άνω εξοφλημένη απαίτηση.
- Κατά συνέπεια, η καθής για την απαίτηση για την οποία επισπεύδει εκ νέου τον πλειστηριασμό του ως άνω ακινήτου, δεν έχει την ιδιότητα του δανειστή αφού αυτή έχει εξοφληθεί και συνεπώς ακύρως επισπεύδει αυτόν με την ως άνω προσβαλλόμενη πράξη.