Την προτεραιότητα της ισχυρής παρουσίας του ΣΥΡΙΖΑ στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία και στα συνδικαλιστικά όργανα, περιέγραψε η τομεάρχης Εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος.
Σαν βασικό στόχο στο οργανωτικό πεδίο έθεσε «τη θεσμική επανένωση των δυνάμεων με τη θεσμική συγκρότηση της γραμματείας συνδικαλιστικού που θα περιλαμβάνει δύο επιμέρους γραμματείες , τη γραμματεία του δημοσίου τομέα και τη γραμματεία του ιδιωτικού τομέα». Η κυρία Ξενογιαννακοπούλου περιέγραψε σαν μία από τις αδυναμίες του ΣΥΡΙΖΑ, όσον αφορά τη δράση στον χώρο της εργασίας ότι δεν υπήρχε θεσμικά γραμματεία συνδικαλιστικού παρότι υπήρχε ο σχετικός τομέας. Στο πλαίσιο αυτό σημείωσε η συγκρότηση της γραμματείας «θα είναι ένα πολιτικό άλμα αφού με αυτή θα στηριχθεί η παρουσία στους χώρους δουλειάς αλλά και μέσα από την συντεταγμένη δράση θα συμβάλλει στην ανανέωση και την ενδυνάμωση του μαζικού και συνδικαλιστικού κινήματος».
Σαν στόχο και πρόκληση έβαλε την κοινή συνδικαλιστική παρουσία στην απεργία της 9ης Νοεμβρίου. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά «Πρέπει και η απεργία να είναι μεγάλη και να πετύχει αλλά και η συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος και οι συγκεντρώσεις ανά την χώρα να είναι συλλαλητήρια αντίστασης προοπτικής και ελπίδας».
«Για ένα κόμμα της Αριστεράς τα ζητήματα της εργασίας βρίσκεται στη καρδιά της ταυτότητάς του», ανέφερε η κυρία Ξενογιαννακοπούλου και έκανε έναν απολογισμό των πεπραγμένων: «Ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε ότι έκανε τη διαφορά στα θέματα εργασίας και περισσότερο από την στιγμή που βγήκαμε από τα μνημόνια. Αμέσως μετά τις εκλογές κατήργησε τη διαθεσιμότητα στο δημόσιο, επαναπροσέλαβε τους 3.000 και πλέον απολυμένους και αποκατέστησε μία σχέση εμπιστοσύνης με τους εργαζομένους στον δημόσιο τομέα. Αλλά και στον χώρο της μισθωτής εργασίας μπορέσαμε να στηριχθούν οι εργαζόμενοι, προστατεύθηκε η εργασία των εργολαβικών εργαζομένων, θεσπίστηκε ο βάσιμος λόγος απόλυσης, αυξήθηκε ο κατώτατος μισθός και καταργήθηκε ο υποκατώτατος, αποκαταστάθηκαν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις ενώ στηρίχθηκε ο έλεγχος από το Σώμα Επιθεωρητών. Αυτά ήταν και τα πρώτα που υπονόμευσε ή κατήργησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη». Αναφερόμενη στα χρόνια της αντιπολίτευσης υπογράμμισε ότι αυτά τα τρία χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν δίπλα σε όλες τις μεγάλες ή μικρές διεκδικήσεις στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, από την αντίδραση στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ μέχρι τις κινητοποιήσεις στην Μαλαματίνα.
Ακολούθως αναφέρθηκε στα στοιχεία που έχει επεξεργαστεί ο Κώστας Πουλάκης για την πολιτική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ: «Το 2019 είμαστε πρώτοι με 37% στο χώρο του δημόσιου τομέα, στον ιδιωτικό είχαμε 30% και στους ανέργους 42%. Αυτή η σχέση έχει διατηρηθεί όταν μιλάμε για του χώρους των εργαζομένων ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μπροστά». Ωστόσο, σημείωσε ότι υπάρχει μία αναντιστοιχία ανάμεσα στην πολιτική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ και στην παρουσία που έχει το κόμμα στους συλλογικούς φορείς, στις συνδικαλιστικές δυνάμεις και στα αποτελέσματα όταν γίνονται εκλογές. Είπε ακόμη: «Υπάρχει αναντιστοιχία ανάμεσα στη συνολική κοινωνική και πολιτική επιρροή και τη συνδικαλιστική εκπροσώπηση που σχετίζεται: πρώτα με το πώς συγκροτήθηκε το συνδικαλιστικό κίνημα και με την κρίση νομιμοποίησης μετά το 2008. Ακολούθως, έχει να κάνει με την αλλαγή της φύσης της εργασίας, καθώς αυξάνονται άτυπες μορφές και ελαστικές μορφές που δεν εκπροσωπούνται στο θεσμικό συνδικαλιστικό χώρο. Και έχει να κάνει με δομικά στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ που δεν υπήρχε καν συγκροτημένη γραμματεία ενώ υπήρχε ο τομέας. Έχει να κάνει και με την διάσπαση του 2015. Εκεί αποσκοπεί και συγκρότηση της γραμματείας συνδικαλιστικού».