Ένα κόμμα της ήσσονος αντιπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ/Κίνημα Αλλαγής, το οποίο έχει απολέσει προ πολλού την κυριαρχία του επί της πολιτικής σκηνής, βρέθηκε ξανά στον πυρήνα του ενδιαφέροντος των ΜΜΕ αλλά και της κοινής γνώμης. Δεν είναι κάτι που συνηθίζεται στα πολιτικά χρονικά, είναι γεγονός αξιοσημείωτο που ταυτόχρονα αποτελεί και μια πρώτη νίκη για το Κίνημα Αλλαγής, η οποία επισφραγίστηκε από την εκτόξευση της συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία.
Το ΚΙΝΑΛ φαίνεται πως δημιουργεί και πάλι δυναμική, η οποία ούτως ή άλλως είχε αποτυπωθεί σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις, όπου για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια, προσέγγισε διψήφιο ποσοστό. Προφανώς τα τεκταινόμενα, η πορεία του Κινήματος Αλλαγής και η διαμόρφωση των πολιτικών ισορροπιών, όπως αυτές προκύψουν μετά και την ολοκλήρωση των εσωκομματικών εκλογών, απασχολούν δεόντως Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ.
Για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχει προκύψει εδώ και χρόνια το αξίωμα πως άντλησε μεγάλη δύναμη και αύξησε τα εκλογικά του ποσοστά, από απογοητευμένους πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, που εγκατέλειψαν τα… «πάτρια εκλογικά εδάφη». Έχει, λοιπόν, στον εκλογικό του κορμό ψηφοφόρους με καταβολές και σύνδεση, πολιτική και ψυχική με το ΠΑΣΟΚ, που ενδεχομένως να ταυτιστούν με τη νέα εκκίνηση που θα δώσει ένα σχετικώς άφθαρτο πρόσωπο όπως ο Νίκος Ανδρουλάκης ή θα προσελκυθούν από το «βαρύ» όνομα του Παπανδρέου, που πάντα επιδρά στο θυμικό και στην καρδιά των ψηφοφόρων της Κεντροαριστεράς.
Αναντίρρητα η ενδυνάμωση, η αύξηση των εκλογικών ποσοστών του Κινήματος Αλλαγής περνάει και μέσω του ΣΥΡΙΖΑ. Για τη Νέα Δημοκρατία, κυρίως η υποψηφιότητα Λοβέρδου, αν τελικώς προκρινόταν ως η κατάλληλη για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, εγκυμονούσε κινδύνους για «αρπαγή» ψηφοφόρων που βρίσκονται στον ευρύτερο κεντρώο χώρο και ακουμπούν στην Κεντροδεξιά. Ακόμη και έτσι, όμως, η Νέα Δημοκρατία θα μπορούσε να «ζήσει» με τυχόν απώλειες, αφού στο πρόσωπο του Ανδρέα Λοβέρδου, σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας στις επόμενες εκλογές, θα έβρισκε ένα σύμμαχο με κεντρώο προφίλ με τον οποίο θα μπορούσε να συνεργαστεί και να λειτουργήσει σε μια κυβέρνηση συνασπισμού.
Σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας ούτε στις πρώτες (ισχύει η απλή αναλογική) ούτε και στις δεύτερες, η Νέα Δημοκρατία θα επιδιώξει να βρει παρτενέρ, επιδιώκοντας ασφαλώς να αποφύγει την πορεία προς τα δεξιά-άκρα δεξιά. Ο Νίκος Ανδρουλάκης αποτελεί άγνωστο Χ, αναφορικά με τις προθέσεις του για συνεργασίες ή ενδεχόμενες συμμαχίες, ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου τάσσεται αναφανδόν κατά οποιασδήποτε συμπόρευσης με τη Νέα Δημοκρατία.
Προφανώς όλα τα παραπάνω θα περιμένουν, καθώς προέχει ο δεύτερος γύρος των εκλογών στο Κίνημα Αλλαγής, εκεί όπου με τα μέχρι τώρα δεδομένα, ο Νίκος Ανδρουλάκης φαντάζει ως το ακλόνητο φαβορί. Σε κάθε περίπτωση όμως, τα δρώμενα στο ΚΙΝΑΛ θα αποτελέσουν καταλύτη πολιτικών εξελίξεων και ζήτημα βαθιάς ανάλυσης, ίσως και προβληματισμού στα επιτελεία Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ.
Νώντας Βλάχος
