Την ώρα που η Ελλάδα βγαίνει από τα μνημόνια, ξεφεύγοντας από τις “δαγκάνες” της ασφυκτικής εποπτείας των δανειστών της, μιά άλλη χώρα της περιοχής βρίσκεται στα πρόθυρα οικονομικής κατάρρευσης και παίρνει το δρόμο προς το ΔΝΤ.
Δεχόμενη αλλεπάλληλα πλήγματα από τις ΗΠΑ, η παραπαίουσα τουρκική οικονομία γίνεται εύκολο θέμα των αγορών και είναι πλέον εξαιρετικά αμφίβολο αν θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της.
Η ραγδαία υποτίμηση του εθνικού της νομίσματος – περίπου 43% από τις αρχές του έτους και πάνω από 20% την τελευταία εβδομάδα – και η εκτόξευση των αποδόσεων των τουρκικών κρατικών ομολόγων σε αστρονομικά επίπεδα της τάξεως του 22%(!) - είναι το προοίμιο της επερχόμενης κατάρρευσης.
Θα μπορέσει να την αποτρέψει ο Ερντογάν “με τη βοήθεια του Θεού”, την οποία επικαλέσθηκε ο ίδιος, ή θα αναγκασθεί να συρθεί γονυπετής στην Ουάσιγκτον – στον Τραμπ και στο ΔΝΤ;
Το πρόβλημα είναι ότι δεν πρόκειται για καθαρά οικονομικό ζήτημα. Ο “σουλτάνος” είπε χθες – και είχε δίκιο- ότι οι ισοτιμίες και τα επιτόκια των ομολόγων είναι οι “πύραυλοι ενός οικονομικού πολέμου”. Πίσω από τον οποίο κρύβονται προσπάθειες αλλαγής γεωπολιτικών ισορροπιών και γεωστρατηγικοί σχεδιασμοί.
Τα τελευταία δύο-τρία χρόνια οι Αμερικάνοι αναγκάστηκαν να “καταπιούν” πολλά, προσπαθώντας να κρατήσουν κοντά τους τον Ερντογάν, που άρχισε να παίζει το χαρτί του νεο-οθωμανισμού και της “μεγάλης Τουρκίας” ως περιφερειακής υπερδύναμης.
Τώρα εκμεταλλεύονται τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η τουρκική οικονομία για να τον “κοντύνουν” και να στείλουν μήνυμα ότι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητεί “ανέξοδα” τις ΗΠΑ τη στιγμή που τον χρειάζονται περισσότερο – τώρα που προσπαθούν να ολοκληρώσουν τη στρατηγική περικύκλωση της Ρωσίας.
Οι εξελίξεις στην Τουρκία αποτελούν κομμάτι μιας δύσκολης και σύνθετης εξίσωσης με πολλές παραμέτρους και “άγνωστους Χ”.
Χ. ΝΙΑΚΑΣ
