Το καλοκαίρι είναι εδώ, η προεκλογική περίοδος κλιμακώνεται, οι εξετάσεις των μαθητών βρίσκονται σε εξέλιξη και ενώ οι περισσότεροι αρχίζουν να ονειρεύονται τις διακοπές τους, οι εταιρίες διανομής ρίχνουν συνεχώς νέες ταινίες στην «αγορά». Αυτή την εβδομάδα επτά. Από τις νέες αφίξεις ξεχωρίζει η κυπριακή κωμωδία «Αναζητώντας τον Χέντριξ», ενώ το βιογραφικό μιούζικαλ για τον Έλτον Τζον, «Rocketman», αναμένεται να τραβήξει το ενδιαφέρον των θαυμαστών του. Υπάρχει, όμως και η επανέκδοση της εβδομάδας, το συγκλονιστικό «Τριστάνα», του μεγάλου Λουίς Μπουνιουέλ.
«Αναζητώντας τον Χέντριξ»
Δραματική κωμωδία, κυπριακής παραγωγής (Γερμανία, Ελλάδα) του 2018, σε σκηνοθεσία Μάριου Πιπερίδη, με τους Αδάμ Βουσδούκο, Βίκυ Παπαδοπούλου, Φατίχ Αλ, Οζγκούρ Καραντενίζ, Γιάννη Κόκκινο, Βαλεντίνο Κόκκινο, Τόνυ Δημητρίου, Κωνσταντίνο Τσιώλη, Γεωργία Κωνσταντίνου κα.
Ιδιαιτέρως ενθαρρυντικό ντεμπούτο από τον Κύπριο σκηνοθέτη Μάριο Πιπερίδη, που με τον «Χέντριξ» του κέρδισε το πρώτο βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ της Τραϊμπέκα και το βραβείο Σεναρίου της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Για μια ακόμη φορά μια ταινία μιλά για το πρόβλημα στην Κύπρο, αλλά αυτή τη φορά με σύγχρονη ματιά, μέσα από μία πικρή κωμωδία, πολλές φορές ξεκαρδιστική, ενώ οι μικρές δραματικές καυστικές παρατηρήσεις του σκηνοθέτη και σεναριογράφου Μάριου Πιπερίδη, δίνουν και τη διάσταση του ζητήματος των ανθρώπων που τους έχουν μάθει να μισούν τους απέναντι.
Η ταινία παρακολουθεί έναν Ελληνοκύπριο, που για να βρει τον αγαπημένο του σκύλο αναγκάζεται να περάσει την «Πράσινη Γραμμή» και να έρθει σε σύγκρουση, αλλά και πολύ κοντά, με κάποιους Τουρκοκύπριους και Τούρκους εποίκους, που ζουν και αυτοί το δράμα μιας διχοτομημένης χώρας, στην οποία υπερδυνάμεις και πανίσχυρα συμφέροντα παίζουν διάφορα γεωπολιτικά παιχνίδια.
Όπως μας πληροφορεί ο ίδιος ο σκηνοθέτης, πρόκειται για μια ιστορία που βασίζεται σε πραγματικό γεγονός, μια ιστορία που αναδεικνύει εύστοχα τις περίπλοκες, υπαρκτές κοινωνικές δυναμικές της εποχής: Ένα διχασμένο νησί, το ακανθώδες ζήτημα των εποίκων και η οικονομική κρίση, που πλέον έχει αρχίσει να συμπαρασύρει όλο τον ευρωπαϊκό νότο, ακόμη και μέρη που θα νόμιζες ότι απλώς θα άγγιζε ξώφαλτσα.
Έτσι, η θέληση του πρωταγωνιστή να βρει τον σκύλο του δεν είναι παρά η αφορμή για να έρθει σε επαφή με τους Τούρκους, να επανεξετάσει τις προκαταλήψεις του πού έχουν φτάσει στα άκρα από τη γενικευμένη άποψη και την ανατροφοδότηση των γνωστών στερεότυπων – κάτι που ισχύει και για τους απέναντι σε μεγάλο βαθμό, αλλά και να συναισθανθεί ότι οι απλοί φτωχοί άνθρωποι –καθώς και αυτός θύμα της οικονομικής κρίσης– δεν έχουν να μοιράσουν και πολλά, πέρα από την απελπισία τους.
Πρωταγωνιστεί ο Αδάμ Βουσδούκος, ένας πληθωρικός ηθοποιός, που θυμίζει τον Ζακ Γαλυφιανάκη, άγνωστο αν το επιδιώκει, χωρίς, ωστόσο, τη γενικευμένη φαιδρότητα του ελληνοαμερικανού ηθοποιού. Πάντως, υπάρχει ένα θέμα με τη φωνή του η οποία νομίζεις ότι βγαίνει από ραδιοφωνική διαφήμιση γαλλικού αρώματος.. Ιδιαιτέρως ικανοποιητικοί τόσο οι Τούρκοι ηθοποιοί όσο και η Βίκυ Παπαδοπούλου.
Η υπόθεση: Το σχέδιο του Γιάννη για να φύγει από την Κύπρο ανατρέπεται όταν ο σκύλος του, ο Τζίμι, διασχίζει τη Νεκρή Ζώνη που χωρίζει τις ελεύθερες περιοχές από τα κατεχόμενα. Επειδή η μεταφορά ζώων από τα κατεχόμενα απαγορεύεται, ο Γιάννης αναγκάζεται να ζητήσει τη βοήθεια κάποιων «εκλεκτών» χαρακτήρων για να τον φέρει πίσω.
«Rocketman» («Rocketman»)
Δραματική μουσική βιογραφία, αμερικανικής και βρετανικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Ντέξτερ Φλέτσερ, με τους Τάρον Έτζερτον, Τζέιμι Μπελ, Ρίτσαρντ Μάντεν, Μπράις Ντάλας Χάουαρντ κα.
Μια ταινία για τον Έλτον Τζον δεν θα μπορούσε παρά να έχει πλημμυρίσει –βεβαίως με μουσική και τραγούδια– με πολύ χρώμα, στρας και πούπουλα, εντυπωσιακά κοστούμια, στα όρια του κιτς και μπουρλέσκ εμφανίσεις του εκκεντρικού ερμηνευτή. Ωστόσο, ο Φλέτσερ πήγε παρακάτω το σενάριό του, έσκαψε πολύ βαθύτερα από την επιφάνεια και μας ανακαλύπτει τους δαίμονες που ταλαιπωρούν τον διάσημο Βρετανό τραγουδιστή.
Όχι δεν είναι ένα δράμα, αλλά ένα γνήσιο μιούζικαλ, με τα τραγούδια του Έλτον Τζον να δίνουν το τέμπο στην ταινία, ενώ στα χάσματα μεταξύ των επιτυχιών του τροφαντού ερμηνευτή φωτίζεται η ζωή του, που σημαδεύτηκε από πολύ αλκοόλ, ναρκωτικά, σεξ, βουλιμία, υστερικά βίαια ξεσπάσματα, από έναν απίστευτο υπερκαταναλωτισμό και τη στάση των γονιών του, που ποτέ δεν τον κατάλαβαν ή ίσως έμειναν μακριά του επειδή τον κατάλαβαν, όσο και αν αυτό είναι σκληρό, αλλά αυθεντικά βρετανικό.
Η ταινία βασίζεται στα σόου του μουσικού της ποπ, για να ξεδιπλώσει τις κρίσιμες στιγμές της ζωής του, ακολουθώντας ένα φρενήρη ρυθμό, με ταχύτατες εναλλαγές των χρονικών περιόδων και των αντίθετων ψυχολογικών σταδίων του, που εναλλάσσονται όπως και τα τραγούδια του ή τις περιβόητες εμφανίσεις του.
Δεν πρέπει φυσικά να ξεχνάμε ότι πρόκειται για μια «εγκεκριμένη» επίσημη βιογραφία, που όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις πολλές ιστορίες και περιστατικά μένουν μακριά από τη δημοσιότητα ή στρογγυλεύονται προς χάριν της δικαιολογημένης ματαιοδοξίας του καλλιτέχνη.
Έτσι μετά το «Bohemian Rhapsody» για τη ζωή του Μέρκιουρι, εδώ έχουμε ακόμη μία ταινία που απευθύνεται κυρίως στους λάτρεις του διάσημου μουσικού ερμηνευτή, ένα φιλμ που δίνει μια σημαντική ώθηση και στον πρωταγωνιστή Τάρον Έτζερτον, ο οποίος ακόμη και χωρίς τα διάσημα κοστούμια, είναι πολύ κοντά στον ψυχισμό και τον κόσμο του Έλτον Τζον.
Η υπόθεση: Η άνοδος του Έλτον Τζον στην κορυφή. Ένα μεγαλειώδες ταξίδι της μεταμόρφωσης του άσημου Ρέτζιναλντ Ντουάιτ, που από ντροπαλός πιανίστας μετατρέπεται σε παγκόσμιο σταρ. Στον Έλτον Τζον. Πρόκειται για την ιστορία του πώς ένα αγόρι από μια μικρή πόλη γίνεται μία από τις πιο εμβληματικές φιγούρες της μουσικής και της ποπ κουλτούρας γενικότερα.
«Όνειρα σε Ψηλοτάκουνες Γόβες» («Dumplin»)
Κομεντί, αμερικανικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Αν Φλέτσερ, με τους Ντάνιελ Μακντόναλντ, Τζένιφερ Άνιστον, Οντέγια Ρας, Λουκ Μπένγουορντ, Ντον Κάμερον κα.
Ο τίτλος που παραπέμπει σε χοντροκομμένη φάρσα αδικεί την ταινία, η οποία ναι μεν δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά θέλει να αγγίξει ένα σοβαρό θέμα, αυτό που αφορά τους ανθρώπους που δεν βρίσκονται στο κάδρο των προτύπων της ομορφιάς, αλλά και στη δύναμη της φιλίας, κάτι που φαντάζει ξεπερασμένο τα τελευταία χρόνια.
Βεβαίως η ταινία της Αν Φλέτσερ δεν αποφεύγει τα κλισέ του είδους ή τις γλυκερές καταστάσεις, ενώ το σενάριο πολλές φορές νομίζεις ότι βγήκε από κάποιο ημερολόγιο ενός κοριτσιού, που θέλει να ζήσει το ροζ συννεφάκι της. Είναι φανερό ότι πρόκειται για μια παραγωγή του Netflix, καθώς όπως συμβαίνει σε πολλές ταινίες της εταιρίας, ο σκοπός είναι να ικανοποιήσει όσο περισσότερους «πελάτες», καθώς η πολυσυλλεκτικότητα είναι το κύριο χαρακτηριστικό της.
Στα θετικά της ταινίας, που όπως είναι λογικό απευθύνεται κατά κύριο λόγο στα κοριτσόπουλα, τα πολλά τραγούδια της Ντόλι Πάρτον που συνοδεύουν το στόρι, αλλά και η συμπαθητική πρωταγωνίστρια Ντάνιελ Μακντόναλντ. Παίζει και η Τζένιφερ Άνιστον.
Η υπόθεση: Η Γουίλ είναι η ευτραφής έφηβη κόρη μιας πρώην Βασίλισσας Ομορφιάς. Θέλοντας να κάνει την δική της επανάσταση και να διαμαρτυρηθεί για τα σημερινά πρότυπα ομορφιάς δηλώνει συμμετοχή στα τοπικά καλλιστεία. Ξαφνικά πολλές άλλες κοπέλες ακολουθούν το παράδειγμα της και η Γουίλ ανακαλύπτει την σημασία της πραγματικής ομορφιάς και φιλίας.
«Ma»
Θρίλερ τρόμου, αμερικανικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Τέιτ Τέιλορ, με τους Οκτάβια Σπένσερ, Νταϊάνα Σίλβερς, Τζούλιετ Λιούις, Μακόλεϊ Μίλερ, Τζιάνι Πάολο, Ντάντε Μπράουν κα.
Ταινία τρόμου που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα, καθώς στη σκηνοθεσία βρίσκεται ο Τέιτ Τέιλορ («Υπηρέτριες»), ενώ και οι παραγωγοί του «Τρέξε» έχουν προσπαθήσει να κάνουν μία φροντισμένη παραγωγή πάνω από τα συνηθισμένα επίπεδα. Βεβαίως το όνομα της Οσκαρικής Οκτάβια Σπένσερ στον κεντρικό ρόλο είναι ίσως αυτό που θα τραβήξει περισσότερο το ενδιαφέρον των θεατών αν και η όποια επιτυχία της ταινίας βασίζεται μάλλον στο καλά θανατηφόρο κρυμμένο μυστικό της πρωταγωνίστριας.
Σίγουρα ένα φιλμ τρόμου που θα ικανοποιήσει τους λάτρεις του είδους, αλλά δεν θα αφήσει εντελώς αδιάφορους και τους υπόλοιπους που θα το δουν, εν αντιθέσει με το πλήθος των ταινιών τρόμου που κατακλύζουν τις αίθουσες τα τελευταία χρόνια, πέρα από τις λιγοστές εξαιρέσεις. Παίζουν ακόμη η Τζούλιετ Λιούις και η νεαρά και ανερχόμενη Νταϊάνα Σίλβερς.
Η υπόθεση: Η Σου Αν, είναι μια φαινομενικά άκακη και μοναχική γυναίκα που ζει ήσυχα στην πόλη του Οχάιο. Όταν η έφηβη Μάγκι της ζητάει να αγοράσει αλκοόλ για εκείνη και την παρέα της, η Σου Αν βρίσκει την ευκαιρία να κάνει.. νέους φίλους. Έτσι, λοιπόν, παραχωρεί στα παιδιά το υπόγειο του σπιτιού της για να διασκεδάσουν, ώστε να είναι ασφαλή και να μη χρειαστεί να οδηγήσουν στην επιστροφή υπό την επήρεια του αλκοόλ. Μπορεί να ακούγεται πολύ καλό για να είναι αληθινό ένα τέτοιο δώρο από «έναν μεγάλο», όμως στη συμφωνία υπάρχουν και κάποιοι κανόνες: Ένα από τα παιδιά πρέπει να παραμείνει νηφάλιο. Δεν πρέπει να βλασφημούν. Δεν πρέπει να ανέβουν στον επάνω όροφο. Και επιβάλλεται να την φωνάζουν «MA». Όσο η παρέα των παιδιών σταδιακά απομακρύνεται από τη συναναστροφή με τη ΜA και όσο δεν χρειάζονται πια τη φιλοξενία της, η μυστηριώδης γυναίκα αρχίζει να γίνεται εμμονική και αυτό που αρχικά φάνταζε ως το τέλειο εφηβικό όνειρο αρχίζει να γίνεται εφιάλτης...
«Αποκαλύψεις» («The Uncovering»)
Περιπετειώδες θρίλερ, ισπανικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Νάτσο Ρουιπέρεζ, με τους Λεονάρντο Σμπαράλια, Χαν Κορνέτ, Μίτσελ Νόερ, Άνα Τορέντ, Τζιελένα Τζοβανόβα κα.
Δεν είναι κακό θριλεράκι για να περάσεις την ώρα σου, αλλά πάντως περιορισμένου ενδιαφέροντος. Γυρισμένο από τον νεαρό Νάτσο Ρουιπέρεζ, το φιλμ διαθέτει πολλές ανατροπές, μυστήριο και σκηνές δράσης, αλλά και πάρα πολλά κλισέ, σαν να θέλουν οι Ισπανοί παραγωγοί της ταινίας να αποδείξουν ότι μπορούν να ανταγωνιστούν τους Αμερικάνους σε αυτό το κινηματογραφικό είδος. Μόνο που βάζουν χαμηλά τον πήχη και στο τέλος καταλαβαίνεις ότι το κάνουν δικαιολογημένα για αυτή την ταινία, που θα έχει μάλλον καλύτερη τύχη στα βίντεο κλαμπ. Πρωταγωνιστούν συμπαθητικά οι Λεονάρντο Σμπαράλια και Χαν Κορνέτ, οι οποίοι ήταν υποψήφιοι για τα βραβεία ερμηνείας Γκόγια.
Η υπόθεση: Όταν o Ζόρντι επιστρέφει στο χωριό που μεγάλωσε, μαθαίνει ότι ο πατέρας του δεν είναι, όπως πίστευε, θαμμένος στο νεκροταφείο του χωριού. Αμέσως μετά, διαπιστώνει ότι η Βέρα, μια νεαρή κοπέλα που υποτίθεται ότι είχε σκοτωθεί μαζί με τον πατέρα του, είναι ακόμα ζωντανή. Με αυτά τα νέα δεδομένα, ο Ζόρντι αποφασίζει να μείνει στο χωριό και να προσπαθήσει να ανακαλύψει τι πραγματικά συνέβη στον πατέρα του. Σύντομα θα αντιμετωπίσει μια σειρά από μυστηριώδεις καταστάσεις και οδυνηρές αποκαλύψεις, ενώ μια σειρά φόνων έχουν στόχο να εμποδίσουν τον Ζόρντι να μάθει την αλήθεια...
«Γκοτζίλα ΙΙ: Ο Βασιλιάς των Τεράτων» («Godzilla: King of the Monsters»)
Περιπέτεια φαντασίας, αμερικανικής παραγωγής του 2019, σε σκηνοθεσία Μάικλ Ντάκερτι, με τους Μίλι Μπόμπι Μπράουν, Βέρα Φαρμίγκα, Κάιλ Τσάντλερ, Ζανγκ Ζιγί, Κεν Γουατανάμπε, Τσαρλς Ντανς, Μπράντλεϊ Γουίτφορντ, Τόμας Μίντλντιτς, Αίσα Χιντς κα.
Πόσο Γκοτζίλα μπορούμε να καταναλώσουμε; Ακόμη και στο στρατό ο Γκοτζίλα είναι πλέον περισσότερο ανέκδοτο παρά πραγματικότητα. Ωστόσο, οι παραγωγοί του τερατώδους φραντσάιζ επιμένουν στο τρομακτικό τους προϊστορικό τέρας της ιαπωνικής ποπ κουλτούρας. Και μάλιστα αυτή τη φορά βάζουν στην ιστορία τους και άλλα μυθικά τέρατα της ιαπωνικής κουλτούρας, όπως είναι η Μόθρα, ο Ροντάν και ο τρικέφαλος Γκιντόρα, έτσι για να υπάρχει ποικιλία στην κινηματογραφική πιατέλα με όλους τους συναφείς μεζέδες.
Η φασαρία, ο χαμός, τα εφέ, το εύκολο χιούμορ, τα βουνά που μετακινούνται και γίνονται φωλίτσες για τον γιγάντιο Γκοτζίλα και όλα αυτά που έχουμε δει και ξαναδεί δεν έχουν τίποτα να προσθέσουν στην ιστορία που μπορεί να εντυπωσιάσει μόνο ένα δεκάχρονο, αν και σήμερα οι μπόμπιρες έχουν δει στο λάπτοπ και στα κινητά σχεδόν τα πάντα. Έτσι, τι μένει, πέρα από κάποιους συμβολισμούς για τις οδυνηρές συνέπειες της καταστροφής της φύσης και τη ματαιοδοξία του ανθρώπου να την τιθασεύσει ή την αλαζονεία της επιστήμης; Φυσικά αυτοί που θα μας σώσουν από τα τέρατα και δεν είναι άλλοι από τους ηρωικούς Αμερικάνους και τους συμμάχους τους.
Η υπόθεση: Η Μόναρκ, μια κρυφή ζωολογική ομάδα, έρχεται αντιμέτωπη με τιτάνια τέρατα, συμπεριλαμβανομένου και του Γκοτζίλα, που συγκρούεται με τη Μόθρα, τον Ρόνταν και την απόλυτη νέμεσή του, τον τρικέφαλο Γκιντόρα. Όταν αυτά τα αρχαία τέρατα, που θεωρούνταν απλώς μύθοι, ξυπνήσουν ξανά, θα ανταγωνιστούν μεταξύ τους για την απόλυτη κυριαρχία, ακόμα και σε βάρος της ανθρωπότητας.
«Χορεύοντας με τη Μαργκό» («Bailando con Margot»)
Δραματική περιπέτεια, κουβανικής παραγωγής του 2015, σε σκηνοθεσία Αρτούρο Σαντάνα, με τους Μίρθα Ιμπάρα, Έρντουιν Φερναντέζ, Γενίς Σορία κα.
Κουβανική ταινία που προστέθηκε την τελευταία στιγμή στο πρόγραμμα της εβδομάδας και μας συστήνεται ως ένα «φιλμ νουάρ» με πολύ χρώμα, που καταγράφει τη ζωή της Μαργκότ και της οικογένειάς της από το 1918 έως το 1959, όταν οι γενειοφόροι επαναστάτες έμπαιναν στην Αβάνα και άλλαξε η μοίρα όλων. Η ταινία, που είναι η πρώτη μεγάλου μήκους για τον Σαντάνα, ο οποίος έχει μια σημαντική πορεία στα μουσικά δρώμενα της Κούβας, επενδύει κι εδώ στη μουσική, όπως είναι αναμενόμενο, ενώ διαθέτει και μια νοσταλγική γοητεία.
Η υπόθεση: 31 Δεκεμβρίου 1958, παραμονές της Κουβανικής Επανάστασης. Ένας σπάνιος πίνακας εξαφανίζεται από το σπίτι μιας όμορφης πλούσιας χήρας στην Αβάνα. Η σχέση μεταξύ τους εν μέσω της έρευνας και άλλων γεγονότων, αποκαλύπτει σιγά-σιγά την ιστορία τόσο του σπιτιού όσο και της ίδιας της οικογένειας. Η άφιξη των γενειοφόρων επαναστατών στην Αβάνα, αλλάζει την μοίρα όλων.
«Τριστάνα» («Tristana»)
Δραματική ταινία, ισπανικής παραγωγής του 1970, σε σκηνοθεσία Λουίς Μπουνιουέλ, με τους Φερνάντο Ρέι, Κατρίν Ντενέβ, Φράνκο Νέρο, Αντόνιο Κάσας, Βισέντε Σολέρ, Μαίρη Παζ Ποντάλ, Λόλα Γκάος, Τζίσους Φερνάντεζ, Φερνάντο Σεμπριάν, Χοακίν Παμπλόνα κα.
Η συγκλονιστική ταινία του Λουίς Μπουνιουέλ σε επανέκδοση και σε νέες κόπιες. Μακριά από τα συνηθισμένα, ο μεγάλος Ισπανός σκηνοθέτης με την «Τριστάνα» του συμπληρώνει την τριλογία των βασανισμένων γυναικών από το μαζοχισμό των ανδρών και την επικίνδυνη υποκρισία της μπουρζουαζίας, με την Κατρίν Ντενέβ στα καλύτερά της, όπως βεβαίως και ο συγκλονιστικός Φερνάντο Ρέι, αλλά και ο ξεχωριστός Φράνκο Νέρο.
Μια ταινία, που συμπληρώνει κοντά μισό αιώνα ζωής και παραμένει φρέσκια και επίκαιρη και με την οποία ο Μπουνιουέλ είχε κερδίσει την υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1971.
Μπορεί να μην φτάνει το επίπεδο του αριστουργηματικού «Η Ωραία της Ημέρας» ή της «Βιριδιάνας», αλλά είναι πάντα ένα αυθεντικό έργο του Μπουνιουέλ, με τις δικές του εμμονές που βάζουν στο στόχαστρο την αστική τάξη, τη θρησκοληψία, το φετίχ της γυμνής γάμπας και όλα αυτά μέσα από σουρεαλιστικές εικόνες και καυστική σάτιρα.
Μια ταινία που αν γύριζε κάποιος άλλος σκηνοθέτης θα μπορούσε να σοκάρει ή να προσβάλει το θεατή, αλλά στα χέρια του Μπουνιουέλ γίνεται ένα μοναδικό έργο τέχνης και κερδίζει το σεβασμό ακόμη και αυτών που δεν ελκύονται από τον κινηματογράφο του.
Μια ταινία που δεν πρέπει να χάσουν οι νεότεροι σινεφίλ, αλλά και οι μεγαλύτεροι για να θυμηθούν τα νιάτα τους, τότε που θερινό σινεμαδάκι σήμαινε Μπουνιουέλ, Κλουζό, Φελίνι, Μονιτσέλι και όλους αυτούς τους μεγάλους ενός κινηματογράφου που πάντα ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψει.
Η υπόθεση: Η Τριστάνα μετά το θάνατο της μητέρας της πηγαίνει να ζήσει με τον κηδεμόνα της. Στην αρχή όλα φαίνονται να πηγαίνουν καλά, αλλά η κατάσταση θα αλλάξει όταν εκείνος την κάνει ερωμένη του. Τελικά, τον εγκαταλείπει για ένα ζωγράφο, ξαναγυρνώντας ωστόσο, βαριά άρρωστη με όγκο στα γόνατα. Οι γιατροί για να την σώσουν της κόβουν το πόδι, κάτι που την καθιστά ουσιαστικά αιχμάλωτη του Δον Λόπε. Και όταν εκείνος αρρωσταίνει η Τριστάνα τον αφήνει ασυγκίνητη να πεθάνει.
Σχολιασμός: Χάρης Αναγνωστάκης
