Η δίψα της Ινδίας για εισαγόμενο χρυσό είναι ακόρεστη. Η χώρα κατέχει την πρώτη θέση ως ο μεγαλύτερος εισαγωγέας του πολύτιμου μετάλλου, ενώ τα αποθέματα χρυσού στην Ινδία αυξήθηκαν σε 607 τόνους κατά το πρώτο τρίμηνο του 2019 από 598,60 τόνους το τέταρτο τρίμηνο του 2018.
Αυτό αναφέρεται στον επιχειρηματικό οδηγό για την Ινδία που έχει αναρτηθεί στην ηλεκτρονική σελίδα του υπουργείου Εξωτερικών και αφορά στις διεθνείς οικονομικές σχέσεις (www.agora.mfa.gr).
Στην ινδική κοινωνία, οι αποταμιεύσεις ενός ολόκληρου βίου ενδέχεται να ξοδεύονται σε πολυέξοδες γαμήλιες τελετές και 35- 50% του συνόλου των εξόδων του γάμου, κατευθύνεται στην αγορά χρυσού και κοσμημάτων, ενώ η δυνητικά μεγάλη, αλλά αδρανής πηγή, είναι ο χρυσός που βρίσκεται στους ναούς της Ινδίας. Υπολογίζεται ότι μόνον ο ναός Sree Padmanabhaswamy διαθέτει χρυσό αξίας άνω των 17 δισ. δολαρίων. Σύμφωνα με την «Mecklai Financial», ο ναός του Τιρουπάτι διαθέτει χρυσό περίπου 1.700 τόνων. Η εκμετάλλευση του θα μπορούσε να αντιστοιχεί στο περίπου 5% των εκτιμώμενων 30.000- 35.000 τόνων χρυσού της Ινδίας.
Στο μεταξύ, δεδομένων των απαγορευτικών εισαγωγικών δασμών, των κρατικών και τοπικών φόρων επί των αγορών χρυσού στην Ινδία και των αυστηρών κριτηρίων εισαγωγής της κυβέρνησης, το λαθρεμπόριο χρυσού στην Ινδία είναι ευρέως διαδεδομένο.
Είναι χαρακτηριστικό, όπως σημειώνεται στον οδηγό ότι, «είναι ιδιαίτερα δημοφιλές το λαθρεμπόριο χρυσού στην Ινδία μέσω αέρος από το Ντουμπάι και το Λονδίνο, ακόμη και από το προσωπικό πτήσεων των αεροπορικών εταιρειών».
Πιο αναλυτικά, όπως αναφέρεται στον επιχειρηματικό οδηγό, εθιμικά, τα χρυσά κοσμήματα που δίνονται στη νύφη κατά τον γάμο αντανακλούν την οικονομική και κοινωνική κατάσταση της οικογένειας. Όπως τα γονίδια και τα γενετικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων, έτσι και ο χρυσός μεταδίδεται από «γενιά σε γενιά». Η αγορά χρυσού θεωρείται επένδυση και μπορεί να διασώσει μια οικογένεια κατά τη διάρκεια κάποιας μεγάλης οικονομικής κρίσης. Το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου χρυσού βρίσκεται στην Ινδία.
Η Ινδία διαθέτει την παλαιότερη και πιο μεγάλη αγορά χρυσού στον κόσμο, όπου η κατανάλωση συχνά προσεγγίζει τους 1.000 τόνους ετησίως. Σχεδόν όλη η ετήσια ζήτηση χρυσού της Ινδίας ικανοποιείται μέσω εισαγωγών. Οι εισαγωγές χρυσού και η κυβερνητική πολιτική ως προς τις εισαγωγές αποτελούν τους σημαντικότερους οδηγούς της δομής της ινδικής αγοράς χρυσού.
Οι τιμές λιανικής του χρυσού στη χώρα υπαγορεύονται από την εγχώρια ζήτηση, τις παγκόσμιες οικονομικές τάσεις αλλά και την τιμή του στη διεθνή αγορά.
Τα αποθέματα χρυσού στην Ινδία αυξήθηκαν σε 607 τόνους κατά το πρώτο τρίμηνο του 2019 από 598,60 τόνους το τέταρτο τρίμηνο του 2018. Τα αποθέματα χρυσού ανέρχονται κατά μέσο όρο σε 457,86 τόνους από το 2000 έως το 2019, αγγίζοντας το υψηλότερο επίπεδο των 607 τόνων το πρώτο τρίμηνο του 2019.
Η αγορά χρυσού στην Ινδία
Ο χρυσός διατίθεται σε πολλές μορφές, κυρίως σε κοσμήματα, σε ράβδους χρυσού και σε «ETF» (Exchange-Traded Fund). Οι πωλήσεις χρυσών κοσμημάτων κυριαρχούν στην Ινδία ιδίως κατά τη διάρκεια των γαμήλιων περιόδων και των μεγάλων «εορτών». Οι ράβδοι χρυσού αποτελούνται από καθαρό χρυσό και πωλούνται σε μεγάλες ποσότητες, ενώ τα «ETF» χρυσού αποτελεί ένα είδος εμπορίου πρώτων υλών με διακυμάνσεις τιμών στη βάση προβλέψεων (price speculations) και λειτουργεί μέσω συμβολαίων αγοραπωλησιών (contract purchases).
Ράβδοι χρυσού
Η εμπορία χρυσού αποτελεί τη βασική μορφή διαπραγμάτευσης. Η Ινδία είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας και καταναλωτής χρυσού παγκοσμίως και η αγορά χρυσού στην Ινδία έχει πολλές προοπτικές ανάπτυξης.
Οι μεγάλες ποσότητες εισαγωγών χρυσού της Ινδίας είχαν διαχρονικά ως αποτέλεσμα την αύξηση των περιορισμών, σε σύγκριση με τα υπόλοιπα εμπορεύματα. Η αγορά αυτή παραμένει ιδιαίτερα κατακερματισμένη και οι τιμές χρυσού ποικίλλουν σε σημαντικό βαθμό ανά τη χώρα. Η έλλειψη ενός κοινού δείκτη αναφοράς αποτελεί τον κύριο λόγο για την έλλειψη οργάνωσης στη συγκεκριμένη αγορά.
Χρυσά κοσμήματα
Η κοσμηματοποιία και η αγορά πολύτιμων λίθων της Ινδίας αποτελούν από τις πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες «βιομηχανίες» της χώρας, με ρυθμό ανάπτυξης περίπου 15% (World Gold Consul). Ο κύριος λόγος για την ανάπτυξη της βιομηχανίας κοσμημάτων οφείλεται στην εγχώρια κατανάλωση κατά τις γαμήλιες περιόδους, τις παραδοσιακές εορταστικές εποχές, όπως τους μουσώνες ή τις αποδόσεις των αγροτικών συγκομιδών.
Το κόστος του χρυσού μεταβάλλεται ανάλογα της ζήτησης των κοσμηματοπωλών και των εμπόρων λιανικής πώλησης καθ' όλη τη διάρκεια του έτους. Οι τιμές τείνουν να κορυφώνονται γύρω στον Ιανουάριο/ Φεβρουάριο, όταν η γαμήλια περίοδος είναι στο αποκορύφωμά της, καθώς επίσης και τον Οκτώβριο/ Νοέμβριο λόγω των μεγάλων ινδουιστικών γιορτών. Τα χρυσά κοσμήματα, όπως είναι αναμενόμενο, τιμολογούνται υψηλότερα από τις ράβδους χρυσού, καθώς περιλαμβάνουν την προστιθέμενη αξία διαφόρων εξόδων, συμπεριλαμβανομένων των χρεώσεων κατασκευής. Βέβαια, η μεταπώληση χρυσών κοσμημάτων αποφέρει πάντοτε χαμηλότερες τιμές από την τιμή αγοράς τους.
«ETF» χρυσού
Εκτός από τις αγοραπωλησίες σε μορφή ράβδων χρυσού και κοσμημάτων, ο χρυσός πωλείται και μέσω χρηματιστηριακών συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης (futures exchanges), όπου οι διαπραγματεύσεις γίνονται μεταξύ πωλητών και καταναλωτών. Οι συμβάσεις είναι κατά βάση συμφωνίες μεταξύ εμπόρων και πωλητών για την παράδοση μιας προσυμφωνηθείσας ποιότητας και ποσότητας μετάλλου σε προκαθορισμένη ημερομηνία. Καθώς τα συμβόλαια αυτά μπορούν εύκολα να κατατεθούν σε έναν μεσίτη ως εγγύηση, η αγορά παρουσιάζει μεγάλη ρευστότητα και το μεγαλύτερο μέρος αυτής επιτυγχάνεται μέσω κερδοσκόπων που επιδιώκουν την αύξηση των τιμών του χρυσού. Χάρη στην πληθώρα των λιανοπωλητών, των χυτηρίων χρυσού, των παραγωγών και των κατασκευαστών, ο τομέας του χρυσού αποτελεί ένα ασφαλές καταφύγιο έναντι των απρόβλεπτων διακυμάνσεων της οικονομίας.
Ένα υψηλό ποσοστό συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης επί χρυσού υλοποιείται συχνά πριν από την προκαθορισμένη ημερομηνία. Συνεπώς οι συμβατικές υποχρεώσεις των αγοραστών εκκαθαρίζονται συχνά πριν παραλάβουν το πολύτιμο μέταλλο.
Ωστόσο, η κερδοσκοπία δεν είναι ο μόνος λόγος για την ευρωστία της αγοράς του χρυσού. Ένας άλλος λόγος οφείλεται στην ευελιξία της. Για παράδειγμα, μια επιχείρηση που παράγει χρυσά κοσμήματα έχει τη δυνατότητα να πουλήσει χρυσό στους καταναλωτές αντί κοσμημάτων. Δηλαδή όταν ένας κοσμηματοπώλης χρειάζεται 200 ουγγιές χρυσού για την παραγωγή 1.000 χρυσών δαχτυλιδιών, η παραγωγική διαδικασία μπορεί να διαρκέσει δύο εβδομάδες. Κατά την περίοδο αυτήν οι τελικοί αγοραστές μπορεί να μην είναι διατεθειμένοι να προχωρήσουν σε αγορές εξαιτίας της αύξησης των τιμών. Στην περίπτωση αυτή, ο κοσμηματοπώλης μπορεί να συνάψει ένα συμβόλαιο «μελλοντικής αγοράς χρυσού» (200 ουγγιές), σε ένα από τα ανταλλακτήρια χρυσού και ταυτόχρονα να αγοράσει χρυσό για την παραγωγή των κοσμημάτων. Με τον τρόπο αυτόν εξαλείφει τον κίνδυνο των διακυμάνσεων των τιμών του χρυσού. Όταν μετά από δύο εβδομάδες τα κοσμήματα παραχθούν και εφόσον τα κοσμήματα πωληθούν, με τα χρήματα αυτά ο αντιπρόσωπος αγοράζει ταυτόχρονα το «συμβόλαιο». Εάν τα κοσμήματα δεν πωληθούν, λόγω αύξησης της τιμής του χρυσού στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα, τα κοσμήματα μπορούν να γίνουν ξανά χρυσός, να πωληθούν στην νέα υψηλότερη τιμή και με τα χρήματα αυτά να αποπληρώσει με τη σειρά του το συμβόλαιο το οποίο είχε συναφθεί στην παλαιότερη χαμηλότερη τιμή προ δύο εβδομάδων.
Η Ινδία φιλοξενεί επίσης δύο ενεργά χρηματιστήρια εμπορευμάτων, το MCX και το NCDEX, το καθένα από τα οποία εκδίδει σειρά συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης για το χρυσό. Παρόλο που τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης των χρηματιστηρίων MCX και NCDEX είναι παγκοσμίως γνωστά, οι συμβάσεις ανταλλαγής υπολείπονται του τεράστιου εξωχρηματιστηριακού δικτύου εισαγωγής και διανομής χρυσού που υπάρχει σε ολόκληρη την Ινδία. Ωστόσο, τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης είναι εξαιρετικά χρήσιμα ακόμη και για την εξωχρηματιστηριακή αγορά καθώς οριοθετούν το εύρος των τιμών.
Αίτια ζήτησης χρυσού
Αν και η μεγάλη πλειονότητα του πληθυσμού επιβιώνει με περιορισμένα εισοδήματα, παρόλα αυτά οι Ινδοί βρίσκουν τρόπους να αγοράσουν χρυσό και να τον καταστήσουν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους, ανεξάρτητα από τις τιμές του στην πόλη τους. Ο χρυσός απολαμβάνει εκτίμησης, από το Δελχί ως το Τσενάι και από την Αχμενταμπάντ ως την Καλκούτα. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που ώθησαν τον χρυσό σε μια τέτοια θέση στην Ινδία:
Θρησκευτικοί λόγοι- Ο χρυσός είναι αναπόσπαστο μέρος των θρησκευτικών τελετών στην Ινδία, ανεξάρτητα από τη θρησκεία. Είτε πρόκειται για τον Ινδουισμό, τον Σιχισμό, τον Ζαϊνισμό ή τον Χριστιανισμό, ο χρυσός κατέχει περίοπτη θέση σε όλες τις μεγάλες θρησκείες της χώρας. Οι αυξανόμενες τιμές δεν εμποδίζουν τους πιστούς να δωρίζουν χρυσά στολίδια σε ναούς, με κύριο παράδειγμα τον ναό Tirumala στο κρατίδιο του Andhra Pradesh, ο οποίος δέχεται δωρεές εκατοντάδων τόνων χρυσού σε ετήσια βάση, ανεξάρτητα από τις τιμές του χρυσού στη διεθνή αγορά. Αποτελεί κοινή συνήθεια για τους Ινδούς να αγοράζουν χρυσό για διαφορετικές θρησκευτικές συγκεντρώσεις και σε διαφορετικές περιστάσεις.
Οικογενειακά κειμήλια- Ο χρυσός αποτελεί μέρος κάθε ινδικού νοικοκυριού και θεωρείται από τους περισσότερους Ινδούς οικογενειακό κειμήλιο. Τα χρυσά κοσμήματα και τα «στολίδια» κληροδοτούνται από γενιά σε γενιά, σε μια προσπάθεια να διατηρηθεί «ζωντανή» η κληρονομιά της οικογένειας. Αποτελεί κοινό τόπο για τα περισσότερα νοικοκυριά να μεταφέρουν κοσμήματα από μητέρα σε νύφη κατά τους γάμους, ανεξάρτητα από γεγονότα όπως η αλλαγή στις τάσεις ή την αξία του σχεδιασμού. Οι γυναίκες δέχονται χρυσά κοσμήματα σε διάφορες φάσεις της ζωής τους, με κάθε δώρο να παρουσιάζει ένα κοινωνικά σημαντικό γεγονός. Για παράδειγμα, τα δαχτυλίδια δωρίζονται κατά τη γέννηση, οι αλυσίδες στα γενέθλια, τα περιδέραια και τα βραχιόλια στους γάμους, κλπ. Συνεπώς ο χρυσός αποτελεί μέρος της παράδοσης και εξακολουθεί να παραμένει ένα πολύτιμο κειμήλιο. Η «μεταφορά χρυσού» από τη μία γενιά στην άλλη, βοηθά τους ανθρώπους να εξοικονομήσουν χρήματα, ιδιαίτερα όταν παρατηρούνται αυξανόμενες τάσεις στις τιμές χρυσού.
Χρυσά Δώρα
Ο «δωροδοτικός χρυσός» θεωρείται ευοίωνος στην Ινδία, με τα χρυσά δώρα να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος όλων των τελετών. Τα δώρα χρυσού επιτρέπουν στους αποδέκτες να τον χρησιμοποιούν με γόνιμο τρόπο, καθώς δεν αποτελεί μόνο βασική πηγή χρημάτων αλλά θεωρείται και πηγή τύχης. Είναι σύνηθες κατά τη διάρκεια γάμων, οι νύφες να μεταφέρουν στα νέα σπίτια τους, πάνω στα ρούχα τους, τεράστιες ποσότητες χρυσού. Στην Ινδία ο χρυσός αποτελεί το καλύτερο δώρο, αναδεικνύοντας τόσο την αξία τού ατόμου που το λαμβάνει όσο και αυτού που το προσφέρει, υπογραμμίζοντας επίσης και την ευγενή πρόθεση. Ο χρυσός αποτελεί ένα συνηθισμένο δώρο για γενέθλια και γεννήσεις παιδιών ακόμη και στις πλέον απομακρυσμένες πόλεις και χωριά. Η δωρεά χρυσού στις γυναίκες, κατά τους γάμους τους, αναφέρεται ως «Stridhan», το οποίο σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «ο πλούτος της γυναίκας». Τα κοσμήματα στην Ινδία είναι ουσιαστικά ο πλούτος της γυναίκας και αποτελούν αντανάκλαση της δύναμης και της αποφασιστικότητάς της.
Status Symbol
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο Status Symbol από τον χρυσό στην Ινδία. Σε μια κοινωνία με δισεκατομμύρια ανθρώπους, ο χρυσός είναι ένα στοιχείο που μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να ξεχωρίσουν. Πολιτικοί, επιχειρηματίες, ηθοποιοί, υπάλληλοι (κ.α.) όλοι αγαπούν να επιδεικνύουν τον χρυσό τους, προάγοντας εμμέσως την κοινωνική τους θέση. Ο χρυσός ανέκαθεν υπήρξε σύμβολο κοινωνικής θέσης στην Ινδία από την εποχή των μαχαραγιάδων και την βρετανική αποικιοκρατία ως και τη σημερινή ανεξάρτητη Ινδία. Όσο περισσότερο χρυσό διαθέτει κάποιος, τόσο περισσότερη δύναμη φαίνεται να έχει αποκτήσει, λόγω της δυνατότητας του να αγοράζει χρυσό παρά τις όποιες αυξανόμενες διεθνώς τιμές του.
Επενδύσεις
Ο χρυσός θεωρείται η ασφαλέστερη επένδυση. Η ιδιοκτησία χρυσού λογίζεται ως εξασφάλιση κατά των δυσμενών οικονομικών περιόδων, με αποτέλεσμα οι Ινδοί να τον αγοράζουν ως επένδυση. Η κατοχή χρυσού θεωρείται εξαιρετικά έξυπνη επιλογή και αντανακλάται στις ποσότητες του χρυσού που κατέχουν οι Ινδοί. Ενώ οι τιμές άλλων επενδυτικών προϊόντων παρουσιάζουν έντονες διακυμάνσεις, οι Ινδοί επενδύουν στον χρυσό για ένα ασφαλές μέλλον. Για τον λόγο αυτόν τα κοσμήματα αποτελούν την καλύτερη επιλογή, καθώς μπορούν να αγοραστούν εύκολα, να χρησιμοποιηθούν ως «στολίδια» και ταυτόχρονα να λειτουργήσουν και ως επένδυση που μπορεί εύκολα να ρευστοποιηθεί σε περιόδους ανάγκης.
Παράγοντες που επηρεάζουν τις τιμές του χρυσού
Ζήτηση χρυσού: Η Ινδική κοινωνία θεωρεί τον χρυσό ως δείγμα ευημερίας και καλής τύχης. Σε κανένα γάμο ή «φεστιβάλ» στην Ινδία δεν απουσιάζουν ο χρυσός και τα κοσμήματα. Ακόμη και όταν η τιμή του χρυσού είναι υψηλή, η ζήτηση δεν μειώνεται. Η Ινδία αντιπροσωπεύει σχεδόν το ένα τρίτο της παγκόσμιας ζήτησης χρυσού. Η ζήτηση του Ινδού καταναλωτή για χρυσό είναι κατά 37,6% μεγαλύτερη από εκείνη του Κινέζου.
Πληθωρισμός: Ο πιο δημοφιλής ρόλος του χρυσού είναι ότι αποτελεί αντιστάθμισμα έναντι του πληθωρισμού.
Ο χρυσός ως επένδυση: Όπως προαναφέρθηκε, ο χρυσός αποτελεί μια ασφαλή επένδυση. Ο αγροτικός πληθυσμός θεωρεί τον χρυσό ως το πιο σίγουρο «νόμισμα», που μπορεί επίσης να μετατραπεί σε μετρητά στο συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα.
Τιμές δολαρίου ΗΠΑ: Δεδομένου ότι το δολάριο είναι το παγκόσμιο νόμισμα συναλλαγών, ο χρυσός έχει πάντα άμεση συνάρτηση με το δολάριο. Οποιαδήποτε πτώση της αξίας του δολαρίου οδηγεί στην αύξηση των τιμών του χρυσού. Όταν το δολάριο φαίνεται να είναι σε άνοδο, οι επενδυτές απομακρύνονται από τον χρυσό και επενδύουν σε αυτό. Αυτό προκαλεί δραματική μείωση της τιμής του χρυσού. Το φαινόμενο παρουσιάζεται και ως προς την εσωτερική αγορά της Ινδίας.
Οι εισαγωγές χρυσού και οι επιπτώσεις του στην Ινδική οικονομία
Η ακόρεστη δίψα της Ινδίας για εισαγόμενο χρυσό αποτελεί την καρδιά του προβλήματος. Η χώρα κατέχει την πρώτη θέση ως ο μεγαλύτερος εισαγωγέας του πολύτιμου μετάλλου. Όταν κάποτε η Ινδία αγόρασε 200 τόνους χρυσού στο πλαίσιο του προγράμματος πώλησης χρυσού του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αυτό ερμηνεύτηκε από τους εμπειρογνώμονες ότι μπόρεσε να διογκώσει περαιτέρω την τιμή του χρυσού ενώ αυτή ήταν ήδη υψηλή.
Εισαγωγικοί δασμοί
Ένας από τους τρόπους με τους οποίους η ινδική κυβέρνηση προσπαθεί να αντισταθεί ενάντια στις αυξανόμενες εισαγωγές χρυσού είναι μέσω της αύξησης του εισαγωγικού δασμού του. Πέντε φορές στο πρόσφατο παρελθόν ακολούθησε αυτή την πολιτική- από το 1% το 2012 ο εισαγωγικός δασμός ανήλθε σε 15% το 2016. Στον προϋπολογισμό του 2016, το ινδικό υπουργείο Οικονομικών πρόσθεσε επιπλέον 1% στον φόρο κατανάλωσης, πέραν του εισαγωγικού δασμού (15%). Ο εισαγωγικός δασμός στις χρυσές ράβδους αυξήθηκε στο 8,75% το 2017 από 8% που ήταν το 2015. Ο δε εισαγωγικός δασμός για τις ημικαθαρές ράβδους ανέρχεται σε 9,5%.
Έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών
Η Ινδία προβαίνει σε σημαντικές εισαγωγές προϊόντων, όπως το πετρέλαιο και τα λιπάσματα. Η υπέρβαση των εισαγωγών έναντι των εξαγωγών καλύπτεται συνήθως από ξένους επενδυτές που μεταφέρουν χρήματα στην Ινδία ή μέσω μείωσης των συναλλαγματικών αποθεμάτων της χώρας. Σύμφωνα με την Κεντρική Τράπεζα της Ινδίας (RBI), όταν η εγχώρια παραγωγή χρυσού μειώνεται αισθητά, η τρέχουσα κατανάλωση χρυσού καλύπτεται μέσω των εισαγωγών.
Χρυσός φυλασσόμενος στους ναούς
Η δυνητικά μεγάλη, αλλά αδρανής πηγή είναι ο χρυσός που βρίσκεται στους ναούς της Ινδίας. Υπολογίζεται ότι μόνο ο ναός Sree Padmanabhaswamy διαθέτει χρυσό αξίας άνω των 17 δισ. δολαρίων. Σύμφωνα με την «Mecklai Financial», ο ναός του Τιρουπάτι διαθέτει χρυσό περίπου 1.700 τόνων. Η εκμετάλλευση του θα μπορούσε να αντιστοιχεί στο περίπου 5% των εκτιμώμενων 30.000- 35.000 τόνων χρυσού της Ινδίας.
Λαθρεμπόριο χρυσού στην Ινδία
Όταν η ζήτηση χρυσού στην Ινδία σε ένα συγκεκριμένο έτος είναι μεγαλύτερη από τις καταγεγραμμένες εισαγωγές για το συγκεκριμένο έτος, τότε η υπερβάλουσα ζήτηση ικανοποιείται είτε από το λαθρεμπόριο είτε από την ανακύκλωση παλαιών κοσμημάτων. Δεδομένων των απαγορευτικών εισαγωγικών δασμών, των κρατικών και τοπικών φόρων επί των αγορών χρυσού στην Ινδία και των αυστηρών κριτηρίων εισαγωγής της κυβέρνησης, το λαθρεμπόριο χρυσού στην Ινδία είναι ευρέως διαδεδομένο. Το Ινδικό λαθρεμπόριο χρυσού διευκολύνεται από τη γεωγραφία της χώρας και τα τεράστια σύνορα της, αφού η Ινδία συνορεύει χερσαία με έξι χώρες, δηλαδή το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, το Νεπάλ, την Κίνα, το Μπουτάν, τη Μιανμάρ/ Βιρμανία και επίσης από θαλάσσης με τη Σρι Λάνκα. Το λαθρεμπόριο χρυσού στην Ινδία μέσω αέρος από το Ντουμπάι και το Λονδίνο είναι ιδιαίτερα δημοφιλές, ακόμη και από το προσωπικό πτήσεων των αεροπορικών εταιρειών.
Ενέργειες της κεντρικής κυβέρνησης.
Όπως αναφέρθηκε η κυβέρνηση προσπαθεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, αυξάνοντας τους φόρους επί των εισαγωγών και μεταβαλλόντας τους κανονισμούς εισαγωγής, έτσι ώστε να εισέλθει στην Ινδία λιγότερος χρυσός μέσω του τραπεζικού συστήματος.
Τον Αύγουστο του 2013, το υπουργείο Οικονομικών είχε απαγορεύσει στις τράπεζες να πωλούν χρυσά νομίσματα για να περιορίσει το αναπτυσσόμενο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών. Η RBI εισήγαγε τον τύπο 80:20, σύμφωνα με τον οποίο το 80% των εισαγωγών θα αφορούσε την εγχώρια ζήτηση, ενώ το 20% θα έπρεπε να επανεξαχθεί μέσω προστιθέμενης αξίας με τη μορφή κοσμημάτων.
Επιπλέον, η ινδική κυβέρνηση ελέγχει αυστηρά τις «οντότητες» στις οποίες επιτρέπεται η εισαγωγή χρυσού στη χώρα και υιοθετεί (2013- 2015) κάποιους περιορισμούς στις εισαγωγές του χρυσού. Οι επιχειρήσεις που επιτρέπεται να εισάγουν χρυσό στην Ινδία απαιτείται να έχουν άδεια από τη Γενική Διεύθυνση Εξωτερικού Εμπορίου (DGFT), η οποία υπάγεται στο Ινδικό Υπουργείο Εμπορίου. Από το 2009, η DFGT εξουσιοδότησε δύο τύπους «οντοτήτων» να εισάγουν χρυσό στην Ινδία: 1) Τράπεζες και 2) Οργανισμοί που έχουν επιλεγεί από το Υπουργείο Εμπορίου.
Η Ινδία συναγωνίζεται την Κίνα για τον τίτλο του μεγαλύτερου καταναλωτή χρυσού στον κόσμο. Ωστόσο, με την έλλειψη σημαντικών ορυχείων χρυσού, η Ινδία κατέχει σταθερά την τελευταία δεκαετία τον τίτλο του μεγαλύτερου εισαγωγέα χρυσού στον κόσμο. Αλλά ενώ οι κινεζικές Αρχές κατάφεραν να ελέγξουν κεντρικά την εγχώρια αγορά χρυσού τους, οι ινδικές Αρχές δεν ήταν τόσο αποτελεσματικές. Πρόκειται για μια φαινομενικά μόνιμη, αλλά αποτυχημένη μάχη για να μετριάσουν και να αξιοποιήσουν την υπερβολική αγάπη του ινδικού πληθυσμού για χρυσό.
Όμως, τα τελευταία χρόνια, οι αυξανόμενες εισαγωγές χρυσού συνέπεσαν με την άνοδο της τιμής του και την εξασθένιση της ρουπίας έναντι του δολαρίου. Οι συνδυασμένες επιπτώσεις έχουν συμβάλει στη διεύρυνση του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών.