H οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt κάνει λόγο για «άξονα του αυταρχισμού» και σημειώνει ότι «πολλοί Ευρωπαίοι ευελπιστούν να αναλάβει η Κίνα εποικοδομητικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό της ρωσικής επιθετικότητας, αλλά οι πιθανότητες να συμβεί αυτό είναι μηδενικές». Μεταξύ άλλων διαβάζουμε:
«Λίγο πριν αρχίσει ο πόλεμος ο κινέζος ηγέτης Ξι και ο κυρίαρχος του Κρεμλίνου Πούτιν ορκίστηκαν ‘φιλία χωρίς όρια'. Η επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν αποδυνάμωσε, αλλά μάλλον ενίσχυσε τον άξονα του αυταρχισμού. Τα συμφέροντα της Κίνας και της Ρωσίας μπορεί να μην ταυτίζονται, αλλά τέμνονται σε ένα σημείο καίριας σημασίας για τα δύο καθεστώτα: Η Μόσχα και το Πεκίνο θέλουν να περιορίσουν την επιρροή των ΗΠΑ. Η Ρωσία εστιάζει στα εδάφη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, η Κίνα στην περιοχή του Ειρηνικού».
Τι σημαίνει αυτό για την Ευρώπη; Η εφημερίδα του Ντίσελντορφ υποστηρίζει ότι μετά την αλλαγή στάσης απέναντι στη Ρωσία «η Γερμανία και η Ευρώπη θα πρέπει να αναθεωρήσουν εκ βάθρων και τη στάση τους απέναντι στην Κίνα. Υπό τη σημερινή ηγεσία της η Λαϊκή Δημοκρατία δεν είναι εταίρος, αλλά στρατηγικός αντίπαλος. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να διαρραγούν όλες οι εμπορικές σχέσεις. Σημαίνει όμως ότι η ΕΕ πρέπει από τώρα να ελέγχει πολύ πιο αυστηρά την τεχνογνωσία που μεταφέρουν οι επιχειρήσεις στην Κίνα».
Ο «κινεζικός κίνδυνος»
Για το ίδιο θέμα η Stuttgarter Zeitung παρατηρεί: «Για πολλές επιχειρήσεις, ιδιαίτερα στον κλάδο της αυτοκινητοβιομηχανίας και του μηχανολογικού εξοπλισμού, η Κίνα είναι η πιο σημαντική αγορά, μαζί με τις ΗΠΑ. Αυτό που για πολλά χρόνια αποτελούσε αμοιβαίο πλεονέκτημα, μετατρέπεται πλέον σε οικονομικό κίνδυνο. Και από αυτή την άποψη, όπως και από άλλες απόψεις, ο πόλεμος στην Ουκρανία ακονίζει τη συνείδησή μας για να αποφύγουμε επικίνδυνες εξαρτήσεις».
H εφημερίδα Tagesspiegel σημειώνει ότι «και μόνο η οπτική γωνία της Κίνας για τον πόλεμο στην Ουκρανία φανερώνει πόσο δύσκολη θα είναι η σύνοδος κορυφής ΕΕ-Κίνας την Παρασκευή. Μέχρι στιγμής οι διπλωμάτες στη Λαϊκή Δημοκρατία απλώς κάνουν λόγο για την ‘κρίση της Ουκρανίας'. Αρνούνται να χρησιμοποιήσουν τη λέξη ‘πόλεμος', υπογραμμίζοντας κατ' αυτόν τον τρόπο τη στενή σχέση της Κίνας με τη Ρωσία. Γι αυτό και οι κινέζοι διπλωμάτες, όταν μιλούν για 'ειρήνη' σε αυτά τα συμφραζόμενα, δεν εννοούν να αποχωρήσουν τα ρωσικά στρατεύματα, αλλά να τερματιστεί η προς Ανατολάς διεύρυνση του ΝΑΤΟ, καθώς και αυτό που αποκαλούν ‘επιθετικότητα' των ΗΠΑ».
Πάντως η Süddeutsche Zeitung υποστηρίζει ότι «η ενότητα των Ευρωπαίων τις προηγούμενες εβδομάδες έχει προκαλέσει ισχυρή εντύπωση στον κινεζικό μηχανισμό. Μέχρι τότε η υπόθεση εργασίας για το Πεκίνο ήταν ότι η Δύση παρακμάζει, οι μέρες της είναι μετρημένες. Και ξαφνικά οι Ευρωπαίοι, που υποτίθεται ότι είναι ανίκανοι για δράση, επιβάλλουν κυρώσεις στην κεντρική τράπεζα της Ρωσίας. Με ένα και μοναδικό διάταγμα παγώνει μεγάλο μέρος από τα συναλλαγματικά διαθέσιμα. Εδώ ακόμη και στο Πεκίνο αρχίζουν να προβληματίζονται, εάν έχει νόημα να επενδύουν πάνω από 1.000 δισεκατομμύρια δολάρια σε αμερικανικά κρατικά ομόλογα».