Ως την ώρα που θα κλείσουν οι κάλπες, οι δημοσκόποι θα δώσουν πολλές προβλέψεις και εκτιμήσεις για την εκλογική δύναμη των κομμάτων. Πολλές θα διαψευσθούν παταγωδώς από τα αποτελέσματα, κάποιες θα προσεγγίσουν τα τελικά ποσοστά.
Σ' αυτή τη μαραθώνια κούρσα χαμηλών τόνων και αργών ρυθμών,ένα είναι μόνο σίγουρο: Ποιός θα τερματίσει πρώτος και θα πάρει το “χρυσό μετάλλιο”. Ολοι κυνηγούν βέβαια τον πρώτο, αλλά η πραγματική μάχη δίνεται για το “αργυρό μετάλλιο” - για την δεύτερη θέση.
Σ' αυτές τις εκλογές ισχύει το εξής παράδοξο: Οποιος έρθει... δεύτερος, θα θεωρηθεί – και θα είναι στην ουσία – ο πραγματικός.... νικητής. Ο πρώτος – που έχει ήδη “καπαρώσει το “χρυσό” και τον ξέρουμε ποιός είναι, για να μη θεωρηθεί χαμένος πρέπει εκτός από την πρωτιά να κερδίσει και ένα “αξιοπρεπές” ποσοστό, με σημαντική μάλιστα διαφορα από τον δεύτερο-τρίτο.
Ο αντίπαλος του Κ. Μητσοτάκη
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ τρέχουν λοιπόν σε μιά κούρσα χωρίς αντίπαλο, κυνηγώντας τον “χρόνο” - εν προκειμένω τα ποσοστά. Ποιό ποσοστό είναι αρκετό για να θεωρηθούν νικητές; Ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του είχαν βάλει αρχικά τον πήχυ πολύ ψηλά. Τελευταία συμβιβάζονται με το 33,12% που πήρε η ΝΔ στις προηγούμενες εκλογές. Δεν θέλουν καμία σύγκριση με το ποσοστό των εθνικών εκλογών, γιατί με αυτόν τον συσχετισμό θα έβγαιναν σίγουρα χαμένοι.
Ομως όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι και το 33% είναι περίπου... “όνειρο απατηλό”. Στο Μαξίμου το ξέρουν και το έχουν αποδεχθεί, ενώ το εκλογικό επιτελείο της ΝΔ βάζει ως κόκκινη γραμμή το 30% - “ο,τιδήποτε ποσοστό, αρκεί να έχει πρωτο νούμερο το 3”, λένε χαρακτηριστικά.
Η μάχη για το "αργυρό" και ο χαμένος τρίτος
Κι ενώ η ΝΔ αγωνίζεται να κρατήσει ψηλά το ποσοστό της, η πραγματική μάχη αυτών των εκλογών δίνεται μεταξύ των δύο κομμάτων που διεκδικούν τη δεύτερη θέση στο βάθρο των νικητών. Ο δεύτερος θα είναι νικητής, θα έχει επιτύχει τον στόχο του, θα αναδειχθεί ή θα επιβεβαιωθεί ως ηγέτης της αντιπολίτευσης. Ο τρίτος θα είναι ο μεγάλος χαμένος και θα βρεθεί εν μέσω εσωκομματικής θυέλλης μετά τις ευρωεκλογές.
Το “χάλκινο μετάλλιο” όχι μόνον δεν θα αποτελέσει τίτλο τιμής και αναγνώριση νίκης, αλλά θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για το κόμμα που θα το κατακτήσει.. Σημασία θα έχει βέβαια και η μεταξύ τους διαφορά.
Για τον Στέφανο Κασσελάκη και τον Νίκο Ανδρουλάκη είναι ζήτημα ζωής και -πολιτικού- θανάτου.. Ο πρώτος έχει βέβαια κάποια “περίοδο χάριτος” ώς τις εθνικές εκλογές, αλλά αν χάσει τώρα θα αποδυναμωθεί πολύ εσωκομματικά .ενώ το “σαράκι” της γκρίνιας και της αμφισβήτησης θα συνεχίσει να κατατρώει τον ΣΥΡΙΖΑ.
Για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ τα πράγματα είναι πιό ξεκάθαρα: Αν χάσει στις Ευρωεκλογές, αν δηλαδή το κόμμα του έρθει τρίτο πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον δεν πρόκειται να μακροημερεύσει στην ηγεσία.
Μιά “παρηγοριά” για τον ίδιο και το κόμμα του μπορεί να είναι το ποσοστό που θα εξασφαλίσει το ΠΑΣΟκ. Η επίδοσή του στις προηγούμενες ευρωεκλογές ήταν πολύ χαμηλή (μόλις 7,72%) και δεν προσφέρεται για σύγκριση. Αν έρθει τρίτο τον Ιούνιο, θα χρειασθεί ένα ποσοστό τουλάχιστον 12% για να μη θεωρηθεί ότι απέτυχε παταγωδώς.
Κρυφές ελπίδες για την τρίτη θέση και το χάλκινο μετάλλιο αρχίζει να τρέφει και ο Κυριάκος Βελόπουλος, καθώς οι δημοσκοπήσεις “φουσκώνουν τα πανιά” της Ελληνικής Λύσης. “Ονειρο εαρινής νυκτός;”. Το σίγουρο είναι ότι θα παλέψει με το ΚΚΕ για την τέταρτη θέση, με πολύ μεγάλες πιθανότητες να την κατακτήσει.