Δεκαπέντε ημέρες μετά τη λήψη απόφασης από το διοικητικό συμβούλιο της Εθνικής για τη νέα εθελουσία έξοδο προσωπικού, οι όροι για την αποχώρηση των υπαλλήλων δεν έχουν ανακοινωθεί επίσημα, ενώ συνδικαλιστές καταγγέλλουν ότι βρίσκεται σε εξέλιξη επιχείρηση στοχευμένης τηλεφωνικής προσέγγισης εργαζομένων, που η διοίκηση τοποθετεί με δικά της κριτήρια στην πρώτη γραμμή για αποχώρηση.
Η διοίκηση της Εθνικής, σε μια από τις τελευταίες αποφάσεις που έλαβε με επικεφαλής τον Λεωνίδα Φραγκιαδάκη, ενέκρινε νέο πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου 500 ατόμων στις 24 Απριλίου, παρότι η τράπεζα έχει ήδη καλύψει τους στόχους του επιχειρησιακού της προγράμματος για τη μείωση του προσωπικού και, συνολικότερα, του κόστους λειτουργίας, καθώς ο Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός ζήτησε περαιτέρω μέτρα για τη βελτίωση των περιθωρίων κέρδους.
Έκτοτε, όμως, οι όροι του προγράμματος δεν έχουν ανακοινωθεί στο προσωπικό και τα μόνα γνωστά στοιχεία είναι όσα έχουν «διαρρεύσει» στον Τύπο: πλαφόν αποζημίωσης 180.000 ευρώ, δυνατότητα για sabbatical (αποχώρηση με καταβολή αμοιβών για δύο ή για τέσσερα χρόνια).
Παρ’ όλα αυτά, όμως, συνδικαλιστές καταγγέλλουν ότι υπάρχει λίστα εργαζομένων, οι οποίοι προσεγγίζονται τηλεφωνικά από τη διοίκηση της Εθνικής και τους γίνονται προτάσεις για αποχώρηση, κάτι που αλλάζει το χαρακτήρα της εθελουσίας εξόδου και τη μετατρέπει σε ένα πρόγραμμα επιλεκτικών απομακρύνσεων υπαλλήλων.
Όπως ανακοίνωσε η συνδικαλιστική παράταξη «Πρόταση Προοπτικής», «μυστικά και ήσυχα διώχνει κόσμο η ΕΤΕ με “εθελούσια”, με μια απαράδεκτη διαδικασία σε εξέλιξη εδώ και λίγες μέρες, χωρίς κανένας να γνωρίζει με ποιους όρους φεύγουν εργαζόμενοι. Καταρχήν μόνο εθελούσια δεν είναι η συγκεκριμένη διαδικασία. Εθελούσιο πρόγραμμα σημαίνει εξαγγελία προγράμματος δημόσια, με διαφανείς όρους για όλους, και επιλογή από τους εργαζόμενους αν θέλουν να αποχωρήσουν. Τώρα περνάμε σε άλλη φάση εντελώς. (…) Υπάρχει κατάλογος εργαζόμενων που τους τηλεφωνούν αν ενδιαφέρονται, άγνωστο τι λέγεται στα τηλεφωνήματα αυτά και τι συμβαίνει με όσους είναι στο “στόχο” και δεν επιθυμούν να φύγουν. (…) Είναι εμφανές ότι έτσι δεν είναι κατοχυρωμένος κανείς, αφού δεν υπάρχουν δημοσιευμένοι όροι, ενώ η Διοίκηση δίνει όσα θέλει σε όποιον θέλει (…). Ποντάρουν δε στη χειροτέρευση των όρων εργασίας, στην πίεση, για να πετύχει το πρόγραμμα».
