Με ενδιαφέρον και εύλογη αγωνία η κυβέρνηση και οι αγορές αναμένουν την έκθεση της Standard & Poor’s για την κατάσταση, τις προοπτικές και την αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας. Το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο "κρατά μικρό καλάθι", εκτιμώντας ότι ο αμερικανικός οίκος δεν πρόκειται να προχωρήσει σε δεύτερη εντός του έτους αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας. Δεν λείπουν πάντως οι ¨κρυφές ελπίδες", αν και ρεαλιστική προσδοκία θεωρείται μία αναβάθμιση του outlook.
Το θέμα αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε μιά περίοδο που αναμένεται άνοδος των επιτοκίων και οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων κινούνται ανοδικά, αυξάνοντας το (θεωρητικό) κόστος δανεισμού του ελληνικού Δημοσίου.
Η "βαθμολόγηση" από την Standard & Poor’s θα είναι επίσης σημαντική παράμετρος για τη διαμόρφωση της προς τα έξω εικόνας της ελληνικής οικονομίας και για την ενίσχυση ή την αποδυνάμωση της εμπιστοσύνης της διεθνούς επενδυτικής κοινότητας - από την οποία εξαρτάται η ροή ξένων κεφαλαίων προς το χρηματιστήριο και τα κρατικά και εταιρικά ομόλογα.
Τη σκυτάλη των αξιολογήσεων θα πάρει στις 19 Νοεμβρίου η Moody’s. Ομως ο αμερικανικός οίκος δεν μας έχει συνηθίσει σε εκπλήξεις και στο υπουργείο Οικονομικών δεν τρέφουν ιδιαίτερες προσδοκίες. Στην τελευταία αναφορά της προς την Ελλάδα φέτος τον Μάιο η Moody’s είχε σταθεί στον κίνδυνο του υψηλού δημόσιου χρέους ως βασική πρόκληση για την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας.
Την επιφυλακτικότητα ενισχύουν τα νεότερα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, σύμφωνα με τα οποία το έλλειμμα εκτοξεύθηκε πέρυσι σε 10,1% του ΑΕΠ (στα -16,7 δισ. ευρώ), ενώ το πρωτογενές αποτέλεσμα (χωρίς τις δαπάνες για τόκους) διαμορφώθηκε σε 7,1% του ΑΕΠ (11,72 δισ. ευρώ).
Το χρέος της γενικής κυβέρνησης σε ονομαστικές τιμές ανήλθε σε 341 δισ. ευρώ (206,3% του ΑΕΠ). Το μόνο θετικό είναι ότι οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας έχουν μακρά μέση περίοδο λήξεως -τη μεγαλύτερη μεταξύ των χωρών της ΕΕ.
Μεγάλη ήταν η συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας και το ΑΕΠ μειώθηκε από 183,25 δισ. ευρώ το 2019 σε 165,32 δισ. πέρυσι.
Ολα αυτά τα στοιχεία καθιστούν επιφυλακτικούς τους αναλυτές διεθνών οίκων, που εκφράζουν κατά καιρούς αντιφατικές εκτιμήσεις ως προς τη βιωσιμότητα του χρέους και τον κίνδυνο που συνιστά.