Απέρριψε η Βουλή των Αντιπροσώπων της Λιβύης, η οποία ελέγχεται από τις πολιτικές δυνάμεις που πρόσκεινται στον Εθνικό Στρατό της Λιβύης (LNA), υπό τον στρατάρχη Χαλιφά Χαφτάρ, τη συμφωνία της Τουρκίας με την κυβέρνηση της Τρίπολης, μεταδίδει η «al-Arabiya».
Επισημαίνεται ότι ο LNA καταδίκασε τη συμφωνία μεταξύ του Ερντογάν και της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφιλίωσης, κάνοντας λόγο για μία «παράνομη συμφωνία», η οποία «παραβιάζει το διεθνές δίκαιο» και «δεν σέβεται τα έννομα δικαιώματα των υπόλοιπων χωρών της ανατολικής Μεσογείου». Ωστόσο η Βουλή της Λιβύη κάλεσε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να παρέμβει και να ανακόψει τις φιλοδοξίες της Τουρκίας στη Λιβύη.
Ωστόσο ο Ρ.Τ.Ερντογάν σε δηλώσεις του κατά την αναχώρησή του για τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο, δήλωσε πώς πρέσβης της Λιβύης στην Αθήνα, μπορεί να φύγει κατ΄εντολή της κυβέρνησης της Τρίπολης πριν τον αποπέμψει η Αθήνα.
Η κατάσταση στη Λιβύη
Η βορειοαφροικανική χώρα μετά το θάνατο του Μοαμάρ Καντάφι εισήλθε σε μια κατάσταση αποσταθεροποίησης που κατέληξε σε εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στη στις δυνάμεις που στηρίζουν τον Φάγεζ αλ-Σάρατζ και την κυβέρνηση της Τρίπολης που ουσιαστικά ελέγχει μόνο την πρωτεύουσα της χώρας και τις δυνάμεις του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ που εδρεύει στην ανατολική Λιβύη ενώ ελέγχει και το κοινοβούλιο.
Ωστόσο το σημαντικό στον εμφύλιο της Λιβύη είναι εμπλοκή ξένων χωρών - περιφερειακών δυνάμεων - με τις δύο πλευρές. Τον Αλ Σάαρατζ στηρίζει η Τουρκία και το Κατάρ, ενώ τον Χαφτάρ, η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία (ανεπίσημα), ενώ η Γαλλία έχει κατηγορηθεί από την κυβέρνηση της Τρίπολης ότι στηρίζει το Χαφτάρ και η Ιταλία φαίνεται ότι έχει βρει μια φόρμουλα για το μεταναστευτικό με τον Αλ Σάαρατζ.
Πάντως η απουσία φανερής παρέμβασης από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία ή την Κίνα, η οποία επλήγη περισσότερο από την πτώση του Καντάφι, έχει αφήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων στην Τουρκία και την Αίγυπτο. Πρόσφατα μια δήλωση του Τραμπ κατά του Χάφταρ, δείχνει μάλλον εμπλοκή της Ρωσίας με την πλευρά του στρατάρχη, αλλά τίποτα δεν είναι φανερό και επίσημο.
Η Τουρκία στη Λιβύη
Η Άγκυρα μετά την ανάληψη της εξουσίας στην Αίγυπτο από τον Σίσι, και την χείριστη κατάσταση που βρίσκονται οι σχέσεις με το Ισραήλ, είχε δύο εναλλακτικές: αφενός να κάνει λεονταρισμούς σε Αιγαίο και Κύπρο και αφετέρου να σπρώξει τη Λιβύη σε κάποιο είδος συμφωνίας το οποίο και έκανε.
Αναφορικά με την πρώτη εναλλακτική της η Τουρκία συνεχίζει εδώ και χρόνια την βήμα προς βήμα πρόκληση και παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου. Στην Ελλάδα προχωράει σε επίδειξη της στρατιωτικής της ισχύος με παραβάσεις των κανόνων εναερίας κυκλοφορίας, παραβιάσεις του Εθνικού Εναερίου Χώρου και των χωρικών υδάτων και πτήσεις μαχητικών πάνω από ελληνικά νησιά. Παράλληλα σε Αιγαίο και Κύπρο, εκδίδει NAVTEX, NOTAM, SUBNOTES, εντός των ελληνικών και κυπριακών χωρικών υδάτων, δεσμεύει περιοχές για στρατιωτικές ασκήσεις που δεν διεξάγονται ενώ επισταμένως δουλεύει νομικίστικα για χρόνια πάνω στα κενά των διεθνών συνθηκών που θέλει να παραβιάσει. Στην Κύπρο κλιμάκωσε με την παρουσία ερευνητικών σκαφών και γεωτρυπάνων συνοδεία πολεμικών πλοίων, ενώ στην Ελλάδα προκαλεί με την παρουσία πλοίων και με διελεύσεις αυτών ορατών από τα νησιά.
Η ΑΟΖ
Η απροθυμία της Ελλάδας εδώ και πολλά χρόνια να ανακηρύξει ΑΟΖ και να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια (υπό την απειλεί του τουρκικού casus belli), έχει δώσει στην Τουρκία το χρόνο και την πρωτοβουλία των κινήσεων. Έτσι εκμεταλλευόμενη και την οικονομική κρίση που πήγε πίσω τα εξοπλιστικά της Ελλάδας, εν αντιθέσει με το δικό της "πρόγραμμα Μαμούθ" με προσανατολισμό της εγχώρια κατασκευή πολεμικού υλικού, η Τουρκία βρήκε την ευκαιρία να επιταχύνει τις επιδιώξεις της. Επέλεξε τον "αδύναμο κρίκο" της περιοχής και παρέχοντας βοήθεια (και στρατιωτική) άρχισε να στρώνει το χαλί περιορισμού της ελληνικής ΑΟΖ - υφαλοκρηπίδας.
Η αρχή έγινε σε νομικίστικο πλαίσιο όπως περιγράφονται στα βιβλία του ανώτατου αξιωματικού του τουρκικού πολεμικού ναυτικού Yayci Cihat και το έναυσμα της επιτάχυνσης δόθηκε από τον Τούρκο υπουργό Άμυνας Χουλουσί Ακάρ στην επίσκεψή στην Τρίπολη στα μέσα Νοεμβρίου του 2018. Τότε για ανακοινώθηκε πρώτη φορά η πρόκληση, υπό τη δήλωση ότι η Ελλάδα έχει κλέψει τμήμα της λιβυκής ΑΟΖ. Έτσι ήταν θέμα χρόνου να προχωρήσει η Τουρκία στη έκδοση χαρτών και να πάει στον ΟΗΕ να δηλώσει τις προθέσεις της όπως έκανε και την εισβολή στη Συρία και με τη "Γαλάζια Πατρίδα" μέρος της οποίας είναι η συμφωνία με την Τρίπολη.
Το ερωτηματικό στην υπόθεση είναι αν η Αθήνα είχε πάρει τα μηνύματα που έστελνε η Άγκυρα ή αν προχωράει προσεκτικά φοβούμενη άλλες αντιδράσεις από την Τουρκία όπως η γιγάντωση του μεταναστευτικού.
Πάντως η Τουρκία δεν πρόκειται να σταματήσει μέχρι να καθίσει η Αθήνα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων από της πλειοψηφίας, αν όχι του συνόλου των επιδιώξεών της. Σημειωτέων ότι ακόμη και αν η 'Άγκυρα πάρει όλα όσα ζητάει (που δεν πρόκειται γίνει με καμία ελληνική κυβέρνηση), θα συνεχίσει να παζαρεύει από την επομένη στιγμή της συμφωνίας.