Μια τραπεζική κρίση φαίνεται ότι απετράπη εν τη γενέσει της, με τη διάσωση της Credit Suisse και δύο περιφερειακών αμερικανικών τραπεζών.
Ομως οι γενεσιουργές αιτίες παραμένουν και τα προβλήματα δεν έχουν αντιμετωπισθεί. Νέες κρίσεις είναι πολύ πιθανόν να εμφανιστούν στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, ίσως με διαφορετική μορφή και αφετηρία. Το ζήτημα είναι πότε και με ποιά ένταση. Πόσο δηλαδή θα επηρεάσουν ή θα πλήξουν την ευρωπαϊκή οικονομία, τις τράπεζες και τις αγορές.
Η ΕΚΤ, ο Διοικητής της ΤτΕ και εκπρόσωποι διεθνών οργανισμών έσπευσαν να διαβεβαιώσουν ότι το ευρωπαϊκό – και το ελληνικό – χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι επαρκώς θωρακισμένο. Ομως οι καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις δεν έπεισαν πολλούς. Απόδειξη, η εικόνα των αγορών τις τελευταίες μέρες: Εντονες διακυμάνσεις σε μετοχές και ομόλογα, εσπευσμένες μετακινήσεις κεφαλαίων, μεταβλητότητα που ευνοεί και διευκολύνει τα επιθετικά κερδοσκοπικά fund.
Οι εκτιμήσεις αναλυτών διεθνών χρηματοοικονομικών οίκων ποικίλουν κινούμενες σε ευρύτατο φάσμα – από την αισιοδοξία ότι τα όποια προβλήματα θα αντιμετωπιστούν, έως την πρόβλεψη για επερχόμενη “καταστροφή” στις αγορές.
Πολλοί λένε ότι οι φόβοι για μια νέα παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση είναι υπερβολικοί, δεδομένου ότι το τραπεζικό σύστημα είναι σήμερα πιο σταθερό και περισσότερο προετοιμασμένο να τις αποτρέψει ή να τις αντιμετωπίσει. Παράλληλα όμως επισημαίνουν ότι μέσα στο σημερινό αβέβαιο περιβάλλον οι κίνδυνοι ελλοχεύουν.
Ολοι πάντως συμφωνούν ότι αν εκδηλωθεί νέα τραπεζική κρίση, θα επηρεάσει αναπόφευκτα τις οικονομίες. Οπως σημειώνεται σε σχετικές αναλύσεις, οι δίαυλοι μέσω των οποίων οι τραπεζικές κρίσεις επηρεάζουν τις οικονομίες περιλαμβάνουν διακοπές πληρωμών, επίπτωση στον πλούτο των νοικοκυριών, ζημιά στην παραγωγή και στον χρηματοπιστωτικό τομέα και αυστηρότερους όρους χορήγησης δανείων.
Ένα ακόμη σημαντικό ζήτημα για την οικονομία και τις αγορές είναι αν θα αλλάξουν οι πολιτικές επιτοκίων της ΕΚΤ και της Fed. Οι ανοδικοί κύκλοι αύξησης των επιτοκίων από το 1950 προκάλεσαν ύφεση και δύο χρηματοοικονομικές κρίσεις, το 1984 και το 1994. Πόσο ακόμα θα επιμείνουν οι κεντρικές τράπεζες στην πολιτική ακριβού χρήματος, δίνοντας προτεραιότητα στην αναχαίτιση του πληθωρισμού;
Π. Μ.