Μπορεί οι Έλληνες απόγονοι των Αθηναίων πολιτών των κλασικών και προχριστιανικών χρόνων να επιλέγουν να τιμούν και να εξαγνίζουν τον Έρωτα με σύγχρονες σπονδές (ερωτικά δείπνα à la carte, λουλούδια, τούρτες, ζωάκια και καρδούλες) κάθε 14η του Φλεβάρη, ανήμερα του δυτικότροπου Βαλεντίνου, και να επιλέγουν να επικαλούνται την αρχαιοελληνική τους προέλευση σε διαφορετικού τύπου δραστηριότητες και διεκδικήσεις...
Μπορεί οι έρωτες να ...«κλειδώνονται» με λουκέτα και αλυσίδες στα κάγκελα των γεφυρών από το Παρίσι και τη Ρώμη ώς τη Σεούλ και το Τόκιο -ακόμα και τα Γιάννενα- οι έρωτες οι «ανίκατοι μάχαν», οι έρωτες οι διεκδικούμενοι και ποθούμενοι να χαράσσονται σε δέντρα και ξύλινα παγκάκια να σκαλίζονται σε βράχους και πέτρες να γίνονται ευχές και αναθήματα αρχαιόθεν...
Οι δυτικοί (και ...ανατολικοί) Ελληνολάτρες εξ Αμερικής και Ευρώπης και Ασίας ορμώμενοι όμως, προτιμούν την ...αρχέγονη θεά, «κυτταρική» γεννήτορα του φτερωτού θεού και το αρχαιοελληνικό κλέος της σπηλιάς του Έρωτα και της Αφροδίτης στις πλαγιές της Ακρόπολης, για να προσφέρουν σε όλη τη διάρκεια του έτους, τα ...σύγχρονα αναθήματα τους στον αρχέγονο Έρωτα.
«Ι wish to be always together...», σημειώνει σε ένα λευκό διπλωμένο χαρτί (με το λογότυπο κάποιου από τα ανά τον κόσμο ξενοδοχεία ...«τεσσάρων εποχών») ο εν Αθήναις τουρίστας, που σκαρφάλωσε ως τη βόρειο-ανατολική κλιτύ (πλαγιά) της Ακρόπολης, εκεί που μόλις στα 1931 ο Αμερικανός αρχαιολόγος Oscar Broneer εντόπισε και ταύτισε με βάση τις δύο λαξευμένες στο βράχο επιγραφές, το υπαίθριο Ιερό της Αφροδίτης και του Έρωτα.
Στο σπήλαιο -το προτελευταίο βορειοανατολικά, πριν από αυτό του Πάνα- της βόρειας κλιτύος της Ακρόπολης, οι αρχαιολόγοι εντόπισαν θραύσματα επιγραφών, γλυπτών, αγγείων και δύο μαρμάρινες ζωφόρους με ανάγλυφη πομπή φτερωτών Ερώτων...
Τα σύγχρονα αναθηματικά χαρτάκια - ευχολόγια (τα περισσότερα γραμμένα στα αγγλικά, κάποια και στα ...κινέζικα -η Αφροδίτη και ο Έρωτας εξάλλου «μιλούν» παγκόσμια γλώσσα), τα αποθέτουν οι ξένοι τουρίστες - επισκέπτες της Ακροπόλεως και των κλιτύων της στις κόγχες («ντουλαπάκια» τα έλεγαν οι παλιοί ντόπιοι), τις λαξεμένες στον ιερό βράχο.
Όσο για τους σύγχρονους μύστες του έρωτα; Άλλος προτιμά σήμερα αντί για πήλινα περίτεχνα αγγεία και χαραγμένες επιγραφές, ακόμα και χαρτάκι ευχολογίου ένα λευκό «post -it» («Let's always be together») επίσης διπλωμένο, και τοποθετεί πάνω του μια πετρούλα, απ’ αυτές τις δεκάδες που κείτονται πέριξ των ιερών βράχων, προκειμένου να το συγκρατήσει απ τους αττικούς ανέμους, να είναι εκεί και να το «διαβάσει» ο μικρούλης φτερωτός Θεός και η Αφροδίτη και ...να «ευλογήσει» το νεαρό ζευγάρι, προκειμένου να ... είναι «always together» (πάντα μαζί).
Το αποκάλυψε, μέσω ενός ολιγόλεπτου φιλμ που πρόβαλε παράλληλα με τη γοητευτική και αναλυτική ομιλία του για το Μουσείο της Ακρόπολης και τα 10 χρόνια της λειτουργίας του, ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, πρόεδρος του Μουσείου της Ακρόπολης, Δημήτρης Παντερμαλής ως καλεσμένος στο αρχαιολογικό Μουσείο της γενέθλιάς του Θεσσαλονίκης.
Κι ενώ με τον μοναδικό του τρόπο παρουσίαζε την ιστορία της Ακρόπολης, με ψηφιακά χρώματα και εικόνες τρισδιάστατες, μιλούσε για τους ...«αυτόχθονες» Αθηναίους και τα ...χθόνια φίδια της, υμνούσε την «άλλη», την αρχαϊκή Ακρόπολη του 6ου π.Χ. -«εξίσου, ίσως και περισσότερο σπουδαία», όπως έλεγε- «δίδασκε» για «τα χρωματιστά αγάλματα που αντανακλούν τα χρώματα και τον γύψο των εκμαγείων που τα απορροφά», μιλούσε για τον χαλκό στο θύσανο των μαρμάρινων αλόγων, την πριονισμένη «φέτα» του Παρθενώνα που ταξίδεψε μέσω Μάλτας σε ξύλινο πακέτο ως «λίθος άνευ αξίας» με προορισμό τη λονδρέζικη Downing Street, τα τρισδιάστατα γλυπτά, τις 670 κόρες, την ανασκαφή πέριξ και υπό του Μουσείου που, όπως έλεγε, « επιβάλλεται στον επισκέπτη» και συνεχίζεται κατά κάποιο τρόπο μέσα στο Μουσείο... ( μέχρι τον Ιούνιο, που γιορτάζονται τα 10α γενέθλια του Μουσείου της Ακρόπολης, θα είναι, όπως βεβαίωσε, προσβάσιμη για το κοινό, όπως και δύο εκθεσιακοί χώροι που θα παρουσιάζονται τα ευρήματα της), εμφανίστηκε στην οθόνη προβολής ...το Ιερό του Έρωτα και της Αφροδίτης, καθώς και τα σύγχρονα ερωτικά ευχολόγια με τις αρχαίες πέτρες να τα συγκρατούν...
«Αφήνουν και σήμερα σημειώματα που αφορούν στο ...πρόσωπο του έρωτα. Κυρίως ξένοι τουρίστες είναι που γνωρίζουν για την ύπαρξη του Ιερού» σχολίασε την εικόνα ο καθηγητής...
Σύμφωνα με τις πηγές, κατά τις γιορτές των Αρρηφορίων» (στις αρχές του καλοκαιριού- περί τον σημερινό Ιούνιο, σύμφωνα με τον ιστορικό και ...λαογράφο του 2ου μ.Χ αιώνα, τον Παυσανία) ή σ’ αυτές του Μουνιχιώνα (στη γιορτή του Έρωτα, που τοποθετείται στα τέλη της άνοιξης- περί τα μέσα του σημερινού Απριλίου) νεαρές Αθηναίες μετέφεραν από την Ακρόπολη τις άρρητες (μυστικές-ανομολόγητες) προσφορές τους, αφού προηγουμένως περνούσαν από τη Μυκηναϊκή κρήνη και τις απόθεταν στις κόγχες του σπηλαίου - Ιερού (θα μπορούσε η διαδικασία να είναι «πρόγονος» του μεταχριστιανικού εθίμου του «αμίλητου νερού», που μεταφέρουν οι ανύπαντρες γυναίκες στο θερινό ηλιοστάσιο -του «Αη -Γιάννη του κλήδονα», προκειμένου να τους αποκαλυφθεί ο μέλλων σύζυγος τους).
Αν και σε ό,τι αφορά τον μέλλοντα σύζυγο και τον γάμο, υπήρχε άλλο σχετικό ιερό στις πλαγιές της Ακρόπολης, υπαίθριο επίσης, αυτό της Ουρανίας Αφροδίτης, προστάτιδας του γάμου. Σε αυτό, οι μελλόνυμφοι έπρεπε να προσφέρουν μια ασημένια δραχμή, προκειμένου η θεά να τους εξασφαλίσει ανέφελο έγγαμο βίο.
Το ...«παγκάρι» όπου συγκεντρώνονταν οι οβολοί των μελλονύμφων μεταφέρθηκε και εκτίθεται στην πρώτη μεγάλη αίθουσα του Μουσείου της Ακρόπολης («αίθουσα των κλιτύων», με ευρήματα από τις ανασκαφές στις πλαγιές του Ιερού βράχου). Στη δική του σχισμή δεν βρέθηκαν ...σύγχρονες «δραχμές» ως αναθήματα σύγχρονων μελλονύμφων.
Η αρχαιολογία του έρωτα...
Καθώς η αρχαιολογία, η αρχαιογνωσία και η καταφυγή στα προαιώνια ιερά των κλασσικών, προκλασικών ακόμα και της αρχαϊκής Ελλάδας ήταν παλαιόθεν «ιδεολογική» καταφυγή πολλών, προκειμένου να ...εξαγνίσουν σύγχρονες ερωτικές «παρεκτροπές», στη Βέροια και το αρχαιολογικό της Μουσείο, με αφορμή την αυριανή «Ημέρα των ερωτευμένων» αλλά και την ύπαρξη στο μουσείο ενός γλυπτού με «ερωτικό θέμα» (την αρπαγή του Γανυμήδη από τον αετό του Δία ή τον Δία μεταμορφωμένο σε αετό, 2ος αι. μ.Χ.) διοργανώνεται αύριο το απόγευμα (στις 19.00) διάλεξη - συζήτηση για την «Αρχαιολογία του έρωτα και της ψυχής. Η ερωτική συνάντηση με έναν θεό, ως αρπαγή και άνευ όρων παράδοση στην απόλυτη και κυριαρχική του επιθυμία».
«Αφορμή της είναι η "ημέρα των ερωτευμένων". Στόχος της όμως είναι να παρουσιάσει ένα γλυπτό με "ερωτικό" θέμα και να ακολουθήσει συζήτηση για την παράσταση της επιθυμίας στην αρχαιότητα και την ίδια την αρχαιότητα ως επιθυμία στους σύγχρονους, ειδικευμένους ή μη λόγους. Το γεγονός ότι η ερωτική επιθυμία αποτελεί σήμερα κεντρικό μοτίβο στους αναλυτικούς λόγους που στοχεύουν στον εσώτερο πυρήνα ή στην αλήθεια της ανθρώπινης συμπεριφοράς και κατάστασης (π.χ. ψυχανάλυση), κυριάρχησε την περίοδο των μεγάλων αρχαιολογικών ανακαλύψεων στα τέλη του προπερασμένου αιώνα. Η αρχαιολογική μέθοδος έγινε η μεταφορά αυτής της αναζήτησης, ο τρόπος προσέγγισης της επιθυμίας» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο εισηγητής - συντονιστής της συζήτησης, αρχαιολόγος Γιάννης Γραικός, υπογραμμίζοντας πως «η συνάντηση με την αρχαιότητα, προϋποθέτει κατ’ αρχήν μία στρωματογραφική μέθοδο: ανάλυση και τεκμηρίωση των αποθέσεων πάνω σε ένα γεγονός του παρελθόντος που πρέπει να έρθει στο φως και εξακολουθεί πολλές φορές να έχει συνέπειες και σήμερα. Αυτή η αναζήτηση ενός πρωταρχικού πυρήνα ή αιτίας ενδέχεται να λαμβάνει τα χαρακτηριστικά του ερωτικού λόγου: απαιτητικός, εξαντλητικός, διεισδυτικός, περιπαθής, πολλές φορές μοναχικός».
