Η Viola Davis δεν θα προσπαθήσει ποτέ να είναι κάποια άλλη πέρα από τον εαυτό της.
Σε νέα συνέντευξη στη Χόντα Κοτμπ στην εκπομπή Today Radio Town Hall του SiriusXM, η Αμερικανίδα ηθοποιός μίλησε για τα απομνημονεύματά της με τίτλο «Finding Me».
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, η ηθοποιός είπε γιατί πιστεύει ότι είναι τόσο σημαντικό το Χόλιγουντ να είναι αυθεντικό και πώς αντιστέκεται στις πιέσεις για να είναι διαφορετικό είδος ηθοποιού.
«Δεν είμαι το κορίτσι που περπατάει σαν supermodel με τακούνια. Θαυμάζω όσες το κάνουν. Φαίνονται απολύτως όμορφες. Δεν είμαι η γυναίκα που ενδιαφέρεται πραγματικά να είναι κλασική ομορφιά. Δεν είμαι καν η γυναίκα που πραγματικά ενδιαφέρεται υπερβολικά να δημοσιεύει εικόνες που είναι πάντα όμορφες και αφορούν νίκες και επιτυχίες. Θέλω να μελετώ τη ζωή. Θέλω να δείχνω την αλήθεια. Και ξέρετε, εδώ είναι το θέμα. Δεν νομίζω ότι η αλήθεια είναι άσχημη, γιατί δεν νομίζω ότι οι άνθρωποι είναι άσχημοι» ανέφερε η ηθοποιός.
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης η Viola Davis εξέφρασε τη θέση ότι όταν είσαι ηθοποιός, το έργο σου είναι να δίνεις στους ανθρώπους ανθρωπιά. «Και όταν τη βλέπεις, και όταν είναι μπροστά σου, δεν μπορείς να την αρνηθείς. Και όταν προχωράς σε αυτή τη ζωή, Θεέ μου, το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις σε κάποιον είναι να του πεις ποιος και τι είναι, είναι απολύτως αρκετό. Και ασχολούμαστε πάρα πολύ με το να λέμε, να ντροπιάζουμε τους ανθρώπους ότι οτιδήποτε λιγότερο από τέλειο είναι κάτι που πρέπει να κρατάμε κρυφό» συμπλήρωσε.
Η Viola Davis ανέφερε ότι έμαθε από την ηθοποιό Σίσιλι Τάισον να αποδέχεται ότι είναι Μαύρη, ενώ κυνηγάει τα όνειρά της.
Όσον αφορά τα απομνημονεύματά της, είπε για τον φόβο που είχε, να αποκαλύψει τόσα πολλά από τον εαυτό της σε ένα βιβλίο.
«Ζούμε σε έναν κόσμο που δεν έχει να κάνει με τη συγχώρεση και τη θεραπεία. Ο φόβος ήταν, ξέρετε, σαν το διάσημο ρητό: “Όταν σε γνωρίζουν, σε παρεξηγούν” και δεν ήθελα να με παρεξηγήσουν» εξήγησε.
«Ήθελα να γίνει αποδεκτή η ιστορία. Ήθελα να την ακούσουν οι άνθρωποι και δεν ήθελα να την κρίνουν οι άνθρωποι. Μέχρι που συνειδητοποίησα, «Βαϊόλα η ευθύνη της αφήγησης της ιστορίας ανήκει σε σένα».
