Η αλήθεια είναι πως κάποιος εκτιμά τα απλά, καθημερινά και οικεία όταν τα στερείται, ειδικά όταν η κρατική αδιαφορία/ ανικανότητα σε ωθεί προς αυτή την κατεύθυνση και το ξακουστό Επιτελικό Κράτος σου χαρίζει ένα "ταξίδι" - ανάμνηση ζωής.
Τι συμβαίνει όμως όταν χιονίζει λίγο έξω από την πρωτεύουσα ενός ευρωπαϊκού κράτους και μιας κυβέρνησης του δόγματος "ανήκουμε στη δύση";
Πρώτα από όλα το χιόνι φτάνει στο γόνατο ενός ενήλικα, οι δρόμοι δεν κλείνουν, προληπτικά, πριν την εκδήλωση του φαινομένου για προστασία των πολιτών, αλλά κλείνουν από την ίδια τη χιονοθύελλα (με όλες τις τραγικές συνέπειες σε Αττική Οδό, Κατεχάκη και λοιπές κεντρικές οδούς, με το κλασικό πινγκ πονγκ ευθυνών).
Αναγκαστικά βρίσκεσαι στο σπίτι και αν είσαι προνοητικός, έχεις κάνει τα απαραίτητα ψώνια.
Ξέρετε όμως ποιοι δεν είναι προνοητικοί; Οι αρμόδιοι, οι οποίοι μετά την πρώτη κατσάδα και αφού καταλάβουν ο,τι χιόνι δεν είναι μόνο οι χιονάνθρωποι στο Instagram, αλλά χρειάζεται και μαζική κινητοποίηση για αντιμετώπισή του φαινομένου, τότε κάνουν αναρτήσεις για δήθεν εκχιονιστικά στους δρόμους, τα οποία όμως ανήκουν στη σφαίρα του φανταστικού, γιατί οι δρόμοι παραμένουν στην ίδια κατάσταση.
Παράλληλα, τα αδέσποτα κινδυνεύουν να πεθάνουν, όντας μέσα στο κρύο, δίχως νερό και τροφή. Φυσικά ουδεμία μέριμνα και για αυτά τα πλάσματα.
Ως εδώ τα δεδομένα είναι γνωστά και επαναλαμβανόμενα, σαν μια αιώνια λούπα, σχεδόν κάθε Γενάρη.
Υπάρχουν, όμως και τα αναπάντεχα, όπως να πέσει ένα δέντρο σε καλώδια της ΔΕΗ και να διακοπεί το ρεύμα, κατ' επέκταση και η θέρμανση.
Το δέντρο, όντας τεράστιο και εντός αστικού ιστού, ήθελε ειδικές άδειες για να κοπεί κάποιο μέρος του και μην κινδυνεύει να πέσει πάνω στα καλώδια. Οι αρμόδιοι δεν ασχολήθηκαν, παρά μόνο κάποιο δημοτικό συνεργείο έκοψε λίγα κλαδιά, προ καιρού.
Τότε, λόγω όλων των παραπάνω (κλειστοί δρόμοι, "φανταστικά" εκχιονιστικά, χιόνι ως το γόνατο), δεν μπορούν να πλησιάσουν ούτε οι αρμόδιες αρχές για προστασία των πολιτών από τα καλώδια, ούτε φυσικά τα συνεργεία του ΔΕΔΔΗΕ προς αποκατάσταση της ζημιάς και μία ολόκληρη γειτονία έμεινε δίχως ρεύμα και θέρμανση.
Μέσα σε αυτό, όπως και σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο, υπάρχουν άρρωστοι με χρόνια προβλήματα, ηλικιωμένοι, μωρά, μικρά παιδιά και άνθρωποι που δουλεύουν μέσω τηλεργασίας, ευρισκόμενοι σε κίνδυνο για απώλειες μισθολογικές και όχι μόνο.
Η εικόνα γίνεται ακόμα πιο ειδυλλιακή, αφού φαγώσιμα και φάρμακα βγήκαν από τα ανενεργά ψυγεία και τοποθετήθηκαν στα μπαλκόνια, βάζοντας ακόμα μια πινελιά στο τοπίο της "Ελπίδας".
Ας μην ξεχάσουμε όμως και τους άπορους ανθρώπους που ζουν σε παρόμοιες συνθήκες επί 365 ημέρες και τις πενιχρές δράσεις του κράτους για αυτούς.
Το τοπίο παρέμεινε ίδιο για τρία 24ωρα, με τα τηλέφωνα των αρμοδίων να είναι κατεβασμένα και κάποια στιγμή να εμφανίζεται ένα μικρό εκχιονιστικό ως "σωτήρας" και τα συνεργεία αποκατάστασης του ΔΕΔΔΗΕ να έπονται, αρκετές ώρες μετά. Έως τότε οι κάτοικοι κρατούσαν επαφή με τον έξω κόσμο, φορτίζοντας τα κινητά στον φούρνο της γειτονιάς.
Κοντολογίς, ίσως πρόκειται για ολιγωρία, ανευθυνότητα ή ανικανότητα, ίσως τελικά τούτη είναι η πραγματική σημασία του "Επιτελικού Κράτους".