Η γήρανση του πληθυσμού θα υπονομεύσει την οικονομική ανάπτυξη τις επόμενες δύο δεκαετίες. Μέχρι τώρα, ξέραμε για συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού σε χώρες όπως Ρωσία, Ιαπωνία και Γερμανία. Ξέραμε επίσης ότι μειώνεται η συμμετοχή στην αγορά εργασίας των Ηνωμένων Πολιτειών. Το θέμα είναι ότι το πρόβλημα δεν περιορίζεται στις ανεπτυγμένες οικονομίες, εξαπλώνεται και στις αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες αγορές. Έτσι αναδεικνύονται δύο μεγάλοι κίνδυνοι:
-μείωση του εργατικού δυναμικού
-και παράλληλη μείωση των αποταμιεύσεων, που χρηματοδοτούν τις επενδύσεις.
Σύμφωνα με έρευνα, η υπογεννητικότητα θα αφαιρέσει από την παγκόσμια ανάπτυξη 0,4% κάθε έτος, για τα επόμενα πέντε χρόνια και η ίδια έρευνα διατυπώνει την εκτίμηση ότι η αύξηση του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού, την περίοδο 2015-2030 θα είναι η μισή από αυτή της 15ετίας που προηγήθηκε.
Οι δημογραφικές αλλαγές αργούν να επιδράσουν. Για παράδειγμα, χρειάστηκαν περισσότερα από 60 χρόνια ώστε η μείωση της γονιμότητας και η αύξηση της μακροζωίας στις πλούσιες χώρες να ωθήσει τον δείκτη του παγκόσμιου μέσου όρου εξάρτησης των ηλικιωμένων –τον λόγο των ηλικιωμένων προς εκείνους σε ηλικία εργασίας- από περίπου 20% το 1960 σε 33% σήμερα.
Αλλά μόλις οι αλλαγές αρχίσουν να γίνονται αισθητές, επιταχύνονται γρήγορα. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών προβλέπει ότι ο δείκτης εξάρτησης των ηλικιωμένων θα κάνει άλμα στο 47% το 2050. Οι αλλαγές στην δομή του πληθυσμού αντικατοπτρίζεται στην δομή του εργατικού δυναμικού. Με λιγότερους νέους εργαζόμενους να εισέρχονται στην αγορά εργασίας, η βάση της πυραμίδας διαβρώνεται, αυξάνοντας το σχετικό βάρος των ηλικιακών ομάδων στην κορυφή.
Εν τω μεταξύ, με τους συνταξιοδοτούμενους εργαζόμενους να υπερτερούν αριθμητικά των εισερχόμενων στην εργασία, το συνολικό μέγεθος της πυραμίδας συρρικνώνεται. Ως αποτέλεσμα, το εργατικό δυναμικό γίνεται ολοένα πιο μικρό και πιο ηλικιωμένο. Αυτός ο μετασχηματισμός είναι ιδιαίτερα οξύς στην ηπειρωτική Ευρώπη και την Ιαπωνία.
πηγή: premium.paratiritis