«Η πώληση της ΛΑΡΚΟ είναι σαν πουλάς ένα ερειπωμένο σπίτι, που όμως κρύβει σεντούκια με χρυσές λίρες στο υπόγειο»: Με αυτό τον τρόπο αναφέρονται στελέχη της μεταλλευτικής βιομηχανίας στην επικείμενη ανάδειξη προτιμητέου επενδυτή για το εργοστάσιο και τα ορυχεία της ΛΑΡΚΟ, καθώς από μέρα σε μέρα αναμένεται να ανοίξουν οι οικονομικές προσφορές των δύο «μνηστήρων» της βαριάς βιομηχανίας που ίδρυσε ο Μποδοσάκης και επί δεκαετίες έμεινε στον έλεγχο του Δημοσίου.
Με τα δεδομένα λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ μέχρι και την τελική της κατάρρευση, τίποτα δεν δείχνει ότι μπορεί να αποτελέσει μια κερδοφόρα επιχείρηση για όσους επενδύσουν στην απόκτησή της. Τα κοιτάσμα λατερίτη του ελληνικού χώρου, που αξιοποιεί η ΛΑΡΚΟ για την παραγωγή σιδηρονικελίου, ήταν εξαρχής αρκετά «φτωχά», δηλαδή είχαν χαμηλή περιεκτικότητα σε νικέλιο, περίπου 1%. Όμως, το ποσοστό αυτό έχει πέσει, λόγω της πολυετούς εκμετάλλευσης, ακόμη χαμηλότερα, με αποτέλεσμα να απαιτούνται μεγάλες ποσότητες ενέργειας για την παραγωγή του σιδηρονικελίου, κάτι που σημαίνει ότι, ακόμη και με σχετικά υψηλές τιμές στη διεθνή αγορά, η ΛΑΡΚΟ θα παρέμενε δομικά ζημιογόνος.
Πέραν αυτού του βασικού προβλήματος, στελέχη της μεταλλευτικής βιομηχανίας λένε ότι είναι πολύ υψηλές οι απαιτήσεις για νέες επενδύσεις που θα επιτρέψουν να λειτουργήσει η ΛΑΡΚΟ με τρόπο συμβατό με την περιβαλλοντική νομοθεσία. Ακόμη και μετά την απόφαση της κυβέρνησης να επιτρέψει να προχωρήσουν αυτές οι επενδύσεις τμηματικά, σε βάθος 5ετίας, τα απαιτούμενα ποσά δεν παύουν να είναι πολύ υψηλά. Έτσι, δύσκολα μπορεί κανείς να αντιληφθεί για ποιο λόγο μπορεί να ενδιαφέρονται ορισμένες σοβαρές επιχειρήσεις για την εξαγορά των στοιχείων ενεργητικού της ΛΑΡΚΟ στους δύο παράλληλους διαγωνισμούς που διενεργούν το ΤΑΙΠΕΔ και ο εκκαθαριστής της βιομηχανίας.
«Αν κάποιος θέλει να επενδύσει σήμερα στη ΛΑΡΚΟ δεν θα το κάνει για τα assets που βρίσκονται στο τραπέζι, αλλά για την προοπτική εκμετάλλευσης των ελληνικών κοιτασμάτων λατερίτη με μια νέα μέθοδο, που υπόσχεται τεράστια κέρδη για πολλές δεκαετίες», σημειώνουν πηγές που γνωρίζουν καλά το θέμα.
Όπως επισημαίνουν, ένα από τα πιο περιζήτητα μέταλλα σήμερα και για πολλά χρόνια στο μέλλον θα είναι το νικέλιο υψηλής καθαρότητας, που χρησιμοποιείται στην παραγωγή μπαταριών για ηλεκτρικά οχήματα. Επίσης, το κοβάλτιο, που είναι και αυτό ένα από τα βασικά συστατικά στην παραγωγή των μπαταριών. Σήμερα η ΛΑΡΚΟ δεν μπορεί να παράγει αυτά τα περιζήτητα μέταλλα, τονίζουν, αλλά είναι βέβαιο ότι ο σχεδιασμός όποιου ιδιώτη επενδυτή ενδιαφέρεται για την εταιρεία περιλαμβάνει την παραγωγή τους.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, απαιτούνται περισσότερα από 150 εκατ. ευρώ επένδυσης για να δημιουργηθεί μια μονάδα υδρομεταλλουργίας που θα εκμεταλλεύεται τα κοιτάσματα λατερίτη για την παραγωγή νικελίου και κοβαλτίου. Κατά ειρωνικό τρόπο, οι ιδιώτες πουθα αγοράσουν το ενεργητικό της ΛΑΡΚΟ θα χρησιμοποιήσουν μια μέθοδο παραγωγής που αναπτύχθηκε στον χώρο της ΛΑΡΚΟ, με τη συμμετοχή επιστημόνων του Μετσόβειου Πολυτεχνείου και η σχετική ευρεσιτεχνία έχει κατοχυρωθεί από τις αρχές της δεκαετίας του '90. Η ίδια η ΛΑΡΚΟ λειτούργησε μόνο μια μικρή, πειραματική εγκατάσταση υδρομεταλλουργίας, χωρίς ποτέ να την εντάξει στην παραγωγή της, ενώ άλλοι, όπως ο διεθνής κολοσσός Glencore, που ενδιαφερόταν και για τη ΛΑΡΚΟ στο παρελθόν, την έχουν αξιοποιήσει με μεγάλη επιτυχία σε φτωχά κοιτάσματα.
Αν η υδρομεταλλουργία είναι το κλειδί για τεράστια κέρδη μέσα στις επόμενες δεκαετίες, ένα βασικό ερώτημα είναι ποια τύχη θα έχει η παλαιά μονάδα της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα, που πολλοί παρομοιάζουν με την... παράγκα του Καραγκιόζη, καθώς επί δεκαετίες συντηρείται με διάφορα «μπαλώματα», χωρίς να έχει πραγματικά εκσυγχρονισθεί. Η απάντηση που δίνουν όσοι γνωρίζουν το θέμα είναι ότι και η μονάδα της Λάρυμνας θα μπορούσε να συνεχίσει να λειτουργεί και να διατηρηθούν θέσεις εργασίας, με τρεις βασικές προϋποθέσεις: να εμπλουτίζεται το μετάλλευμα με εισαγόμενα μεταλλεύματα υψηλότερης ποιότητας, ώστε να κρατιέται υπό έλεγχο το ενεργειακό κόστος, να βρεθεί μια λύση για μια σχετικά καλή συμφωνία με τη ΔΕΗ για το ρεύμα και να περιορισθούν, στο μέτρο του δυνατού, τα κόστη λειτουργίας. Με αυτές τις παρεμβάσεις, ένας επενδυτής θα μπορούσε και να μην μπαίνει μέσα από το εργοστάσιο της Λάρυμνας, αλλά ακόμη και αν είχε κάποιες ζημιές, αυτές θα ήταν μικρό κλάσμα των κερδών που θα είχε από την υδρομεταλλουργία.
Υπενθυμίζεται ότι για τη μίσθωση του εργοστασίου της Λάρυμνας έχει υποβάλει προσφορά στον διαγωνισμό του ΤΑΙΠΕΔ μόνο η κοινοπραξία ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ και AD Holding, ενώ για τον διαγωνισμό του εκκαθαριστή για την πώληση μεταλλευτικών δικαιωμάτων για 25 χρόνια, προσφορές υπέβαλαν η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ με την ΑD Holding αλλά και η ιρλανδική Commodity & Mining Insight (CMI). Με βάση τους όρους του διαγωνισμού, η CMI έχει δικαίωμα να υποβάλει προσφορά και για το εργοστάσιο και θα επικρατήσει όποιος από τους μνηστήρες προσφέρει το υψηλότερο τίμημα συνολικά για το εργοστάσιο και τα μεταλλευτικά δικαιώματα.
